Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου 2012 08:56

Κρατικός καπιταλισμός με δανεικά από τη Δύση

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)

Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα είναι το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς της Ευρώπης, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ παράγεται είτε από επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα είτε από επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα που έχουν ως κύριο πελάτη το... Δημόσιο. 

Ο ισχυρισμός αυτός όμως είναι απολύτως λανθασμένος καθώς η Ελλάδα ήταν και παραμένει μια καπιταλιστική χώρα στην οποία ποτέ δεν καταργήθηκαν οι βασικές δομές του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, όπως για παράδειγμα η ατομική ιδιοκτησία. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα ήταν και παραμένει μια περιφερειακή καπιταλιστική χώρα με φεουδαρχικές ανατολίτικες δομές, που συντηρείται με δανεικά από τη Δύση. 
Στην πραγματικότητα δηλαδή, η διαφθορά, η αναξιοκρατία, το ρουσφέτι και η κομματοκρατία δεν είναι φαινόμενα πολιτικής παθογένειας που προέκυψαν με παρθενογένεση στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Είναι η καταραμένη προίκα που κουβαλάει το ελληνικό κράτος από τότε που δημιουργήθηκε μέχρι σήμερα. 
Πολλοί, αγνοώντας αυτή την προίκα, πέφτουν στην ίδια παγίδα που πέφτουν κι όσοι ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα έχει σοβιετικό καθεστώς. Ξεκινούν από μια απλουστευμένη διαπίστωση για να καταλήξουν σε μια γενίκευση που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ισχυρίζονται λοιπόν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι όλα πήγαιναν... άριστα πριν από το 1974 κι ότι όλα τα σημερινά δεινά οφείλονται στη διεφθαρμένη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας και κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Ο μύθος αυτός τείνει να γίνει μεγαλύτερος ακόμα κι από αυτόν της δανειακής ευημερίας, που κυριάρχησε μέχρι το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Πριν όμως τρελαθούμε τελείως, οφείλουμε να ομολογήσουμε δυο τρεις αυτονόητες αλήθειες: 
Πρώτα από όλα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα χρόνια της Μεταπολίτευσης βελτιώθηκε θεαματικά το βιοτικό επίπεδο όλων των Ελλήνων. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Ελλάδα από τριτοκοσμική χώρα μετατράπηκε σε... σχεδόν ευρωπαϊκή. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα μπορεί να μην έγινε απολύτως ευρωπαϊκή χώρα, αλλά πλέον δεν έχει καμία σχέση με τις υπανάπτυκτες οικονομίες που λειτουργούν σήμερα ως αρνητικό μέτρο σύγκρισης, προκειμένου να αντιληφθούμε ότι οι επιπτώσεις της δικής μας ύφεσης δεν είναι τόσο βαθιές όσο νομίζουμε. 
Στον αντίποδα βεβαίως πρέπει να παραδεχτούμε αυτά που τονίσαμε στην αρχή του άρθρου. Να παραδεχτούμε ότι εκτός από βελτίωση του βιοτικού επιπέδου είχαμε και διαφθορά, αναξιοκρατία, ρουσφέτι και κομματοκρατία. Κυριάρχησαν δηλαδή όλες οι πολιτικές παθογένειες που κουβαλάει το ελληνικό κράτος από την ίδρυσή του έως σήμερα. Αλλωστε οι πρώτοι πρωταγωνιστές της Μεταπολίτευσης, Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου, δεν εμφανίστηκαν στην πολιτική σκηνή μετά την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών. Ασκησαν πολιτική και πριν τη χούντα, ενώ μετά τη δικτατορία απλώς εξέλιξαν τα δυο αντίπαλα και διαχρονικά μεταμορφωνόμενα κόμματα που κυβερνούν την Ελλάδα από τότε που ιδρύθηκε έως σήμερα. Με απλά λόγια: Στην Ελλάδα κυριαρχεί ο δικομματισμός, με πολιτικούς ηγέτες που κυβερνούν εκμεταλλευόμενοι το ρουσφέτι, την κομματοκρατία και την ανοχή στη διαφθορά.  
Επίσης θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι στα χρόνια της Μεταπολίτευσης η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου έγινε και με δανεικά από τη Δύση. Ή μάλλον, για να είμαστε απολύτως ακριβείς, η θεαματική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου έγινε κυρίως με δανεικά από τη Δύση και πόρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γιατί οι Δυτικοί έδιναν και δίνουν συνεχώς χρήματα στην Ελλάδα; Η απάντηση είναι απλή και αυτονόητη: για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Οποιος ισχυρίζεται ότι στην πολιτική υπάρχουν... φίλοι και όχι συμφέροντα, είτε δεν στέκει καλά στα μυαλά του είτε εξυπηρετεί ανήθικα συμφέροντα. Αυτό ισχύει και για τους αυτοδιοικητικούς που δηλώνουν φίλοι ή μη των Γερμανών, αναλόγως με τη φορά του ανέμου των χρηματοδοτήσεων. 
Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η Ελλάδα ήταν στην πλευρά των νικητών όχι μόνο στους δύο παγκόσμιους πολέμους, αλλά και στον ψυχρό πόλεμο που ακολούθησε. Πλήρωσε πολύ ακριβά αυτές τις νίκες, κυρίως με ανθρώπινες ζωές. Στο βωμό αυτών των πολέμων θυσιάστηκαν επίσης πολλές δημοκρατικές ελευθερίες. Θυσιάστηκε η γενιά της κατοχής και της αντίστασης. Θυσιάστηκαν η αξιοκρατία και η αξιοπρέπεια για να χτιστεί ο σημερινός κρατικοδίαιτος καπιταλισμός ως ανάχωμα στον κομμουνισμό. Θυσιάστηκε ο υγιής ανταγωνισμός για να ενισχυθούν οι εθνικόφρονες επιχειρηματίες. Θυσιάστηκε η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας με αντάλλαγμα τα δάνεια και τις χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. 
Αν λοιπόν θέλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, θα πρέπει να παραδεχτούμε την κυνική αλήθεια: Οι Δυτικοί, εξυπηρετώντας πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα, δημιούργησαν το κρατικοδίαιτο καπιταλιστικό μόρφωμα της Ελλάδας και το χρηματοδότησαν πλουσιοπάροχα για τη συμβολή του στις νίκες των τριών πολέμων. Ειδικά οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι, έχοντας “τύψεις” για τον εμφύλιο και την επταετή χούντα, χρηματοδότησαν γενναία την ελληνική οικονομία - συμβάλλοντας τα μέγιστα αφενός στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και αφετέρου στη γιγάντωση  της διαφθοράς, αφού τα “διαβολομαζέματα” εύκολα γίνονται... διαφθοροσκορπίσματα. 
Από εδώ και πέρα, αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο κράτος, θα πρέπει καταρχάς να παραδεχτούμε την αλήθεια για τα αντιφατικά αποτελέσματα του κρατικοδίαιτου καπιταλιστικού μας μορφώματος, ώστε να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τα όποια θετικά του σημεία και να απορρίψουμε τα αρνητικά. Στον αντίποδα, όσοι μιλούν για σοβιετική δημοκρατία και για διαφθορά της Μεταπολίτευσης, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να υπηρετούν ηθελημένα ή άθελά τους τις δυνάμεις της συντήρησης, οι οποίες θέλουν τελικά να διατηρηθεί το κρατικοδίαιτο καπιταλιστικό μόρφωμα που τρέφεται με δανεικά κι επιδοτήσεις. 

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 08 Ιανουαρίου 2014 18:36