Η Μεσσηνία έχει γεράσει, πεθαίνει και δεν γεννά. Αυτή είναι η πραγματικότητα, η οποία για να αναστραφεί χρειάζονται μια σειρά από δράσεις τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Το δημογραφικό είναι ένα πρόβλημα που συζητείται ελάχιστα και οι προτάσεις για την επίλυσή του τελειώνουν στα επιδόματα και τον τρόπο καταβολής τους.

Το δημογραφικό δεν είναι όμως ένα ζήτημα επιδοματικό και δεν είναι καθόλου βέβαιο αν το επίδομα είναι σωστή πολιτική αντιμετώπισής του. Οι γεννήσεις για να ενισχυθούν χρειάζεται ένα πλέγμα παροχών που θα ξεκινούν από την εργασία των γονέων, θα απλώνονται στα δύσκολα βρεφικά χρόνια και θα φτάνουν στην ολοκληρωμένη παροχή παιδείας. Τα επιδόματα δεν λύνουν κανένα ουσιαστικό πρόβλημα, αντίθετα δημιουργούν νέα, μιας και φτάνουμε στην ακραία κατάσταση της χρηματοδότησης γκέτο μέσω επιδομάτων.

Η ενίσχυση των γεννήσεων μέσα από τη χρηματοδότηση δράσεων κοινωνικού χαρακτήρα, δηλαδή εισαγωγή των παιδιών σε βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς, δημιουργική απασχόληση το απόγευμα, βασικές παροχές στον αθλητισμό, τη μουσική και τις τέχνες, σε συνδυασμό με γενναία φοροαπαλλαγή των γονέων είναι τα μέτρα που απαιτούνται. Στόχος να καταφέρει το κράτος να ελαφρώσει το οικονομικό βάρος της ανατροφής ενός παιδιού και να δώσει κίνητρο στο ζευγάρι που έχει 1 να κάνει τουλάχιστον 1 ακόμα ή να μην διακόπτεται η κύηση γιατί δεν θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα.

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και η δημογραφική συρρίκνωση δεν πρόκειται να μεταβληθεί άμεσα. Είναι όμως αναγκαίο να αρχίσει η αναστροφή. Το δημογραφικό είναι κατά βάση ζήτημα οικονομικής ανάπτυξης. Χωρίς καλές και καλά αμειβόμενες δουλειές δεν υπάρχει περίπτωση να αναστραφεί η φθίνουσα πορεία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ανάπτυξη δεν επιτυγχάνεται με επιδόματα.