Σάββατο, 20 Ιουλίου 2013 13:52

Πίτα κεράσ(ε)ι;

Γράφτηκε από την
Πίτα κεράσ(ε)ι;

Πώς μπορείς να καταλάβεις αν έχεις πάψει πια να νιώθεις παιδί; Ένα από τα κριτήρια είναι ότι έχεις σταματήσει να τρως όλα τα κεράσια από το ψυγείο και μετά να τρέχεις με μια ανείπωτη χαρά στον καθρέφτη να τσεκάρεις αν έχει κοκκινίσει η γλώσσα σου! Φυσικά και αστειεύομαι πως αυτό είναι ένα επιστημονικό κριτήριο απώλειας της παιδικής αθωότητας αλλά είμαι σίγουρος πως διαβάζοντας το, αρκετοί από εσάς ήδη αναστενάζετε από νοσταλγία, έτσι δεν είναι; Προσφάτως είδα για πολλοστή φορά την “Αμελί” και ένιωσα κάτι ανάλογο στη σκηνή όπου είχε πάρει δυο κεράσια ενωμένα με τα κλαράκια τους και τα είχε βάλει στο αυτί της ως ένα φρουτένιο σκουλαρίκι.

 Είναι αδύνατο να ξεχάσω τα δικά μου παιδικά χρόνια, όταν περνούσα το μεγαλύτερο διάστημα των καλοκαιρινών μου διακοπών σε ένα μικρό χωριό του Ταυγέτου, το Νιοχώρι. Εκεί, μαζί με την αδελφή μου κάθε μέρα αλωνίζαμε πάνω – κάτω, ως άλλοι μικροί εξερευνητές. Ώσπου μια μέρα, λίγο πιο πέρα απο τα τελευταία σπίτια, ανακαλύψαμε κάτι που έμελλε να σημαδέψει μια για πάντα τις αναμνήσεις μου... μια τεράστια κερασιά! Για καλή μας τύχη στεκόταν αγέρωχη δίπλα σε μια αναβαθμίδα, οπότε η πρόσβαση στα κατακόκκινα δώρα της ήταν για εμάς παιχνιδάκι. Φαντάζομαι πως μπορείτε να καταλάβετε ότι δεν ήταν δύσκολο για τη μητέρα μας να συμπεράνει από τα “ματωμένα” χείλη μας, γιατί εκείνο το μεσημέρι δεν είχαμε και πολλή όρεξη για φαγητό.

Μέχρι τώρα δεν έχω συναντήσει κάποιον να μου πει πως δεν του αρέσουν τα κεράσια. Είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές του καλοκαιριού μαζί με το καρπούζι και μοιράζονται το ίδιο χαρακτηριστικό... τα ενοχλητικά κουκούτσια! Με το καρπούζι απλά εύχομαι όταν αγοράζω ένα από το μανάβη να μην είναι γεμάτο απο αυτά τα μαύρα και γυαλιστερά σποράκια και πρέπει με το πιρούνι μου να παλεύω να τα απομακρύνω. Για τα κεράσια “βρήκα την υγειά” μου όταν αγόρασα ένα εργαλείο από τα Cook-Shop που τα βγάζει εύκολα τέσσερα – τέσσερα για να να φτιάχνω εύκολα γλυκό του κουταλιού, μαρμελάδες ή πίτες κι αποφάσισα να το χρησιμοποιώ ακόμη κι όταν απλά θέλω να τα απολαύσω φρέσκα, χωρίς να πρέπει όλη την ώρα να τα φτύνω λες και ήταν πασατέμπος.

Αφού λοιπόν το “ξεκουκούτσωμα¨ είναι παιχνιδάκι. με ένα τέτοιο εργαλείο, έχω επιδοθεί κατά καιρούς σε κάθε λογής πειραματισμό. Ένας απο τους πλέον αγαπημένους μου είναι να φτιάχνω χυμό απο κεράσια. Δε χρησιμοποιώ τον αποχυμωτή γιατί κατακρατεί ααρκετή απο την πολύτιμη σάρκα του φρούτου αλλά τα πολτοποιώ σε ένα μούλτι μαζί με μερικά παγάκια και μερικές σταγόνες λεμόνι, που θα τονίσει το χρώμα και κυρίως τη γεύση τους. Αν επίσης αγοράσω μερικά χωρίς να τα δοκιμάσω και αποδειχθούν λίγο ξινά, τα κόβω στη μέση κι αφού αφαιρέσω τα απεχθή κουκούτσια τα προσθέτω στις καλοκαιρινές μου σαλάτες αντί για τοματίνια.

 

Αν φυσικά πάψετε να θεωρείτε πως τα κεράσια είναι μόνο για γλυκές συνταγές τότε ένας νέος γευστικός ορίζοντας ανοίγεται διάπλατα μπροστά στα μάτια σας. Μπορείτε να ψήσετε πανεύκολα σε ένα αντικολλητικό μαντέμι ένα φιλτραρισμένο στήθος κοτόπουλου και να το απογειώσετε συνοδεύοντας το με μια γλυκόξινη σάλτσα απο κεράσια. Απλά σε ένα τηγανάκι σοτάρετε ελαφρά ένα ψιλοκομμένο κόκκινο κρεμμύδι και μια σκελίδα σκόρδο με μια κουταλιά ελαιόλαδο κι όταν μαλακώσουν αρκετά σβήστε τα με ένα σφηνάκι ουίσκι. Προσθέστε μια χούφτα κεράσια, καθαρισμένα και κομμένα στα τέσσερα, 1 κούπα χυμό απο βύσσινα ή αν βρείτε απο cranberries, αλατοπίπερο και λίγο θυμάρι. Αφήστε το να βράσει σε μέτρια φωτιά μεχρι να εξατμιστεί ο χυμός και προς το τέλος προσθέστε 1 κουταλιά της σούπας corn flour αραιωμένο σε λίγο κρυο νερό.

 

Κερασόπιτα

 

Για τη ζύμη

 

  • 450 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις

  • 250 γραμμάρια βούτυρο γαλακτος (το βιτάμ δεν είναι βούτυρο!)

  • 1 κουταλιά της σούπας ζάχαρη

  • 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι (μην το παραλείψετε)

  • 50-100 γραμμάρια πολύ παγωμένο νερό. (όσο πάρει η ζύμη)

 

Για τη γέμιση

  • περίπου ένα κιλό κεράσια (πριν βγάλουμε τα κουκούτσια)

  • 1 κούπα ζάχαρη (προτιμήστε καστανή για περισσότερη γεύση)

  • 5-6 κουταλιές της σούπας corn flour

  • χυμό και ξύσμα ενός μικρού λεμονιού

  • 1 κλαράκι βανίλια (εν ανάγκη βάλτε βανιλίνη)

  • κανέλα κατά βούλησιν

  • λίγα κυβάκια βούτυρο

  • αυγό και ζάχαρη για την κρούστα

 

Διαδικασία

  1. Βάζουμε όλα τα υλικά της ζύμης στο μούλτι και τα ¨δουλεύουμε” για ένα λεπτό μεχρι να γίνουν μια ενιαία ζύμη. Το βούτυρο κόψτε το σε κυβάκια και βάλτε στην κατάψυξη για μερικά λεπτά να παγώσει πριν το χρησιμοποιήσετε.

  2. Βάλτε τη ζύμη στο ψυγείο για μίση ώρα, αφού πρώτα την έχετε τυλίξει σε πλαστική μεμβράνη.

  3. Εν τω μεταξύ με το ειδικό εργαλείο αφαιρέστε τα κουκούτσια απο τα κεράσια και ανακατέψτε όλα τα υλικά της γέμισης σε ένα μεγάλο μπωλ.

  4. Ανοίξτε σε φύλλο τη μισή ζύμη και βάλτε την στον πάτο μιας πορσελάνινης ταρτιέρας. Με τον πλάστη σας κόψτε ο,τι περισσεύει απο τα τοιχώματα της και με τα δάχτυλα σας φτιάξτε ένα όμορφο δαντελένιο τελείωμα.

  5. Βάλτε τη γέμιση πάνω απο την ζύμη και μην ανησυχήσετε που θα είναι υγρή απο το λεμόνι και τους χυμούς των κερασιών. Το corn flour θα τα “δέσει” κάνοντας μια υπέροχη σάλτσα.

  6. Ανοίγουμε την υπόλοιπη ζύμη σε λεπτό φύλλο και με ένα κουπάτ κόψτε μικρά κομματάκια σε διάφορα σχήματα (φυλλαράκια, αστεράκια κλπ). Βάλτε τα αραιά επάνω απο τα κεράσια για να μπορεί να “ανασαίνει” η γεμίσει και να εξατμίζονται τα υγρά της.

  7. Με ένα πινέλο περάστε επιμελώς όλα τα φυλλαράκια με αυγό και και πασπαλίστε τα με ζάχαρη για να γίνουν λαμπερά και τραγανά.

  8. Ψήστε την κερασόπιτα σε καλά προθερμασμένο φούρνο με αέρα, στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 45-50 λεπτά μεχρι να πάρει ένα ροδοκόκκινο χρώμα.

  9. Καλή επιτυχία (για σχόλια, παρατηρήσεις και συμβουλές αναζητήστε τον Γαστροναύτη στο facebook).

 

O Γαστροναύτης

Παναγιώτης Παπανικολόπουλος

www.gastronaftis.gr

www.facebook.com/gastronaftis


 


NEWSLETTER