Κύριε διευθυντά, Θα ήθελα να καταγγείλω ότι ακόμα περιμένω απάντηση από τη διοίκηση του Νοσοκομείου Καλαμάτας, στην αίτηση έγγραφης ενημέρωσης που κατέθεσα στις 8 Νοεμβρίου (με αριθμό πρωτοκόλλου 22468) για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο αφορά την υγεία μικρών παιδιών. Πιο συγκεκριμένα, αφορά την... ξαφνική άρνηση -ή ανικανότητα- των αναισθησιολόγων του Νοσοκομείου να τα αναλάβουν.
Αυτό για τα δικά μου 5χρονα παιδιά ήταν ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ της ταλαιπωρίας που είχαν ήδη υποστεί -και πάλι εξαιτίας αναισθησιολόγων- προσπαθώντας να χειρουργηθούν στο Νοσοκομείο.
Η υπόθεση αυτή, της άρνησης τελικά να χορηγηθεί αναισθησία σε χειρουργείο μικρών παιδιών, μοιάζει με “τοπίο στην ομίχλη” καθώς δεν υπάρχει ξεκάθαρη, επίσημη θέση του Νοσοκομείου Καλαμάτας επ' αυτού. Ως αποτέλεσμα, διαιωνίζεται μια κατάσταση που ταλαιπωρεί εν μέσω κρίσης οικογένειες σε ολόκληρη τη Μεσσηνία - γιατί φυσικά όπως μάθαμε η δική μας περίπτωση δεν είναι η μοναδική.
Οπως μας ενημέρωσε μάλιστα η Γραμματεία του Νοσοκομείου, έχουν γίνει και ειδικές συσκέψεις στο Νοσοκομείο για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά αποτέλεσμα μηδέν.
Ενημέρωση, επίσης μηδέν. Προσωπικά επανήλθα 2 φορές στη Γραμματεία μήπως λάβω μια απάντηση στο πρωτοκολλημένο μου αίτημα, αφού είχε παρέλθει το διάστημα κατά το οποίο το Νοσοκομείο ήταν υποχρεωμένο από το νόμο να μου απαντήσει. Ομως, “ουδέν νεώτερον”. Εκτός μόνο από την ανεπίσημη πληροφορία ότι ο φάκελος βρίσκεται στα χέρια της διευθύντριας αναισθησιολόγου κ. Ι. Γιαννοπούλου! Βρίσκεται δηλαδή στα χέρια της... εμπλεκόμενης στην υπόθεση, αντί να ερευνά το θέμα η διοίκηση!
Θεωρώ λοιπόν ότι ήρθε η ώρα να δημοσιοποιήσω το πρόβλημα αυτό, μήπως ενδιαφερθούν οι αρμόδιοι σε ολόκληρη την ιεραρχική κλίμακα. Αναμένω επιτέλους μια επίσημη ενημέρωση, αλλά και επίλυση του σοβαρού αυτού προβλήματος που υποθέτω πως αφορά εκατοντάδες οικογένειες μαζί με τη δική μου.
Αναλυτικά η αίτηση έγγραφης ενημέρωσης που κατέθεσα στη διοίκηση του Νοσοκομείου Καλαμάτας έχει ως εξής:
“Κύριε Διοικητά,
Φέτος τον Ιούλιο τα δύο παιδιά μου (δίδυμα, αγόρι και κορίτσι, ηλικίας σήμερα 5 ετών και 3 μηνών) εξετάστηκαν από το διευθυντή της Κλινικής ΩΡΛ κ. Κ. Αποστολόπουλο στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου Καλαμάτας και κρίθηκε ότι πρέπει να εισαχθούν για αμυγδαλεκτομή και αδενοτομή (κρεατάκια). Η εισαγωγή στο Νοσοκομείο προγραμματίστηκε για τις 2 Οκτωβρίου 2012.
Πράγματι, την ορισμένη ημέρα και ώρα 8 π.μ., σύμφωνα με τις υποδείξεις του γιατρού, τα παιδιά εισήχθησαν στο Νοσοκομείο για τον προεγχειρητικό έλεγχο. Μετά από λίγες ώρες όμως -και αφού είχαν ήδη κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις-, ενημερωθήκαμε ότι αποφασίστηκε επίσχεση εργασίας των αναισθησιολόγων, οπότε θα αναβάλλονταν ακόμα και τα χειρουργεία των ήδη εισηγμένων ασθενών!
Παρά τις προσπάθειες και τις παρακλήσεις μας, δεν καταφέραμε τελικά να αποφύγουμε την ταλαιπωρία αυτής της αναβολής.
Ενα μήνα περίπου αργότερα, από την Κλινική ΩΡΛ μας ειδοποίησαν να πάμε και πάλι στο Νοσοκομείο, για να γίνει η επέμβαση στις 7 Νοεμβρίου. Ετσι, στις 6 Νοεμβρίου τα δύο παιδιά εισήχθησαν εκ νέου στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, ώστε την επομένη να γίνει επιτέλους το χειρουργείο τους. Ομως, το μεσημέρι της 6ης Νοεμβρίου με κάλεσε η διευθύντρια αναισθησιολόγος κ. Ι. Γιαννοπούλου ιδιαιτέρως, για να με πληροφορήσει ότι «στο Νοσοκομείο Καλαμάτας δεν χειρουργούνται παιδιά κάτω των 6 ετών, για λόγους ασφάλειας των παιδιών», όπως ανέφερε.
Αντιπαρήλθα το άκαιρο αυτής της «ενημέρωσης» και ρώτησα τη γιατρό: «Τι πρέπει να κάνω; Να περιμένω να γίνουν 6 χρονών τα παιδιά μου;». Σε αυτό η κ. Γιαννοπούλου μού απάντησε επί λέξει: «Μην περιμένετε άδικα, γιατί υπάρχουν και άλλες λύσεις: το 14500, για να κλείσετε ραντεβού σε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο της Αθήνας, γιατί ούτε το 6 [χρονών] θα ισχύσει από εδώ και πέρα».
Με δεδομένα αυτά, θα ήθελα να μου απαντήσετε εγγράφως στα παρακάτω ερωτήματα, εντός του χρονικού διαστήματος που ορίζει ο νόμος:
1. Το Νοσοκομείο Καλαμάτας είναι ασφαλές για να χειρουργούνται παιδιά;
2. Είστε ενήμερος ότι στο Νοσοκομείο δεν χειρουργούνται παιδιά κάτω των 6 ετών; Και αν ναι, από πότε ισχύει αυτό;
3. Στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, απ’ όσο γνωρίζω, απασχολούνται 7 αναισθησιολόγοι. Για ποιο λόγο κανένας τους δεν έχει αποκτήσει ειδίκευση για να χορηγεί αναισθησία σε παιδιά;
4. Ποιος ευθύνεται για την ταλαιπωρία που έχει υποστεί η οικογένειά μου;
5. Τέλος, τι προτείνετε για την εγχείρηση των παιδιών μου; Να πάνε στην Αθήνα ή να περιμένουμε να ενηλικιωθούν ώστε να μπορούν να εγχειριστούν στο Νοσοκομείο Καλαμάτας;”.
Πάνος Κ. Αλευράς
Πιπερίτσα Δήμου Μεσσήνης
