Ετσι κι αλλιώς, όλοι συμφωνούν ότι η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας θα βασιστεί στους πυλώνες του τουρισμού και του πρωτογενούς τομέα. Δυστυχώς όμως, τις τελευταίες δεκαετίες στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας δεν βρίσκεται το θέμα των επενδύσεων, που είναι αναγκαίες τόσο για τη δημιουργία νέων ξενοδοχειακών μονάδων όσο και για την παραγωγή ανταγωνιστικών αγροτικών προϊόντων, αλλά η κατανομή των εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων σε έργα υποδομής αμφισβητήσιμης -τουλάχιστον- σημασίας.
Υπενθυμίζουμε, για να μην επιχειρηματολογούμε χωρίς στοιχεία σαν τους πολιτικούς που σπαταλούν το δημόσιο χρήμα σε πανηγύρια και αναπλάσεις, ότι η μέση απόδοση ενός καλλιεργήσιμου στρέμματος στην Ολλανδία είναι 1.700 ευρώ, στο Ισραήλ 1.290 ευρώ και στην Ελλάδα... 190 ευρώ. Επίσης, ότι το 2018 όλη η Πελοπόννησος είχε 38.461 ξενοδοχειακές κλίνες, ενώ μόνο ο Νομός Χανίων διέθετε 49.973 ξενοδοχειακές κλίνες.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και δείχνουν ότι είναι αναγκαία η προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων, προκειμένου η Μεσσηνία και η Πελοπόννησος να τεθούν σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης. Βεβαίως υπάρχουν κι αυτοί που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η υπό ίδρυση περιφερειακή τράπεζα θα επιτύχει όσα δεν πέτυχε η πάλαι ποτέ πανίσχυρη Αγροτική Τράπεζα, που μοίρασε θαλασσοδάνεια όχι μόνο σε αποτυχημένους συνεταιρισμούς αλλά και σε κάθε βολεμένο ψηφοφόρο, ο οποίος μεταξύ άλλων θεωρεί ότι η προστασία της επιχείρησής του από τον… ανταγωνισμό πρέπει να είναι πρωταρχικό μέλημα της Πολιτείας.
Ευτυχώς όμως (ή δυστυχώς για όσους προσμένουν νέα θαλασσοδάνεια) δεν υπάρχουν πλέον διαθέσιμα κεφάλαια για χρηματοδότηση κρατικοδίαιτων και θνησιγενών επιχειρήσεων, γι’ αυτό αργά ή γρήγορα ακόμα και οι φανατικότεροι οπαδοί του πελατειακού κράτους θα συνειδητοποιήσουν ότι ο δρόμος της οικονομικής ανάπτυξης... δεν περνά από το γκισέ της περιφερειακής τράπεζας. Τότε και μόνο τότε, όταν δηλαδή οι πελάτες - ψηφοφόροι συνειδητοποιήσουν ότι οι πολιτικοί δεν έχουν να μοιράσουν άλλα χρήματα, θα ξεκινήσει η ουσιαστική συζήτηση για την προσέλκυση επενδύσεων που θα καταστήσουν τα προϊόντα της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου ανταγωνιστικά. Μέχρι τότε, και ενώ οι υποψήφιοι θα τάζουν στους ψηφοφόρους τους ολοένα μεγαλύτερο μερίδιο από την ολοένα μικρότερη πίτα, θα συνεχίζεται -με γρηγορότερο ρυθμό από σήμερα- η αποεπένδυση και η φυγή των πιο ικανών στο εξωτερικό.
Από εκεί και πέρα, θα ήταν μάλλον αφελής κανείς αν πίστευε ότι οι πολιτικοί που αναδείχθηκαν στο στίβο του πελατειακού κράτους θα κάνουν τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για την προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων. Αντιθέτως, σύμφωνα με όλες τις μέχρι τώρα ενδείξεις, οι περισσότεροι πολιτικοί, τοπικοί άρχοντες και υποψήφιοι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην παραδώσουν τα κλειδιά της οικονομίας στο… ξενόφερτο κεφάλαιο. Για να πετύχουν μάλιστα το στόχο τους, θα φορολογήσουν μεχρι κατάρρευσης κάθε πλουτοπαραγωγικό πόρο, καθιστώντας ασύμφορες όχι μόνο τις μεγάλες επενδύσεις, αλλά και τη διατήρηση της ακίνητης περιουσίας που απέκτησαν οι προηγούμενες γενιές των Ελλήνων.
Θα μου πείτε: Μα είναι τόσο ανόητοι οι πολιτικοί, ώστε να πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται; Την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι οι πολιτικοί, συνεχίζοντας τη φορομπηχτική πολιτική που καθιστά τα ελληνικά προϊόντα πιο ακριβά. Την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι οι πολιτικοί που τάζουν αποζημιώσεις και επιδοτήσεις, αντί να άρουν τα εμπόδια που απομακρύνουν τις μεγάλες επενδύσεις.
Ετσι κι αλλιώς όποιος τολμήσει να μιλήσει ή να γράψει για την ανάγκη προσέλκυσης μεγάλων επενδύσεων χαρακτηρίζεται φιλελεύθερος και εξ αυτού εξορίζεται στο περιθώριο της πολιτικής και της κοινωνίας - στην οποία πλουτίζουν όσοι τρέφονται με δημόσιο χρήμα, φλυαρώντας περί σοσιαλισμού ή πατριωτισμού και ακολουθώντας τη μεγάλη της θρησκείας σχολή, που χιλιάδες χρόνια τώρα τρέφει το ιερατείο με τα λεφτά των άλλων.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
