Δευτέρα, 21 Μαρτίου 2011 14:01

Η ατιμωρησία των ισχυρών οδηγεί στην ανομία

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Από την ημέρα που ξέσπασε η οικονομική κρίση έχει επισημανθεί πολλές φορές ότι η λογική του συμψηφισμού των αδικοπραξιών οδηγεί στην απόλυτη ανομία. Εχει τονιστεί επίσης ότι τα μέλη της ελληνικής κοινωνίας χρησιμοποιούν ως άλλοθι την ατιμωρησία των πολιτικών ή των ισχυρών οικονομικών παραγόντων προκειμένου να δικαιολογήσουν τη δική τους έκνομη συμπεριφορά. Οι πολέμιοι της συμψηφιστικής λογικής υποστηρίζουν με πάθος ότι οι πολίτες δεν αντλούν κανένα δικαίωμα από την ατιμωρησία των ισχυρών και επιρρίπτουν ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση ανομίας στους... πολίτες και τις κοινωνικές ομάδες που μιμούνται τους ατιμώρητους άρχοντες. Στην πραγματικότητα οι πολέμιοι του συμψηφισμού πέφτουν στην παγίδα και... συμψηφίζουν ευθύνες καταλογίζοντας μάλιστα τη μερίδα του λέοντος στους πολίτες αφού αυτοί είναι ποσοτικά περισσότεροι από τους άρχοντες και τους οικονομικά ισχυρούς. Ετσι ακούσαμε τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να ισχυρίζεται ότι “μαζί τα φάγαμε”. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι πράγματι “όλοι μαζί τα φάγαμε” τα... δανεικά. Φάγαμε όμως όλοι εξίσου; Ο εθνικός προμηθευτής έφαγε εξίσου με τον φτωχοδιάβολο που διορίστηκε με πολιτικό μέσο κλητήρας στο δήμο Κάτω Ραχούλας; Ο εθνικός εργολάβος έφαγε εξίσου με το μικροεργολάβο δημοσίων έργων που κάνει χωματουργικές εργασίες στους αγροτικούς δρόμους της Πάνω Ραχούλας; Ο μεγαλοεκδότης καναλάρχης έφαγε τα ίδια με τον εκδότη της “Φωνής της Ραχούλας”; Προφανώς και δεν φάγαμε όλοι εξίσου. Κάποιοι έφαγαν το ψητό και κάποιοι τα... ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι. Ελάχιστοι έφαγαν τα πολλά και οι πολλοί τα... λίγα. Τώρα έρχονται οι λίγοι να συμψηφίσουν ευθύνες και να πουν αφού τα φάγαμε όλοι μαζί καλό είναι να σιωπήσουμε και να μην τιμωρηθεί κανένας. Οι πολέμιοι όμως του... συμψηφισμού πάνε ένα βήμα πιο μακριά και ζητούν να τιμωρηθούν μόνο όσοι παρανομούν σήμερα χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την ατιμωρησία των πολιτικών και των οικονομικά ισχυρών. Συγκεκριμένα πολλά “παπαγαλάκια” ενώ υποστηρίζουν με φανατισμό ότι δεν θα σωθεί η οικονομία της χώρας αν τιμωρηθούν οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο της Siemens, την ίδια ώρα ζητούν την αυστηρή τιμωρία των μελών του κινήματος “Δεν πληρώνω” στα διόδια. Με άλλα λόγια  ζητούν την ατιμωρησία των ισχυρών και την παραδειγματική τιμωρία του τελευταίου τροχού της άμαξας. Δυστυχώς όμως για όλους μας το τελευταίο βαγόνι απλώς ακολουθεί την ατμομηχανή. Δυστυχώς για όλους μας η ανομία θα παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις όσο παραμένουν ατιμώρητοι οι μεγάλοι κλέφτες.

Σε κάθε περίπτωση θα είμαι ο τελευταίος που θα δικαιολογήσει τον οδηγό που περνάει με κόκκινο φανάρι επειδή δεν τιμωρούνται οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο της Siemens. Από αυτό το σημείο όμως μέχρι να αντιστρέψουμε τη σχέση αιτίας – αποτελέσματος υπάρχει ένα τεράστιο κενό λογικής που μόνο οι υπηρετούντες την παραπληροφόρηση μπορούν να καλύψουν. Αυτό κάνει η “θεωρία” του συμψηφισμού. Αντιστρέφει τη σχέση αιτίας και αποτελέσματος παρουσιάζοντας το αποτέλεσμα ως αιτία. Παρουσιάζει δηλαδή την ανομία ως αποτέλεσμα της ατομικής ανευθυνότητας των πολιτών ενώ στην πραγματικότητα η ανομία είναι το αποτέλεσμα της ατιμωρησίας των ισχυρών. Η ανομία δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Οι πολίτες οποιασδήποτε κοινωνίας παρανομούν όταν διαπιστώσουν ότι το έγκλημα δεν τιμωρείται. Οι πολίτες οποιασδήποτε κοινωνίας φοροδιαφεύγουν όταν διαπιστώσουν ότι οι ισχυροί δεν πληρώνουν φόρους. Τις αυτονόητες αυτές αλήθειες  αγνοούν όμως επιδεικτικά όσοι προσπαθούν να παρουσιάσουν την ανομία ως συνέπεια της συμψηφιστικής λογικής που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Οσοι αγνοούν τις αυτονόητες αυτές αλήθειες δεν μπαίνουν καν στον κόπο να μας εξηγήσουν για ποιο λόγο ευθύνεται περισσότερο για την  οικονομική κατάσταση της χώρας ο πολίτης που έκλεψε 1 ευρώ από τον ισχυρό παράγοντα που έκλεψε εκατομμύρια ευρώ. Και φυσικά όλοι αυτοί είναι πανέτοιμοι να εξαπολύσουν μύδρους εναντίον όσων εναντιώνονται στις συγχωνεύσεις των σχολείων ενώ δεν λένε λέξη για τις αποτυχημένες προσπάθειες συγχώνευσης των ελληνικών τραπεζών. Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι απλό και αμείλικτο: Ποιες συγχωνεύσεις θα δώσουν ώθηση στην ελληνική οικονομία; Των τραπεζών ή των σχολείων; Σε αυτήν την  απάντηση δεν χωρά συμψηφισμός.


NEWSLETTER