Τετάρτη, 10 Ιανουαρίου 2018 13:07

Οι χαμένες ευκαιρίες για τα χωριά του Ταϋγέτου

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(5 ψήφοι)

Η προοπτική καλλιέργειας φυτών για λογαριασμό φαρμακοβιομηχανιών και εταιρειών καλλυντικών σε 450 στρέμματα στον Ταΰγετο, καθώς και το ενδιαφέρον που επιδεικνύουν ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας Αλέξης Χαρίτσης για τη δημοτική οδοποιία των χωριών της Αλαγονίας, ασφαλώς είναι αναγκαίες προϋποθέσεις για την επιβίωση των οικισμών, αλλά δεν είναι ικανές από μόνες τους να δρομολογήσουν την οικονομική ανάπτυξη που μπορεί να έχει η περιοχή αν αξιοποιηθούν έστω και στο ελάχιστο οι δυνατότητές της. 

Δυστυχώς όμως, τα λάθη του παρελθόντος έχουν πληγώσει βαθιά τα χωριά του Ταϋγέτου, καθώς σχεδόν κανένας δεν πίστεψε στην τουριστική αξιοποίηση της περιοχής, ούτε και στην ανάδειξη των μοναδικών τοπικών της προϊόντων. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η μεγάλη ευκαιρία για τα χωριά του Ταϋγέτου χάθηκε μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, όταν οι τοπικές αρχές (νομαρχία και δήμος) δεν κατέθεσαν μια ουσιαστική αναπτυξιακή πρόταση για την περιοχή. Αντιθέτως διεκδίκησαν χρήματα μόνο για την αποκατάσταση βασικών υποδομών, όπως τα λάστιχα του ποτίσματος. 

Ετσι, κανένας πολιτικός δεν ζήτησε μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 να χαρακτηριστούν παραδοσιακοί οικισμοί τα χωριά του Ταϋγέτου και να δοθούν χρήματα για την αναπαλαίωση όλων των σπιτιών. Η πρόταση αυτή θα οδηγούσε σε αισθητική αναβάθμιση των χωριών και μακροπρόθεσμα στην τουριστική τους αξιοποίηση. Θα μου πείτε, ποτέ δεν είναι αργά. Θα συμφωνήσω, αλλά με την επισήμανση ότι σήμερα δεν υπάρχουν τα χρήματα από το Ταμείο Μολυβιάτη και άλλες πηγές, επειδή σπαταλήθηκαν σε ανούσιες ψηφοθηρικές δαπάνες. 

Σίγουρα δεν είναι αργά για να αξιοποιηθούν τα μονοπάτια της περιοχής και να σημανθούν από την Περιφέρεια Πελοποννήσου όπως στο Μαίναλο, ώστε να προσελκύσουν πεζοπόρους από όλο τον κόσμο. Αντιθέτως, ο χρόνος θα δείξει αν είναι αργά για πολλά τοπικά προϊόντα του Ταϋγέτου ή αν μια αύξηση των επισκεπτών μπορεί να δώσει το φιλί της ζωής στις εγκαταλειμμένες καλλιέργειες. Το μόνο βέβαιο αυτή τη χρονική περίοδο είναι ότι τα πανηγυράκια δεν αρκούν για την ανάδειξη των εξαιρετικών προϊόντων του Ταϋγέτου. 

Φυσικά, αν ήμασταν σε κάποια... καπιταλιστική χώρα όπως οι ΗΠΑ, θα συζητούσαμε ακόμα και την πώληση δασικών οικοπέδων για να κατασκευαστούν κατοικίες που θα σέβονται και θα προστατεύουν το  δάσος, το οποίο καίγεται κάθε τόσο επειδή το κράτος δεν έχει χρήματα να καθαρίσει τους αντιπυρικούς δρόμους. Στην Ελλάδα όμως, όπου βαφτίζονται δάση ακόμα και εκατονταετείς ελαιώνες, το δάσος είναι και θα μείνει κρατικό, ακόμα κι αν χρειαστεί να γίνει στάχτη μαζί με τα χωριά που κάποτε ζούσαν από αυτό. 

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr

 

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 10 Ιανουαρίου 2018 13:13