Η παραβατικότητα των τσιγγάνων ξεκινά από την επικίνδυνη οδήγηση και φτάνει μέχρι διακεκριμένες κλοπές. Οι μικροκλοπές είναι τόσο συνηθισμένο και εκτεταμένο φαινόμενο που στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν καταγράφονται ως συμβάντα στο αστυνομικό δελτίο. Η μη καταγραφή των μικροκλοπών είναι ένα ακόμα τέχνασμα τήρησης στατιστικών στην Ελλάδα, έτσι ώστε να παρουσιάζουμε μετά…μείωση της εγκληματικότητας. Την ίδια στιγμή η αντιρατσιστική και καλά... ευαισθησία οδηγεί στο να μην καταγράφεται η κοινωνική ομάδα από την οποία προέρχεται μια συγκεκριμένη παραβατική συμπεριφορά.
Με δυο λόγια, «πειράζονται» στατιστικά παράμετροι του προβλήματος για να κρυφτεί η πραγματικότητα. Με το να κρύβεσαι βέβαια πίσω από το δάκτυλό σου με κουτοπονηριές δεν λύνεις κανένα πρόβλημα. Η αστυνόμευση κρίνεται από το αν ο πολίτης νιώθει ασφαλής. Οταν η ανασφάλεια είναι κυρίαρχη στους πολίτες το να παρουσιάζεις αριθμούς για να δείξεις… μείωση εγκληματικότητας το μόνο που καταφέρνεις είναι να καταστείς αναξιόπιστος. Την ίδια ώρα το να μιλάς για 25χρονο ημεδαπό ή Ρομά για να περιγράψεις… ευγενικά τον τσιγγάνο και να αποφύγεις δήθεν ρατσιστικές συσχετίσεις είναι τουλάχιστον αφελές. Ο ρατσισμός είναι εδώ και θα γιγαντώνεται όσο δεν αντιμετωπίζουμε τα πραγματικά προβλήματα που τον δημιουργούν. Η παραβατικότητα των τσιγγάνων θα θεριεύει όσο αυτοί δεν εντάσσονται στο κοινωνικό σύνολο. Οσο σαπίζουν στα παραπήγματα και ζουν με επιδόματα τόσο βαθύτερα θα μπαίνουν στο βάλτο της παρανομίας. Η λύση δεν βρίσκεται βέβαια στην απόκρυψη του προβλήματος με καλλωπισμό λέξεων και μερική καταγραφή παραβατικών συμπεριφορών. Οι κοινωνικές κρατικές υπηρεσίες σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τις αστυνομικές αρχές οφείλουν να εκπονήσουν και να εφαρμόσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παρέμβασης. Το κρυφτούλι με το πρόβλημα το μόνο που τελικά επιτυγχάνει είναι τη διόγκωση του προβλήματος αλλά και τη γιγάντωση του ρατσισμού.
