Η φράση αυτή επαναλαμβάνεται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια θέλοντας να περιγράψει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τις πρακτικές της. Παριστάνουν το νέο και ακολουθούν τις χειρότερες των πρακτικών του παρελθόντος. Χαρακτηριστική περίπτωση νέου που λειτουργεί με τις πρακτικές του παρελθόντος είναι ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Αλέξης Χαρίτσης, ο οποίος το επόμενο διάστημα προφανώς θα πολιτευτεί στη Μεσσηνία. Τι παρατηρούμε λοιπόν: περιοδείες ανά το νομό και μοίρασμα χρημάτων του κράτους λαφύρου. Ασφαλτοστρώσεις στα χωριά του Ταϋγέτου, συγκέντρωση των κατοίκων της περιοχής για να πουληθεί το επίτευγμα. Αποχετευτικό δίκτυο σε κάποιο χωριό της Πυλίας, μάζωξη για να εισπραχθεί το χειροκρότημα.
Αυτά δεν γίνονταν από την εποχή του Κωστόπουλου, του Μπούτου και του Σαμαρά στη Μεσσηνία; Αυτό είναι το καινούργιο; Ετσι θα πάει ο τόπος μπροστά; Με την χρηματοδότηση αποσπασματικών παρεμβάσεων με βάση ποιος έχει καλύτερη πρόσβαση στο γραφείο του ενός ή του άλλου υπουργού; Εκτός και αν το νέο είναι ότι στις ανακοινώσεις δεν αναφέρεται πλέον το «κατόπιν ενεργειών μου», αλλά ακόμα και αυτό το έχουν αποσύρει εδώ και χρόνια οι προηγούμενοι.
Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι δύσκολο να επικοινωνήσει κάποιος πολιτικά με τους πολίτες όταν παρίστανε τον αντιμνημονιακό και εφαρμόζει μνημόνιο και πανηγυρίζει μάλιστα για την καλή εφαρμογή του! Καταλαβαίνουμε ότι κάτι πρέπει να πουλήσει και η κυβερνητική πλειοψηφία για να κρατήσει δυνάμεις, αλλά να προσπαθεί να αντιγράψει τις πρακτικές του μακρινού παρελθόντος και να τις πουλήσει ως νέο, είναι εξοργιστικό. Κάποιοι νομίζουν ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει και χαίρεται για το…ενδιαφέρον του πολιτευτή, θα αντιληφθούν όμως μετά τις εκλογές ότι αυτές οι πρακτικές είναι χρεοκοπημένες στη συνείδηση των πολιτών. Αυτοί που σήμερα χειροκροτούν για το δρόμο στο χωριό τους, αύριο θα πάνε σε άλλον, γιατί «από αυτόν ό,τι πήραν, πήραν…», έτσι γίνεται το μικροπολιτικό νταραβέρι. Ο τρόπος αυτός έχει εδώ και χρόνια σταματήσει να αποδίδει. Οσοι προσπαθούν να αντιγράψουν το χθες, θα αντιληφθούν σύντομα ότι αυτό που τελικά πέτυχαν ήταν μια τεράστια τρύπα στο νερό.
