Τρίτη, 01 Νοεμβρίου 2011 14:52

Χρεοκοπία και εθνική κυριαρχία

Γράφτηκε από Σούμπλης Αριστείδης


ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ (ΡΙΚΟ) ΣΟΥΜΠΛΗΣ

Μετά τη συμφωνία που επετεύχθη στις Βρυξέλες για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, διάφοροι εγχώριοι κομματικοί  σχηματισμοί και οι γνωστές μαυροφόρες τηλεοπτικές μοιρολογίστρες, βάλανε τα κατάμαυρα τσεμπέρια τους κι αρχίσανε τα μαλλιοτραβήγματα, το σκούξιμο και το μοιρολόι για τη δήθεν χαμένη μας εθνική υπερηφάνεια και την απεμπόληση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Με τα μυαλά στα κάγκελα, χτυπιούνται και οδύρονται με λυγμούς για το κακό που μας βρήκε να χάσουμε το απόλυτο δικαίωμα να οδηγηθούμε σούμπιτοι και λεβέντικα, σαν τα γυναικόπαιδα του Ζαλόγγου στο γκρεμό, χωρίς κανείς να μπορεί να μας εμποδίσει στο απονενοημένο διάβημα μας.  Έτσι δηλαδή, «για το γαμώτο», που λένε.
Οι επιτήδειοι πατριώτες, αναρωτιούνται με λίγα λόγια. Τι να τα κάνουμε εμείς τα «κουρέματα» που  ελαφρύνουν το δυσβάσταχτο χρέος, κατά περίπου 100 δις ευρώ και απομακρύνουν την καταστροφή της χώρας από μια σίγουρη χρεοκοπία; Δεν βλέπετε ότι σε αντάλλαγμα, οι Τροϊκανοί θέλουν  να μας κουμαντάρουν το σπίτι μας; Δεν παίρνετε χαμπάρι ότι θέλουν να μας βάλουν μυαλό; Δεν σας περνάει καθόλου, από το νου ότι σκοπός τους είναι να μας «κόψουν το βήχα» της ρωμαίικης τσαπατσουλιάς και της διαχρονικής αρρωστημένης ανατολίτικης αντίληψης, που λέει: «απέναντι στη τάξη που θέλουν να μας βάλουν οι Δυτικοί εμείς αντιπαραθέτουμε την αριστοκρατική γνώση της αταξίας»;
Θα τους αφήσουμε δηλαδή να έχουν λόγο στα ρουσφέτια μας, τις σπατάλες μας, τις υπερβολές μας, το μπάρμπα στην Κορώνη, τους διορισμούς ημετέρων με δανεικά, τις παράνομες  επιδοτήσεις, τα επιδόματα κάτω απ΄ το τραπέζι σε όποιον έχει τη δύναμη να πιέζει και να εκβιάζει, τις ρεμούλες και τις αρπαχτές,  τις υποτιμολογήσεις και υπερτιμολογήσεις στα δημόσια έργα;
Τι θα γίνει τώρα; Θα έχουν λόγο για όλα τα φαινόμενα σήψης και παρακμής που μας φέρανε στο χείλος του γκρεμού; Την διαπλοκή, την κομπίνα, την απάτη, τη μίζα, την φοροδιαφυγή,  το αραλίκι, την αργομισθία, τις άδειες από τη σημαία, τις μαϊμού υπερωρίες, τα  εκτός έδρας που δεν έγιναν, το κονέ για τις δουλίτσες των καπάτσων, τα φακελάκια, τις υπερσυνταγογραφήσεις σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων, την αδιαφορία να κόψουμε ή να πάρουμε αποδείξεις για αγαθά και υπηρεσίες;
Ε, όχι ρε παλικάρια. Δεν γουστάρουμε εμείς τέτοια βοήθεια, με τέτοια ανταλλάγματα. Την υγειά μας νάχουμε, να συνεχίσουμε το φαγοπότι και το χορό του λεβέντικου, αλλά δερβέναγες και κουμανταδόρους στο κεφάλι μας δεν θέλουμε. Γιατί πάνω από όλα είμαστε εθνικά υπερήφανοι και ας βρισκόμαστε στο πάτο του βαρελιού, έτοιμοι να τα τινάξουμε.  Διότι σε τελευταία ανάλυση, «του Ελληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει».
Καμιά σημασία δεν έχει αν με το ευρώ, παραδώσαμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Τίποτα δεν σημαίνει ότι η ένταξη μας στον στενό πυρήνα της Ευρωζώνης εμπεριέχει απώλεια μέρους της εθνικής κυριαρχίας. Είναι ελάσσονος σημασίας το γεγονός ότι  οι αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου και οι κοινοτικές οδηγίες για θέματα ζωτικής σημασίας, είναι δεσμευτικές και περιορίζουν την εθνική μας κυριαρχία. Αδιάφορο αν τόσους μήνες οι Τροικανοί έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στη χώρα μας και ελέγχουν τα οικονομικά μας.   Τώρα μας έπιασε ο πόνος, μπας και χάσουμε το έλεγχο της εθνικής μας αθλιότητας, ανευθυνότητας,  αναξιοπρέπειας και αναξιοπιστίας. Μας μάρανε καθυστερημένα η απαίτηση των εταίρων μας να είναι γραμμένο στα χαρτιά ότι θα μας εποπτεύουν. Λες και τόσο καιρό κάνανε τουρισμό κατά την διάρκεια των επισκέψεων τους.  
Αστεία πράγματα που προσβάλλουν των νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών. Αντί να είμαστε ευχαριστημένοι για το γεγονός ότι γλιτώσαμε τα χειρότερα, με τόσο βάρος που έφυγε από πάνω μας και μπορούμε ανεμπόδιστα τώρα να κοιτάξουμε τη δουλειά μας και να νοικοκυρευτούμε από δω και στο εξής, κάνουμε τα μουτσουτσούνια μας, γιατί οι Φράγκοι με τα φράγκα τους δεν μας επέτρεψαν μεγαλοπρεπώς να γκρεμοτσακιστούμε. Ο παραλογισμός τελικά στο μεγαλείο του!!! 

Υ.Γ Το Δημοψήφισμα είναι αναγκαίο για να τεθεί επί τέλους ο Ελληνικός λαός και τα κόμματα ενώπιον των ευθυνών τους για την πορεία και το μέλλον του τόπου.