Από την παρωδία αυτή δεν θα μπορούσε φυσικά να απουσιάσει το πελατειακό κράτος που στο όνομα του "κράτους πρόνοιας" μοιράζει τα λεφτά των φορολογούμενων στους αετονύχηδες.

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία λοιπόν το κράτος και η αυτοδιοίκηση, μετά από μια φυσική καταστροφή θα ενίσχυαν οικονομικά μόνο όσους είχαν πραγματικά ανάγκη και όχι τις επιχειρήσεις ή τους ιδιώτες που αρνούνται πεισματικά να ασφαλίσουν την περιουσία τους. Στην Ελλάδα όμως το κράτος αποζημιώνει ισοπεδωτικά ακόμα και αυτούς που μπορούν να ασφαλίσουν την περιουσία τους και δεν το κάνουν επειδή γνωρίζουν ότι είναι εφικτή η αποζημίωσή τους με τα λεφτά των άλλων.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες κάθε άλλο παρά έκπληξη προκαλεί η κήρυξη μιας περιοχής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για... ψύλλου πήδημα. Ετσι και αλλιώς οι τοπικοί άρχοντες με περισσή ευκολία και προκειμένου να αποσείσουν τυχόν δικές τους ευθύνες χαρακτηρίζουν ακραίο καιρικό φαινόμενο ακόμα και μια... μπόρα δυνατότερη από τη συνηθισμένη.

Σε κάθε περίπτωση και πριν τρελαθούμε τελείως, κακοκαιρίες σαν τον "Ζορμπά" έχει ζήσει πολλές η Μεσσηνία. Ετσι και αλλιώς οι ακτές της πλήττονται συχνά από θυελλώδεις ανέμους και τουλάχιστον μια φορά την τριετία η θάλασσα βγαίνει στη Ναυαρίνου. Γι’ αυτό μόνο όποιος βλέπει την κακοκαιρία ως ευκαιρία για αρπαχτή μιλάει για βιβλικές καταστροφές και συντέλεια του κόσμου. Ολοι οι υπόλοιποι αποδίδουμε τα εύσημα στις τοπικές και περιφερειακές υπηρεσίες, καθώς και στις αρχές ασφαλείας που εργάστηκαν σκληρά κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας και συνεχίζουμε την πορεία μας χωρίς υπερβολές και αρπαχτές.

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr