Η πλέον σίγουρη επένδυση από πλευράς κοινωνικής αποδοτικότητας, που μπορεί να κάνει ο Δήμος Καλαμάτας για τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, είναι η κατασκευή ποδηλατόδρομων. Το θέμα είναι… προσφιλές για τη στήλη, μας έχει απασχολήσει αμέτρητες φορές, αλλά τώρα πλέον θα πρέπει να διαπιστώσουμε ότι παίρνει νέες διαστάσεις λόγω και της οικονομικής κρίσης. Δεν πρόκειται για εφεύρημα, αλλά για καθημερινή διαπίστωση που έρχεται από τις πλέον διαφορετικές πλευρές. Από τη μια έχουμε περιορισμό της χρήσης του αυτοκινήτου -κάτι το οποίο αποτυπώνεται και στην κάθετη πτώση των πωλήσεων στα πρατήρια υγρών καυσίμων- κι από την άλλη έχουμε θεαματική αύξηση του αριθμού των ποδηλάτων που κυκλοφορούν στην πόλη, και μάλιστα όχι για λόγους… αναψυχής.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι το γεγονός ότι ήδη στους δρόμους κυκλοφορούν με ποδήλατα όλες οι ηλικίες, πράγμα που σημαίνει ότι οι αλλαγές που καταγράφονται δεν προέρχονται από τη δραστηριοποίηση κάποιων ομάδων, αλλά αποτελούν στοιχεία αλλαγής των κυκλοφοριακών αντιλήψεων σε αρκετά στρώματα της πόλης.
Οι διαπιστώσεις αυτές οφείλουν να γίνουν οδηγός για τη δραστηριότητα του δήμου στην κατεύθυνση της δημιουργίας κατάλληλων υποδομών. Και φυσικά δεν εννοούμε τίποτε περισσότερο από τη χάραξη και κατασκευή ποδηλατόδρομων στις βασικές οδικές αρτηρίες, έτσι ώστε να καθίσταται ευχερής και σχετικά ασφαλής η πρόσβαση με ποδήλατο σε κάποιους κύριους προορισμούς.
Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ο δήμος δεν διαθέτει άπειρα κονδύλια ώστε να αρχίσει την κατασκευή ποδηλατόδρομων με… πολυτελή αντίληψη που αποδεικνύεται και προβληματική. Εννοούμε πλακοστρώσεις και… καλλιτεχνίες σύμφωνα με τις αντιλήψεις ορισμένων μελετητών, που όπως αποδεικνύεται βρίσκονται μακριά από την πραγματικότητα. Οι αρμόδιοι οφείλουν να αναζητήσουν φτηνές λύσεις, αρκεί να ορίζεται με σαφήνεια και ανεξίτηλα ο ζωτικός χώρος για το ποδήλατο.
Φυσικά, ο καθένας μπορεί να αντιτείνει ότι ο ποδηλατόδρομος χρειάζεται να είναι ασφαλής και ως εκ τούτου απαιτείται ειδική κατασκευή. Θα συμφωνούσαμε ότι υπάρχουν λύσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν άριστες, όμως είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε ότι απολύτως ασφαλής δεν είναι καμία. Το σημειώνουμε αυτό γιατί το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ο τρόπος κατασκευής του ποδηλατόδρομου, αλλά η συμπεριφορά των οδηγών. Και αυτή δυστυχώς δεν αλλάζει αν βάλεις… κολονάκια δίπλα στον ποδηλατόδρομο. Ισως μάλιστα με τον τρόπο αυτό γίνεται περισσότερο επικίνδυνος.
Το πραγματικό πρόβλημα, κατά τη γνώμη μας, βρίσκεται στο γεγονός ότι οι δημοτικοί παράγοντες επιμένουν στην αντίληψη ότι πρωτίστως... δεν πρέπει να ενοχλήσουμε τα αυτοκίνητα. Και ένας ποδηλατόδρομος στερεί ζωτικό χώρο για το άνευ ορίων και περιορισμών παρκάρισμα. Κάποτε όμως θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πως οι δημοτικοί άρχοντες δεν μπορούν να κρατάνε δυο καρπούζια κάτω απ' την ίδια μασχάλη. Και εκείνο που προέχει είναι η διεύρυνση της χρήσης των ποδηλάτων ως απάντηση στο κυκλοφοριακό αλλά και στην κρίση.

Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr