Διαδηλώσεις φυσικά δεν θα γίνουν ούτε κατά της σπατάλης των δημοσίων εσόδων με προεκλογικές παροχές, αφού οι περισσότεροι Ελληνες εξακολουθούν να πιστεύουν στη θεωρία του λεφτόδεντρου.

Στην πραγματικότητα και ανεξάρτητα από τις "λαϊκές δοξασίες" το κράτος έχει δύο μόνο πηγές εσόδων, τους φόρους και τα δάνεια (δηλαδή τους φόρους που επιβάλλει στις επόμενες γενιές για την αποπληρωμή των δανεικών). Το ελληνικό κράτος πριν τη χρεοκοπία του 2010 δανειζόταν υπέρογκα ποσά για να καλύψει τις ανάγκες που προκαλούσαν η χαμηλή παραγωγικότητα και το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Μετά το 2010 βρίσκεται σε εξέλιξη μια άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή σε εισοδήματα και περιουσίες που ενώ έχει σαν κύριο στόχο να γεμίσει το δημόσιο ταμείο, στην πραγματικότητα προκαλεί τη βίαιη ανακατανομή τόσο των εισοδημάτων (σε βάρος όσων δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν) όσο και των περιουσιακών στοιχείων (αποποιήσεις κληρονομιών, εγκατάλειψη καλλιεργειών κ.λπ.). Απέναντι σε αυτή τη φοροεπιδρομή τα "ελληνικά γιλέκα" αντιδρούν, όπως προαναφέραμε, με τον παραδοσιακό τρόπο της φοροδιαφυγής. Την ίδια ώρα κανένα κόμμα δεν τολμά να ομολογήσει ότι φορολογική συμμόρφωση των επιχειρήσεων θα προκαλούσε κατάρρευση της αγοράς, αφού οι περισσότερες από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις επιβιώνουν επειδή δεν πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές. Ουσιαστικά κανένα κόμμα δεν τολμά να παραδεχτεί ότι πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή των παροχών με δανεικά και ότι η μείωση των εισοδημάτων είναι αναπόφευκτη σε μια οικονομία με χαμηλή παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα. Στην Ελλάδα τα κόμματα απλώς προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο ελπίζοντας σε κάποιο ευρωπαϊκό θαύμα. Στην Ευρώπη βάζουν "πράσινους φόρους" στα καύσιμα προκαλώντας την εξέγερση των "κίτρινων γιλέκων". Σε κάθε περίπτωση το μοντέλο του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους πνέει τα λοίσθια, καθώς η Γηραιά Ηπειρος δείχνει προσωρινά ανίκανη να αυξήσει την παραγωγικότητα της οικονομίας της, προκειμένου να εξασφαλίσει τους πόρους που απαιτούνται για τις σύγχρονες κοινωνικές δαπάνες. Την ίδια ώρα, το ιππικό των ΗΠΑ που την έσωσε... τρεις φορές τον 20ό αιώνα δείχνει απρόθυμο να ασχοληθεί με την τραγωδία του μικρομεσαίου Μεσσήνιου οφειλέτη.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν οι περιουσίες των φορολογουμένων θα καταλήξουν τελικώς στο κράτος ή σε μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ετσι και αλλιώς ο γραφειοκρατικός μηχανισμός τόσο του κράτους όσο και των μεγάλων επιχειρήσεων όχι μόνο στελεχώνεται από τους αποφοίτους των ίδιων πανεπιστημίων, αλλά δεν διαφέρει και σε τίποτα ούτε στη λειτουργία του ούτε στην ακαμψία του. Ετσι και αλλιώς βρισκόμαστε μπροστά σε κοσμογονικές εξελίξεις, καθώς η οικονομία και η δημοκρατία του 20ού αιώνα δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες αν δεν αυτομεταρρυθμιστούν.

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr