Η παράταξη Τατούλη σήμανε συναγερμό και κατάφερε να συγκεντρώσει μετά από πολύ καιρό 25 συμβούλους, που στήριξαν μαζικά την πρότασή της για τη διαδικασία της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, προκειμένου να προχωρήσει, να υπογραφεί και να υλοποιηθεί η ΣΔΙΤ της Περιφέρειας για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Δεν ήρθε ο καιρός για διαφοροποιήσεις και αντιδράσεις από τους περιφερειακούς συμβούλους της Ν.Δ. Είναι νωρίς ακόμα και κυρίως δεν μπορούσε να υπάρξει διαφοροποίηση σε ένα τέτοιο θέμα, που θα έκανε ήρωα τον περιφερειάρχη.

Πάντως, αποδείχθηκε ότι οι “Ταλιμπάν” για τη ΣΔΙΤ ήταν οι σύμβουλοι που είχαν εκλεγεί με τον Τατούλη από την πρώτη θητεία.

Από τα φαιδρά που ακούστηκαν: Η ΣΔΙΤ έχει τιμή 69 ευρώ τον τόνο και οι πολίτες της Πελοποννήσου θα πληρώνουν 20 ευρώ τον τόνο. Πώς γίνεται αυτό; Μαγεία ή θαύμα;

Από τα αναπάντητα: Προβλέπει η ΣΔΙΤ διαλογή στην πηγή και ανακύκλωση; Ταυτίζεται με τον ΕΣΔΑ και το νέο ΠΕΣΔΑ; Θα δικαιώνεται ο πιο βρόμικος δήμος, αυτός που θα ρίχνει και τα ανακυκλώσιμα μαζί με τα σκουπίδια, όπως προβλεπόταν αρχικά στο διαγωνισμό της ΣΔΙΤ;

Οποιος είχε τέτοιες απορίες ήταν κατά του δημόσιου συμφέροντος και ταυτιζόταν με τα συμφέροντα της μαφίας των σκουπιδιών.

Το τελευταίο και χειρότερο: Η αλαζονεία και η αμετροέπεια, η ειρωνεία από την περιφερειακή αρχή στη διαφορετική άποψη και την κριτική που ενοχλούσε από τους συμβούλους των μειοψηφιών. Και ο πρόεδρος -άξιος για την επιλογή του- εγκαλούσε αυτούς που βάλλονταν και όχι εκείνους που διέκοπταν και προκαλούσαν. Και η πλάκα είναι ότι οι αλαζόνες και αμετροεπείς ζητούν συναίνεση και συνεργασία από κείνους που “είναι μπλεγμένοι στα πλοκάμια της διαφθοράς και της παρανομίας”.

Γιάννης Σινάπης