Στο χώρο της ενέργειας θα δοθεί τα επόμενα χρόνια η μεγάλη οικονομική μάχη. Η περιοχή μας, λόγω Μεγαλόπολης και ΔΕΗ, θα βρεθεί στο κέντρο αυτών των εξελίξεων. Η στάση που θα κρατήσουν σειρά από τοπικούς παράγοντες καθώς και οι προτεραιότητες που θα τεθούν θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της ευρύτερης περιοχής. Η καύση του λιγνίτη μπορεί για χρόνια να αποτελούσε την εύκολη και «φτηνή» λύση αλλά πλέον η συγκεκριμένη μέθοδος θεωρείται και είναι ξεπερασμένη. Η διατήρηση του ενεργειακού κέντρου του νότιου συστήματος στη Μεγαλόπολη μέσα από την παραγωγή ρεύματος με την αξιοποίηση νέων μεθόδων (φυσικό αέριο, φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες, βιοκαύσιμα αλλά και διαχείριση των απορριμμάτων) πρέπει να αποτελεί επιδίωξη των παραγόντων της περιοχής. Τα εναπομείναντα λιγνιτικά κοιτάσματα μπορούν να αποτελέσουν το «εθνικό απόθεμα» και να χρησιμοποιούνται με φειδώ για λόγους ισορροπίας του συστήματος σε περιόδους υψηλής ζήτησης, να καλύπτουν, δηλαδή, έκτακτες ανάγκες.
Τα ζητήματα που έχουν ανοίξει στον τομέα της ενέργειας είναι πολλά και η πυροδότηση των εξελίξεων συνδέεται άμεσα με το μέλλον της ΔΕΗ. Ο κρατικός χαρακτήρας της επιχείρησης έχει επισήμως πλέον τεθεί υπό αμφισβήτηση και αργά ή γρήγορα οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Οι επενδύσεις σε νέες μεθόδους παραγωγής ενέργειας είναι προφανές ότι ελλείψει χρημάτων δεν πρόκειται να γίνουν από το κράτος, ενώ το άνοιγμα στους ιδιώτες δεν πρόκειται να γίνει όσο η ΔΕΗ διατηρεί το μονοπώλιο στην παραγωγή ρεύματος από το «φτηνό» λιγνίτη.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι συνδικαλιστές στη ΔΕΗ προετοιμάζονται για απεργιακές κινητοποιήσεις, προκειμένου να μην προχωρήσουν οι κυβερνητικές αποφάσεις για ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης. H ηγεσία της ΓΕΝΟΠ, την ίδια ώρα, βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, από τη μια μεριά λόγω αποκαλύψεων για «περίεργες» χρηματοδοτήσεις και από την άλλη για τον τρόπο που διαχειρίζεται επικοινωνιακά το θέμα των κινητοποιήσεων. Στις σημερινές συνθήκες το να απειλείς τον καταναλωτή ότι θα του κόψεις το ρεύμα, αν δεν γίνει αυτό που ζητάς, αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση. Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ το παιχνίδι στην κοινωνία το έχουν χάσει. Κανένας δεν θα κλάψει αν αύριο πουλήσουν ολόκληρη τη ΔΕΗ. Ελάχιστοι - και αυτοί από κομματικό καθήκον - θα βρεθούν δίπλα τους αν τους «τσακίσουν» με κάθε τρόπο και μέσο. Το αντίθετο, όποιος πολιτικός ή κυβέρνηση τα πουλήσει ή τα εκχωρήσει όλα, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θα ζητωκραυγάζει και θα επικροτεί που, επιτέλους, βρέθηκε κάποιος να τα βάλει με αυτό το «σάπιο σύστημα».
Είναι καιρός, λοιπόν, να αντιληφθούν ορισμένοι ότι η ΔΕΗ είναι επιχείρηση του ελληνικού λαού. Δεν ανήκει στους συνδικαλιστές που έστω εμμέσως τη διοικούν, δεν είναι λάφυρο των εργολάβων που τη λυμαίνονται με κάθε τρόπο, και δεν έγινε για να εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των εργαζομένων σε αυτήν. Ο ιδιοκτήτης ελληνικός λαός μέσω της κυβέρνησής του μπορεί να αποφασίσει να την πουλήσει ή να την εκχωρήσει, με λίγα λόγια να την κάνει ό,τι θεωρεί καλύτερο και επωφελέστερο για τον ίδιο. Οποιος έχει απορίες για τη θέληση του ιδιοκτήτη λαού για το μέλλον της ΔΕΗ μπορεί να ζητήσει δημοψήφισμα, αν δεν πιστεύει τα ποσοστά στις σχετικές δημοσκοπήσεις.
Μέσα, λοιπόν, στο κλίμα που έχει δημιουργηθεί, αν κάποιοι σχεδιάζουν τις ημέρες της απεργίας να βυθίσουν τη χώρα στο σκοτάδι ας το ξανασκεφτούν, γιατί πολύ φοβόμαστε ότι θα φέρουν μια ώρα αρχύτερα το τέλος στο δημόσιο χαρακτήρα της επιχείρησης, ηρωοποιώντας ταυτόχρονα αυτούς που θα το αποφασίσουν. Οι τοπικοί παράγοντες καλό θα ήταν να αποφύγουν την παγίδευσή τους στα γνωστά στερεότυπα βλέποντας πέρα από τη σκόνη του λιγνίτη. Η περιοχή για πολλούς λόγους έχει τη δυνατότητα να κερδίσει περισσότερα και καθαρότερα από την παραγωγή ενέργειας. Αρκεί να κινηθεί γρήγορα έξυπνα έξω από δογματισμούς και κομματικές αγκυλώσεις με οδηγό τη διεθνή πραγματικότητα και σύμμαχο την κοινή λογική.
panagopg@gmail.com
