Τετάρτη, 21 Φεβρουαρίου 2018 16:50

Επί Τάπητος: Η πόλη "του είναι και του φαίνεσθαι"...

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)
Επί Τάπητος: Η πόλη "του είναι και του φαίνεσθαι"...

Αν κάποιος ήθελε να αποτυπώσει σε λίγες λέξεις το “χαρακτήρα” της Καλαμάτας θα δυσκολευόταν. Το σκέφτηκα και καταλήγω ότι θα μπορούσαμε να γράψουμε για την πόλη “του είναι και του φαίνεσθαι”. Χρήσιμο να δούμε τις δύο αυτές όψεις περπατώντας στους δρόμους της πόλης με μάτια και αυτιά ανοιχτά. Ας δοκιμάσουμε...

Πάμε λοιπόν να παρκάρουμε, “ευρωπαϊκά” πράγματα: Μηχανήματα, πατάς και παίρνεις κάρτα με χρονοχρέωση, πληρώνεις αναλογικά στα μηχανήματα φεύγοντας, βάζεις την κάρτα και σηκώνεται η μπάρα. Πας παραπέρα και έχει ελεγχόμενη στάθμευση σε κάποιους κεντρικούς δρόμους και δημοτικούς αστυνόμους που αγρυπνούν για τυχόν τζαμπατζήδες. Το “φαίνεσθαι” στις δόξες του. Το “είναι”, λίγο πιο πέρα και αφτιασίδωτο: Η ελεγχόμενη στάθμευση γίνεται ανεξέλεγκτη και οι πάντες παρκάρουν παντού. Σε δρόμους... εκατέρωθεν, αφήνοντας μια λωρίδα για να περνάει το τρίτο αυτοκίνητο. Σε πεζοδρόμια κλείνοντας το δρόμο σε όσους χρησιμοποιούν τα πόδια τους για τη μετακίνηση στην πόλη. Σε γωνίες, με τρόπο που κινδυνεύεις να στουκάρεις με άλλο αυτοκίνητο όταν ξεμυτίσεις για... ανίχνευση εδάφους - ή χρειάζονται μανούβρες για να στρίψεις. Σε ράμπες που προορίζονται για τη μετακίνηση κατηγοριών συμπολιτών μας με κινητικά προβλήματα. Σε γέφυρες που τυχαίνει να είναι και φαρδιές, οπότε ο άλλος είναι σίγουρος πως δεν θα τον... ξύσει κανένας. Σε φανάρια, γιατί έτυχε το μαγαζί που ψωνίζουν να είναι... γωνία. Ολα αυτά και πολλά ακόμη, μέσα σε ένα δάσος πινακίδων με πάσης φύσεως απαγορεύσεις, οι οποίες μάλλον έχουν ξεμείνει στην εποχή προηγούμενων δεκαετιών και έχουν καταστεί ανενεργές.

Ο ορισμός του “ανεξέλεγκτου” κυριολεκτικά ακριβώς δίπλα στο ελεγχόμενο, χωρίς κάποιος να είναι αρμόδιος για την τήρηση στοιχειωδών κανόνων. Μόνον αν φρακάρει κανένας και δεν μπορεί να προχωρήσει, πλακώσουν οι κόρνες και τα τηλέφωνα, δημιουργείται πανδαιμόνιο ώσπου να εμφανιστεί κάποιος ένστολος για να γράψει τον παραβάτη. Αν στο μεταξύ δεν την έχει... κάνει ανενόχλητος εν μέσω διαμαρτυριών. Η μελέτη για το κυκλοφοριακό; Οσες έχουν γίνει πήγαν στα συρτάρια, οι νέες αναμένονται εδώ και κάτι χρόνια. Και αν δεν αλλάξει η αντίληψη για τη διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων, μάλλον κι αυτές θα έχουν την τύχη των προηγούμενων.

Πάμε μια βόλτα προς Παραλία, καθόσον τριήμερο και έχουμε επισκέπτες. Το “φαίνεσθαι” συνίσταται σε αναπλάσεις πεζοδρομίων με τις ομοιόμορφες πλακοστρώσεις, καθώς και σε πλήθος υποσχέσεων και εξαγγελιών για νέες αποσπασματικές παρεμβάσεις. Το “είναι” αποτυπώνεται στην αντίληψη για τη χρήση του δημόσιου χώρου και στις απίστευτες δικαιολογίες από την πλευρά του δήμου, για την κακοποίηση του φυσικού τοπίου και τη χείριστη εικόνα της περιοχής. Προσφάτως, και μετά από αλλεπάλληλα δημοσιεύματα σε εφημερίδες και Διαδίκτυο, ο δήμαρχος υποσχέθηκε τάξη. Να υπενθυμίσουμε λοιπόν ότι βρίσκεται στο τιμόνι του δήμου 11 χρόνια, και κάθε χρόνο η εικόνα που αφήνει πίσω η καλοκαιρινή εκμεταλλευτική του κοινόχρηστου χώρου περίοδος είναι όλο και χειρότερη. Ουκ ολίγοι επαγγελματίες θεωρούν την ακτή ως αποθηκευτικό χώρο, εγκαταλείπουν τις καλοκαιρινές κατασκευές στην τύχη τους μέχρι τον επόμενο χρόνο, και σε αυτές σωρώνουν κάθε είδους αντικείμενα και έπιπλα. Πράγματα τα οποία θα έπρεπε να απομακρύνονται από εκεί αμέσως όταν σταματά η λειτουργία κάθε καταστήματος, με τον ενοικιαστή να είναι αρμόδιος για την πλήρη αποκατάσταση του χώρου τον οποίο έχει εκμεταλλευτεί την τουριστική περίοδο. Και εφόσον αυτό δεν γίνεται, να λαμβάνονται άμεσα διοικητικά μέτρα.

Ποιος είναι αρμόδιος... ουδόλως ενδιαφέρει τον πολίτη. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι το γεγονός πως ο δήμος οφείλει να ενεργοποιήσει όλους τους μηχανισμούς ελέγχου και να επιβάλει την εφαρμογή κανόνων. Και δεν είναι φυσικά μόνον οι... υπαίθριες αποθήκες, αλλά και ένα πλήθος αντικειμένων που εγκαταλείπονται αδέσποτα κατά μήκος της ακτής ή τα επιστρέφει η θάλασσα. Οι επεμβάσεις του δήμου είναι σχεδόν ανύπαρκτες και μερικές φορές, όταν γίνονται, εξοργιστικές. Ενας μεγάλος λόφος από άμμο δέσποζε σε σημείο της Παραλίας τις προηγούμενες ημέρες, μετά από επέμβαση συνεργείων του δήμου, ανάμεσα σε καλοκαιρινά χάρβαλα και με μια... διαλυμένη καρέκλα στην κορυφή του.

Ομοιόμορφες πλακοστρώσεις και επεκτάσεις πεζοδρομίων ανά την πόλη με τη δαπάνη σημαντικών ποσών αλλά και την έλλειψη βασικών υποδομών (ποδηλατόδρομοι, αποχέτευση ομβρίων κ. α.), από τα σημεία που κατά τεκμήριο περνούν οι επισκέπτες (ή κάποιοι θέλουν να περνούν οι επισκέπτες), είναι το “φαίνεσθαι”. Το “είναι” μάλλον δεν χρειάζεται και πολλές περιγραφές. Τα περισσότερα πεζοδρόμια ακόμη και στο κέντρο της πόλης ίσα που χωρούν δυο ανθρώπους, αν φυσικά δεν εμποδίζονται από καταλήψεις και αυθαίρετες κατασκευές, ακόμη και... καλλωπιστικές. Δεν είναι φυσικά και τόσο... ευρωπαϊκό το θέαμα των πεζών στο οδόστρωμα, αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν... ανατολίτικο βίτσιο, απλώς δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στο πεζοδρόμιο.

Ακόμη χειρότερα φυσικά είναι τα πράγματα για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, αλλά και για εκείνους που σπρώχνουν καροτσάκι με μωρό. Οχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν ράμπες σε βασικά σημεία. Οχι μόνο γιατί αυτές τις κλείνουν “τυχεροί” οδηγοί που βρήκαν τρύπα και έκλεισαν ή... καβάλησαν ορισμένες φορές. Αλλά γιατί αν συμβεί αυτό, οι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι, καθώς δεν μπορούν να περάσουν ανάμεσα στα παρκαρισμένα (στον πόντο) αυτοκίνητα και να βγουν έστω και στο οδόστρωμα. Ουκ ολίγοι θεωρούν το πεζοδρόμιο επέκταση της ιδιοκτησίας τους και το καταλαμβάνουν τοποθετώντας πάνω εμπορεύματα και πάγκους, ακόμη κι όταν το πεζοδρόμιο είναι ελαχίστου πλάτους. Και αυτό γιατί πρακτικά δεν υπάρχει κανονισμός πεζοδρομίων, ο οποίος να προβλέπει το απαραίτητο πλάτος για την κυκλοφορία και να ορίζει αν και πότε μπορούν να γίνουν οι οποιασδήποτε φύσεως καταλήψεις του κοινόχρηστου χώρου. Από εκεί και ύστερα δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός, ότι όλες οι επεμβάσεις για διαπλατύνσεις πεζοδρομίων και αναπλάσεις γίνονται στον άξονα βορρά-νότου. Στους μεγάλους άξονες ανατολής-δύσης ούτε αναπλάσεις γίνονται, ούτε πεζοδρόμια μεγαλώνουν, ούτε ποδηλατόδρομοι υπάρχουν.

Αλλά το μέγιστον “φαίνεσθαι” είναι ο περιμετρικός αυτοκινητόδρομος, σκέτη... Ευρώπη, αν και εκεί σαφώς δεν είναι τόσο... γαλαντόμοι και μετρούν με το... υποδεκάμετρο τη σχέση κόστους-ωφέλειας όταν σχεδιάζουν πολυδάπανα έργα. Φαρδύς δρόμος, σήματα, κόμβος εισόδου-κήπος, φώτα που κάνουν τη νύχτα μέρα και μετά... πέφτεις στο “είναι”: Μπαίνεις στη θεοσκότεινη Αρτέμιδος και πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα μην συμβεί καμία στραβή. Εχουμε χάσει το λογαριασμό πόσο καιρό κατασκευάζεται αυτή η νησίδα κι έχουμε χορτάσει δικαιολογίες για το γεγονός ότι έχει τελειώσει ένα χρόνο και βάλε ο περιφερειακός κι ακόμη ούτε φώτα, ούτε φυτά υπάρχουν στη νησίδα. Φυσικά όταν ξεκινάει ένα έργο οφείλουν οι αρμόδιοι του δήμου να έχουν εξασφαλίσει τους πόρους για να ολοκληρωθεί και να μην ψάχνουν να βρουν χρήματα στην πορεία.

Για τους δρόμους μέσα στην πόλη και την κατάσταση που επικρατεί με τα μπαλώματα, ειδικά τον καιρό των βροχών, μάλλον δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Οπως δεν χρειάζεται αναλυτική αναφορά για τα... ποτάμια που ξεφυτρώνουν στη θέση τους με την πρώτη μπόρα, καθώς ουδείς εδώ και χρόνια έχει ασχοληθεί στα σοβαρά με το δίκτυο ομβρίων στο κέντρο και γύρω από αυτό. Απλώς θα θυμίσω έναν άλλο δρόμο που ξεκίνησε, έφθασε μέχρις ενός σημείου και εγκαταλείφθηκε. Πρόκειται για την παράκαμψη της Λεΐκων από τον περιμετρικό δρόμο του σχεδίου πόλης στην περιοχή της Πλάκας. Χαράχθηκε, διανοίχθηκε, ασφαλτοστρώθηκε μέχρις ενός σημείου, κατασκευάστηκε “διάβαση” με μπάζωμα πάνω στο ρέμα και μετά... πήγε περίπατο. Φυσικά και δαπανήθηκαν σημαντικά ποσά, ενώ φαίνεται ότι από το δήμο μάλλον περίμεναν τον “Μορέα” να τον φτιάξει. Πλην όμως... δεν κουνιέται φύλλο, ο δρόμος παραμένει ημιτελής και το μέλλον αβέβαιο - έτσι κι αλλιώς κανένας δεν ασχολείται πλέον με αυτόν.

Αυτά τα ολίγα και θα μπορούσαν να γραφτούν πολύ περισσότερα. Οι επεμβάσεις στην πόλη γίνονται “επί τη ευκαιρία”, δεν υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, όχι μόνο για την πόλη έτσι ώστε να “κουμπώνουν” οι επεμβάσεις, αλλά ούτε και για βασικούς άξονες που αποτελούν αντικείμενο συζήτησης εδώ και πολλά χρόνια. Αναζητούνται η “φρέσκια ματιά” για την πόλη και οι άνθρωποι που μπορούν να δουν το μέλλον της μέσα από αυτή...

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 21 Φεβρουαρίου 2018 16:56

NEWSLETTER