Ελάχιστοι μόνο αθλητικογράφοι τολμούσαν να γράψουν για την άβυσσο που χώριζε τις ελληνικές από τις ευρωπαϊκές ομάδες, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι οι καιρικές συνθήκες επηρέαζαν την απόδοση και των δύο αντιπάλων. Ακόμα λιγότεροι ανέλυαν τις συνέπειες της "απόφασης Μπόσμαν", με την οποία καταργήθηκαν οι εθνικοί περιορισμοί και επιτράπηκε στους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές να μεταγράφονται ελεύθερα εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης όταν λήγει το συμβόλαιό τους.

Γι' αυτό και οι περισσότεροι οπαδοί, ειδικά μετά τον συγκυριακό θρίαμβο της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου το 2004, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι έρχονται χειρότερες μέρες για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάπως έτσι όμως τα ελληνικά γήπεδα άδειασαν, το ποδοσφαιρικό προϊόν απαξιώθηκε πλήρως, και φυσικά έκλεισαν οι περισσότερες από τις οπαδικές εφημερίδες που απέδιδαν στη... βροχή τη συντριβή των ελληνικών ομάδων στις διεθνείς διοργανώσεις. Το μόνο που δεν άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια είναι η πίστη του οπαδού, που όταν πιέζεται να παραδεχτεί ότι η ομάδα του είναι "καφενείο", πετάει την μπάλα στην κερκίδα και ρωτάει για τα άλλα "καφενεία": "Γιατί, οι άλλοι είναι καλύτεροι;".

Ειλικρινά δεν ξέρω αν η ζωή μιμείται το ποδόσφαιρο ή αν στο ποδόσφαιρο καθρεφτίζεται η ελληνική κοινωνία. Οι διαφορές όμως μεταξύ του μέσου οπαδού μιας ποδοσφαιρικής ομάδας και του μέσου μέλους ενός ελληνικού κόμματος είναι μάλλον απειροελάχιστες. Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι ποδοσφαιρικοί όσο και οι κομματικοί οπαδοί είναι απολύτως βέβαιοι ότι για όλα φταίνε οι άλλοι - και όχι η δική μας ομάδα που πρέπει να παίζει μπάλα στη βροχή αντέχοντας τις ανελέητες επιθέσεις του αντιπάλου της.

Πότε θα φτιάξουμε μια αξιοπρεπή ομάδα; Μόνο όταν παραδεχτούμε ότι δεν έφταιγε η βροχή για τη... χρεοκοπία του 2010.

Διαφορετικά θα συνεχιστεί η κατρακύλα και απλώς θα ρωτάει ο ένας τον άλλον: Γιατί, οι άλλοι είναι καλύτεροι;

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr