Θυμάμαι πως από μικρό παιδί, όταν ψωνίζαμε με τη μητέρα μου απο το ιστορικό κατάστημα των αδελφών “Τέτα”, ο πάντα χαμογελαστός κύριος Δημήτρης με φίλευε ένα σακουλάκι απο αυτούς τους σμαραγδένιους καρπούς με την μωβ φορεσιά και την ξύλινη πανοπλία. Μετά ήταν για μένα ιεροτελεστία το συνολικό άνοιγμά τους, για να μπορώ με την ησυχία μου να τους απολαύσω χωρίς να χρειάζεται να διακόπτω κάθε φορά για να σπάσω άλλον έναν.
Οι ευεργετικές ιδιότητές τους είναι πασίγνωστες μα πιστέψτε με πως αυτός δεν είναι ο κύριος λόγος που πασχίζω να διασκευάσω κάθε αγαπημένη μου συνταγή που περιέχει ξηρούς καρπούς και να τους αντικαταστήσω με αυτό το παγκοσμίως ξακουστό προϊόν της Αίγινας, που μέσα σε διακόσια χρόνια κατάφερε να την κάνει διάσημη στα πέρατα του κόσμου! Είναι μακράν ανώτερο απο τις αντίστοιχες ποικιλίες που ευδοκιμούν σε χώρες όπως το Ιράν, την Τουρκία και την Αμερική και δεν μπορώ να διανοηθώ πώς ενώ είμαστε απο τις πρώτες χώρες σε παραγωγή συνεχίζουμε να κάνουμε εισαγωγές. Γιαυτό φροντίστε να ρωτάτε επίμονα τη χώρα προέλευσης και να μη συμβιβάζεστε με τίποτε λιγότερο από το προϊόν που έχει χαρακτηριστεί ως προϊόν Π.Ο.Π. (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης) απο το 1994.
Αν είστε απο αυτούς που θεωρούν πως είναι κατάλληλα μόνο για να συνοδεύουν το ποτό σας, τότε θα σας πρότεινα να ξεκινήσετε δειλά δειλά προσθέτοντας μια χούφτα στις σαλάτες σας. Θα τους δώσει μια τραγανή υπόσταση και θα τις κάνει πιο ενδιαφέρουσες και οπτικά μα σίγουρα και γευστικά. Επίσης μια καλή ιδέα είναι να τα προτιμάτε για τις κρούστες στα παναρίσματα και τις κάθε είδους κροκέτες. Ένα φιλέτο σολομού πανέ με κρούστα απο φιστίκι Αιγίνης είναι σίγουρο πως θα εντυπωσιάσει κάθε καλεσμένο σας και είναι σίγουρο πως θα σας ανεβάσει τις μετοχές σας, ειδικά αν πρόκειται για το δείπνο ενός πρώτου ραντεβού! Φυσικά και μπορείτε με αυτά να αντικαταστήσετε κάθε μέχρι τώρα αγαπημένο ξηρό καρπό στις συνταγές σας για κέικ, μπισκότα και κάθε λογής γλυκίσματα. Τέλος, θα πρεπε να τα προτιμάτε και λόγω ιδιαίτερου χρώματος, για να κάνουν πιο ζωντανό πχ ένα αρωματικό πιλάφι απο ρυζι Τζάζμιν ή Μπασμάτι.
Μια απο τις λατρεμένες μου καλοκαιρινές συνταγές είναι το πέστο με βασιλικό, που σας συμβουλεύω να φυτέψετε από την άνοιξη στις γλάστρες σας, για να έχετε χωρίς καμιά ιδαίτερη προσπάθεια άφθονη παραγωγή Ιούλιο κι Αύγουστο. Δεν είναι πια δύσκολο να βρείτε σπόρους για τον πλατύφυλλο της Γένοβας, που κάνει μεγάλα φύλλα που μερικές φορές μοιάζουν με μικρού μαρουλιού κι έχουν πιο ήπια γεύση, που δεν πικρίζει όσο ο χειμωνιάτικος δεντροβασιλικός. Μια ιδιαίτερη ποικιλία είναι κι ο κόκκινος βασιλικός που ουσιαστικά είναι μωβ και δίνει πιο πιπεράτα αποτελέσματα στα φαγητά. Το πέστο λοιπόν συνηθίζεται να φτιάχνεται με κουκουνάρι μα ειλικρινά οφείλεται στον εαυτό σας να το δοκιμάσετε με φιστίκια Αιγίνης, που είναι πιο ταιριαστά χρωματικά και κυρίως δίνουν μια πιο ενδιαφέρουσα γεύση σε μια σάλτσα που θέλει κυριολεκτικά ένα λεπτό να ετοιμαστεί και θα σας βγάλει απο τη δύσκολη θέση να ετοιμάσετε ένα εντυπωσιακό πιάτο στα γρήγορα. Μην αμελήσετε να χρησιμοποιήσετε το καλύτερο ελαιόλαδο που μπορείτε να βρείτε, αν και ξέρω πως εάν είστε απο την Μεσσηνία αυτό δεν είναι άλλο απο το δικό σας!
Παπαρδέλες με πέστο βασιλικού και φιστίκι Αιγίνης
Για τις παπαρδέλες (για 4 άτομα)
400 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
4 μέτρια αυγά
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο
λίγο αλάτι
Για το πέστο
ένα μεγάλο μάτσο απο πλατύφυλλο βασιλικό
200 γραμμάρια ωμή κι ανάλατη ψίχα απο φιστίκια Αιγίνης
150 γραμμάρια ελαιόλαδο
1 σκελίδα σκόρδο
1 κούπα φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα
το ξύσμα απο ένα μοσχολέμονο (lime) και το χυμό απο το μισό
λίγο αλάτι κι άφθονο φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Διαδικασία
Βάζουμε το αλεύρι, τα αυγά, το λάδι και το αλάτι σε ένα μεγάλο μούλτι και ανακατεύουμε μέχρι να σχηματιστεί μια μεγάλη μπάλα απο ζύμη, για περίπου ένα λεπτό.
Με τη μηχανή των ζυμαρικών (στην Καλαμάτα κάθε σπίτι που σέβεται τον εαυτό του έχει μία και την αποκαλεί “μηχανή για δίπλες”) ανοίγουμε φύλλα αρκετά λεπτά και τα απλώνουμε πάνω σε καλά αλευρωμένη επιφάνεια ή σε βαμβακερό τραπεζομάντιλο. Εγώ προσωπικά σκέφτομαι να απαρνηθώ την 30χρονη μηχανή της μητέρας μου για μια κατακόκκινη κι ολοκαίνουρια μηχανή που έχει τη δυνατότητα προσθήκης μοτέρ για απίστευτη ευκολία και έχει κι εξάρτημα για τα λατρεμένα μου ραβιόλια!
http://www.ucook.gr/ucook-eshop/el/14--atlas-150.html
Κόβουμε με ένα κόφτη πίτσας τα καλά αλευρωμένα φύλλα μας σε ίσα κομμάτια (περίπου 20-25 εκατοστά στο μήκος), τα τυλίγουμε σε ρολάκια, και με ένα κοφτερό μαχαίρι τα κόβουμε σε κομμάτια πάχους 2 εκατοστών περίπου). Τα ξετυλίγουμε και τα απλώνουμε στο τραπεζομάντιλο. να στεγνώσουν ελαφρά. Εγώ αντί να αγοράσω ένα σταντ ζυμαρικών απο το ebay, πήγα στο σιδηροπωλείο του φίλου μου του Βασίλη Κούμανη, και με τη βοήθεια του έφτιαξα ένα εξίσου καλό με ένα κομμάτι μελαμίνης για βάση, ένα κομμάτι απο κυλινδρικό κουρτινόξυλο και 4 ξύλινες καβίλιες. Εσείς αν θέλετε μπορείτε να κρεμάσετε τις παπαρδέλες σας απο τη μεταλλική σχάρα του φούρνου σας.
Όσο στεγνώνουν τα ζυμαρικά, βάλτε σε ένα μούλτι πρώτα τα φιστίκια Αιγίνης, το σκόρδο, το λάδι, το lime και πολτοποιήστε τα όσο εσείς θεωρείτε απαραίτητο. Μετά προσθέστε τον βασιλικό και αλέστε τον ελάχιστα γιατί από τη θερμότητα της τριβής θα οξειδωθεί. Αν και η προσθήκη του όξινου μοσχολέμονου, εκτός απο το να αφυπνίσει τις γεύσεις έρχεται να διατηρήσει ολοζώντανο το πράσινο χρώμα του βασιλικού. Τέλος προσθέτουμε την παρμεζάνα, το φρεσκοτριμμένο πιπέρι κι ελάχιστο αλάτι και ανακατεύουμε για δευτερόλεπτα.
Βράζουμε τις παπαρδέλες μας σε άφθονο καλά αλατισμένο νερό που κοχλάζει για περίπου πέντε λεπτά, τις σουρώνουμε καλά και τις ανακατεύουμε με τη σάλτσα.
Σερβίρουμε με άφθονες νιφάδες παρμεζάνες κι αν θέλουμε λίγο χοντραλεσμένο και ψημένο φιστίκι Αιγίνης για μια έξτρα τραγανή υφή.
Καλή επιτυχία (για σχόλια, παρατηρήσεις και συμβουλές αναζητήστε τον Γαστροναύτη στο facebook).
O Γαστροναύτης
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος
