Να υπογραμμίσουμε εξ αρχής ότι η συζήτηση αυτή δεν είναι αθώα, αλλά υποκρύπτει ιδεοληψίες και εξυπηρετεί συμφέροντα. Και αυτό τόσο για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η συζήτηση, όσο και για το πρόβλημα που υποτίθεται πως θέλει να αντιμετωπίσει. Αποκρύπτεται εντέχνως ότι το θέμα δεν είναι η βάση εισαγωγής αλλά ο αριθμός των εισακτέων.
Στις φετινές πανελλαδικές το ποσοστό επιτυχίας μαθητών του γενικού λυκείου είναι 86% -τα υπόλοιπα λύκεια και τις ειδικές κατηγορίες καλό είναι να τα αφήσουμε έξω από τη συζήτηση, παρότι αυτά χρησιμοποιούνται για να δημιουργούν εντυπώσεις για τις χαμηλές βάσεις εισαγωγής. Αποτελεί κατάκτηση για το δημόσιο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ότι το 86% αυτών που τελειώνουν το λύκειο μπορούν αφού το επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο πανεπιστήμιο. Το ότι μπορούν να συνεχίσουν το πιστοποιεί το απολυτήριο λυκείου, οι πανελλαδικές εξετάσεις αυτό που κάνουν είναι η κατάταξη των υποψηφίων στη σχολή, για αυτό και είναι υποκριτικό να συζητάμε για βάση εισαγωγής 5, 6, 7, 8, 9 ή 10. Επιπρόσθετα αν δεν έχουν τη γνωστική δυνατότητα αυτό θα κριθεί εντός του πανεπιστημίου, εκτός και αν αποδεχόμαστε ότι όποιος μπαίνει στο πανεπιστήμιο βγαίνει με πτυχίο, κάτι που βεβαίως και δεν ισχύει.
Σε μια εποχή που η γνώση παίζει κυρίαρχο ρόλο, είναι απαράδεκτο να μπαίνουν τεχνητοί φραγμοί και να μην δίνεται η ευκαιρία στους νέους ανθρώπους. Είναι φανερό ότι γίνεται προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί η βάση εισαγωγής ως φραγμός, προκειμένου να κοπούν μαθητές από το δημόσιο πανεπιστήμιο και να οδηγηθούν ως πελάτες είτε σε ξένα ιδιωτικά πανεπιστήμια (Κύπρος κ.λπ.) είτε σε σχολές κατάρτισης. Το ερώτημα είναι αν δίνουμε ευκαιρίες στους νέους της πατρίδας μας ή θέτουμε εμπόδια για να δημιουργήσουμε πελατεία. Θέλουμε καταρτισμένους και με γνώση ανθρώπους ή θέλουμε να κλείνουμε τις πόρτες και να δημιουργούμε ανειδίκευτους εργάτες; Αυτή είναι η ουσία. Οσο για τις βάσεις, τα εύκολα θέματα οδηγούν πάνω από το 10 και τα δύσκολα στα... Τάρταρα. Αρκετά λοιπόν με την υποκρισία της δήθεν αριστείας.
