Στις κάλπες και πάλι την Κυριακή για να αποδειχθεί ότι ο περιορισμός της δημοκρατίας και της συνταγματικής επιταγής περί ισότητας της ψήφου των πολιτών, έχει πέραν των άλλων οικονομικό, διοικητικό, ηθικό και ψυχολογικό κόστος. Οικονομικό γιατί θα υπάρξει και πάλι μια τεράστια δαπάνη για τη συντήρηση του εκλογικού μηχανισμού, την προβολή, την έκδοση ψηφοδελτίων, τις πάσης φύσεως αποζημιώσεις και πάει λέγοντας. Διοικητικό γιατί θα παραταθεί για μια εβδομάδα το χάος που επικρατεί εδώ και καιρό, καθώς όλο το σύστημα έχει στραφεί έμμεσα ή άμεσα προς τις εκλογές. Ηθικό γιατί θα πρέπει οι "αποκλεισμένοι" από το δεύτερο γύρο υποψήφιοι, να επιλέξουν με ποιον θα συμμαχήσουν και ποιον θα… ρίξουν. Και ψυχολογικό γιατί οι πολίτες μπαίνουν στη δοκιμασία να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο αντιπάλους για τους οποίους καλώς ή κακώς, θεωρούν ότι δεν είναι οι καταλληλότεροι να διαχειριστούν τις τύχες του τόπου τους.
Ολα αυτά και πολλά ακόμη συμβαίνουν και καταγράφονται επειδή ο δικομματισμός θεωρεί ως απόληξη του συστήματος την τοπική αυτοδιοίκηση και επιχειρεί να την χειραγωγήσει και να την ευθυγραμμίσει με τις επιδιώξεις του. Επιζητεί δημοτικούς και περιφερειακούς παράγοντες προσδεδεμένους στο άρμα των κάθε είδους μηχανισμών, εξαφανίζοντας την ανεξαρτησία και την αυτοτέλεια της τοπικής αυτοδιοίκησης από το κομματικοκρατούμενο πολιτικό σύστημα των κλειστών ελίτ εξουσίας. Ενα σύστημα το οποίο ουσιαστικά εκτείνεται σε όλο το τόξο των πολιτικών δυνάμεων που επιχειρούν να ταυτίζουν με τις επιδιώξεις τους τη συμπεριφορά των τοπικών κοινωνιών.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο εκλογικός νόμος με τον οποίο διεξάγονται οι αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελεί το κλειδί για βαθιές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Οι τοπικές κοινωνίες έχουν την ανάγκη αυτονόμησης από τους μηχανισμούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής και αυτό δεν μπορεί παρά να γίνει με την καθιέρωση της απλής αναλογικής και την ριζική ανατροπή του μοντέλου δημοτικής διοίκησης. Ετσι ώστε ο δήμαρχος να είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων και όχι το "πολιτικό αφεντικό" της γεωγραφικής περιφέρειας του δήμου.
Με τον τρόπο αυτό οι πολίτες θα μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε τοπικές συλλογικότητες, ανεξαρτήτως αν αυτές είναι κομματικές ή αδέσμευτες ή όπως θα μπορούσε περισσότερο δοκίμως να τις χαρακτηρίσει κάποιος. Συλλογικότητες που θα είναι υποχρεωμένες να έχουν πρόγραμμα έτσι ώστε να υπάρχει βάση συνεννόησης. Που θα έχουν ως επικεφαλής αλλά και συνεργάτες πολίτες οι οποίοι διαπνέονται από την αντίληψη της συναίνεσης έτσι ώστε να είναι εφικτές οι συνεργασίες.
Θα μπορούσε να καταγραφεί ένα πλήθος στοιχείων που καθιστούν επιτακτική την ανάγκη αλλαγής στο σύστημα εκλογής και διοίκησης των νέων δήμων. Το μεγάλο ζητούμενο όμως είναι να αγκαλιάσουν οι πολίτες αυτό το αίτημα ανεξαρτήτως πολιτικών αντιλήψεων, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ρεύμα αλλαγής στην κοινωνία. Διαφορετικά ουδείς μπορεί να διαμαρτύρεται για φαινόμενα αναξιοκρατίας, αδιαφάνειας, ρουσφετολογίας, διασπάθισης δημοσίου χρήματος και πολλά ακόμη που χαρακτηρίζουν κατά βάση τα συστήματα που λειτουργούν στη βάση του "ενός ανδρός αρχή".
Ηλίας Μπιτσάνης
belias@internet.gr
