Μετά 41 χρόνια από την αποφοίτησή μας από το Γυμνάσιο Θηλέων Καλαμάτας, κάποιες από τις συμμαθήτριες πραγματοποιήσαμε μία υπέροχη εκδρομή στην Ευρυτανία.
Η ιδέα και η υλοποίηση αυτής της εκδρομής, καθώς και πολλών άλλων εκδηλώσεων, ήταν της αγαπημένης μας συμμαθήτριας Νίας.
Παίρνοντας αφορμή από αυτό, θα ήθελα να εκφράσω μερικά συναισθήματα που με κατέκλυσαν και με έφεραν πίσω 41 χρόνια, όταν κάναμε την πενθήμερη και τελευταία σχολική εκδρομή στην Κέρκυρα.
Αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, οι αντοχές μας έχουν ελαττωθεί και όλες έχουμε αποκτήσει τα δικά μας βιώματα, το μυαλό και η ψυχή μας γεύτηκαν τα ίδια συναισθήματα με τα τότε. Αισθανθήκαμε για δύο μέρες σαν μαθητριούλες που βρίσκονταν στη σχολική τους εκδρομή.
Σ’ αυτό βέβαια βοήθησε και το περιβάλλον στο οποίο βρεθήκαμε, πρωτόγνωρο για μας. Ανάμεσα στα απόκρημνα βουνά της Ευρυτανίας, στα βαθιά φαράγγια με τα ποτάμια να ρέουν και το μοναστήρι της Παναγίας να κρέμεται σαν να αιωρείται στο κενό. Τα γραφικά χωριουδάκια ήταν σκαρφαλωμένα στις πλαγιές, κατάφυτες από έλατα, με φιλόξενους και ζεστούς κατοίκους.
Ενα δάκρυ ξέφυγε γι’ αυτή την όμορφη πατρίδα με τους καθαρούς και γνήσιους ανθρώπους, σαν τη συμμαθήτρια και φίλη μας, τη Νία που κατάφερε να μας ενώσει ξανά, να μας κάνει να ανανεώσουμε τα συναισθήματά μας η μία για την άλλη, να ελπίζουμε μαζί και να πορευτούμε παρέα για όσο πάει.
Στους καιρούς που ζούμε, το να νοιαζόμαστε ανιδιοτελώς για το διπλανό μας, είναι πολύ μεγάλο και δυσεύρετο δώρο και για σένα και για εκείνον.
Νία σε ευχαριστούμε για το χρόνο που διαθέτεις, για το πηγαίο χιούμορ σου που μας διασκεδάζει, για τα ωραία αναμνηστικά δώρα που μας χαρίζεις κάθε φορά και τέλος, για τη χαρά που παίρνουμε και δίνουμε στις συναντήσεις μας.
Να είσαι πάντα καλά και οι κρίκοι της αλυσίδας που συνέδεσες ξανά να γίνονται όλο και πιο γεροί και να αποτελούν ένα καλό παράδειγμα για τους νεότερους.
Δήμητρα Σιγαλού
