Στην αναζήτηση μου στο διαδίκτυο για να βρω ένα γλυκό που θα άρεσε στη φίλη μου την Αιμιλία, που είναι γνωστή για την αγάπη της για τη γιόγκα και τον Ινδικό πολιτισμό εν γένει, ανακάλυψα αυτά τα “ινδολούκουμα”. Αποφάσισα από τούδε και στο εξής να τα αποκαλώ έτσι, μιας κι όλο ξεχνούσα την αυθεντική ονομασία τους. Αυτό που μου κίνησε την περιέργεια να δοκιμάσω να τα φτιάξω ήταν το βασικό συστατικό της ζύμης τους που δεν είναι άλλο από το γάλα σε σκόνη! Είχα ξεχάσει την ύπαρξη του και το μόνο που θυμάμαι είναι μια πασίγνωστη διαφήμιση των αρχών της δεκαετίας του 80 και τη μάρκα Regilait. Μάλιστα αν δε με απάτα η μνήμη μου το σλόγκαν του έλεγε “Γάλα ρεγκιλέ, όχι θερμίδες, όχι λιπαρά, σ' όλα τα άλλα ναι". Επειδή δεν είχα χρόνο να ψάξω ποιο κατάστημα στην Καλαμάτα μπορεί να το πουλούσε ακόμη, έστειλα κάποιον στο πασίγνωστο “Mπαχάρ” στην Ευριπίδου και μου έστειλε ένα κιλό για να μου φτάσει ώστε να πειραματιστώ με τις δοσολογίες της συνταγής που θα σας πρότεινα.
Εννοείται πως χρειάστηκαν δυο – τρεις απόπειρες για να αποφασίσω ποια συνταγή είναι πιο εύκολη από όλες που βρήκα σε μαγειρικά sites καθώςκαι στο youtube, το οποίο μεταξύ μας εμπιστεύομαι περισσότερο λόγω των παθιασμένων ερασιτεχνών, που μετά περισσής χαράς μοιράζονται με όλο τον κόσμο κάθε μαγειρικό τους μυστικό! Ειλικρινά υπήρξε από τις πιο ευχάριστες γαστρονομικές μου κυβερνοαναζητήσεις, μιας και δε χόρταινα να παρακολουθώ Ινδές νοικοκυρές με τις παραδοσιακές τους φορεσιές και μυστακοφόρους μελαψούς και εγκάρδιους μαγείρους, να ζυμώνουν γαλακτερά μπαλάκια, που μου θύμισαν τα παιδικά μου χρόνια, Τότε που παίζαμε με τις ώρες γυαλένιες στις γειτονιές με τους φίλους μου και ειδικότερα με τις πιο μεγάλες κι άσπρες που αποκαλούσαμε γαλατάδες.
Στην αρχή με παραξένεψε η υφή της ζύμης που περιλαμβάνει ελάχιστο αλεύρι σε σχέση με το γάλα σε σκόνη, που είναι και αυτό που δίνει στο τελικό αποτέλεσμα την αναπάντεχη μα ευχάριστη γεύση...γαλακτομπούρεκου! Μην μπείτε στον πειρασμό να τα πλάσετε μεγαλύτερα από μια μεγάλη ρόγα από σταφύλι μιας και θα φουσκώσουν αρκετά λόγω του baking powder στο τηγάνισμα, αν φυσικά δεν κάνετε το λάθος της δυνατής φωτιάς που θα τα ροδοκοκκινίσει πρόωρα! Βλέπετε η ζύμη μπορεί να μην έχει καθόλου ζάχαρη άλλα το γάλα είναι φουλ στα “εύφλεκτα” σάκχαρα. Τέλος θα φουσκώσουν κι άλλο από το πολύωρο κολύμπι τους στο αραιό και μυρωδάτο σιρόπι, που θα ρουφήξουν αργά άλλα σταθερά σα σφουγγαράκια!
Αυτό λοιπόν είναι και το επιστέγασμα της ενασχόλησης μου με τη μαγειρική. Ξεκινάς να ψάχνεις αυτό το “κάτι” που θα σου ξυπνήσει γευστικές αναμνήσεις ή θα σου δημιουργήσει νέες εμπειρίες και δε σταματάς μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις ξημερωθεί πάνω από ένα laptop ή μια εστία. Ξεχνάς προσωρινά έστω, σκοτούρες για προσωπικά χρέη κι εθνικά μνημόνια, και δε σκέφτεσαι τίποτε άλλο από το αν θα “βγει” τελικά η γεύση όπως την περίμενες διαβάζοντας μια συνταγή ή βλέποντας μια φωτογραφία στο instagram. Αφήνεσαι ολοκληρωτικά και ταξιδεύεις νοερά σε όλο τον κόσμο μέσα από έθνικ φαγητά και γλυκά. Απορώ λοιπόν που κάποιοι ακόμη απορούν γιατί διαθέτω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου κυρίως στη μαγειρική. και δευτερευόντως στην πιο απαιτητική ζαχαροπλαστική. Κάποιος θα πρέπει να τους πει πως το φθηνότερο ταξιδιωτικό γραφείο είναι η κουζίνα του σπιτιού τους!
Gulab Jamun (Γκουλάμπ Τζάμουν) - “Ινδολούκουμα”
Για τη ζύμη
200 γραμμάρια γάλα σε σκόνη (πλήρες κατά προτίμηση)
50 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2-3 κουταλιές της σούπας λιωμένο βούτυρο γάλακτος
8-10 κουταλιές της σούπας χλιαρό γάλα (όσο πάρει η ζύμη)
1 κουταλιά της σούπας μπέικιν πάουντερ
άφθονο σπορέλαιο για το τηγάνισμα (και με το ελαιόλαδο πάντως μια χαρά βγήκαν)
Για το σιρόπι
300 γραμμάρια ζάχαρη
300 γραμμάρια νερό
2-3 κουταλιές χυμό lime (ή λεμονιού) για να μη ζαχαρώσει το σιρόπι
2 κουταλιές ροδόνερο
3-4 σπόρους κάρδαμο ( κακουλέ ) ανοιγμένους ή κοπανισμένους στο γουδί
προαιρετικά ελάχιστο Κρόκο Κοζάνης (σαφράν)
Για τη διακόσμηση
αμύγδαλο φιλέ ή χοντραλεσμένο φυστίκι Αιγίνης
Διαδικασία
Φτιάχνουμε το σιρόπι βράζοντας όλα τα υλικά του σε μέτρια φωτιά για πέντε λεπτά, στο τέλος προσθέτουμε το ροδόνερο και το διατηρούμε ζεστό μέχρι βυθίσουμε σε αυτό τα “ινδολούκουμα”.
Ανακατεύουμε κοσκινίζοντας το αλεύρι, το γάλα σε σκόνη και το baking powder.
Προσθέτουμε το λιωμένο βούτυρο και μετά σιγά-σιγά το γάλα μέχρι να αποκτήσουμε μια σχετικά σφιχτή μα εύπλαστη ζύμη.
Πλάθουμε σε μικρά μπαλάκια τη ζύμη με ιδαίτερη επιμέλεια, ώστε η εξωτερική τους επιφάνεια να είναι λεία και χωρίς ρωγμές για να διατηρήσουν το σφαιρικό τους σχήμα κατά το τηγάνισμα.
Τηγανίζουμε τα μπαλάκια σε μέτρια φωτιά 135-140 βαθμούς Κελσίου ανακατεύοντας τα αργά αλλά σταθερά με μια κουτάλα για να αποκτήσουν ομοιόμορφο ανοιχτό καφετί χρώμα για περίπου έξι με εφτά λεπτά. Αν δεν έχετε θερμόμετρο ρίξτε ένα μικρό μπαλάκι ζύμης στο τηγάνι και θα πρέπει να ανεβεί στην επιφάνεια αργά. Αν ανεβεί αμέσως, χαμηλώστε λίγο τη φωτιά σας και προσθέστε λίγο ακόμη κρύο λάδι για κατεβάσετε λίγο τη θερμοκρασία.
Τα στραγγίζουμε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και τα αφήνουμε στο ζεστό σιρόπι τουλάχιστον για μια ώρα μέχρις ότου να ρουφήξουν όσο σιρόπι τους επιτρέπει το μέγεθος τους.
Τα διακοσμούμε με αμύγδαλο φιλέ ή φυστίκι Αιγίνης, Ιδανικός συνδυασμός είναι με παγωτό βανίλια.
Καλή επιτυχία (για σχόλια, παρατηρήσεις και συμβουλές αναζητήστε τον Γαστροναύτη στο facebook).
O Γαστροναύτης
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος
