Στην κοινή ανακοίνωση των πιο πάνω φορέων, ειδικότερα, σημειώνονται τα εξής:
“Η συνεχιζόμενη λειτουργία του πεδίου βολής Σχίζας και η ενδεχόμενη αναβάθμισή του, σε σχέση με την αναβάθμιση του κέντρου εκπαίδευσης πιλότων της 120 ΠΕΑ που συζητείται, θέτει επιτακτικά το ζήτημα προς κάθε κατεύθυνση: «Είναι αποδεκτή η καταστροφή ενός ιδιαίτερου περιβαλλοντικού νησιού της χώρας μας στον βωμό στρατιωτικών σχεδιασμών και κοντόφθαλμων ωφελειών στην οικονομία της Καλαμάτας;».
Για όσους λένε όχι, οφείλουν να αντιδράσουν με σοβαρότητα, σχέδιο, συλλογική προσπάθεια και χρονική διάρκεια. Οι ευαίσθητοι πολίτες να εφεύρουν νέους τρόπους αντίδρασης στη λειτουργία του πεδίου βολής Σχίζας.
Ο Δήμος Πύλου - Νέστορος οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες, ώστε να αναδειχτούν οι περιβαλλοντικοί θησαυροί της νήσου και αυτό μπορεί να γίνει με την ανάθεση σε Πανεπιστημιακό Ιδρυμα της «μελέτης καταγραφής της χλωρίδας και των τύπων οικοτόπων της νήσου Σχίζας», δεδομένου ότι στη νήσο υπάρχουν -ό,τι έχει απομείνει από καταστροφές που έχουν προκαλέσει βομβαρδισμοί από μαχητικά-, δάση κουμαριάς μοναδικά στον κόσμο ηλικίας είκοσι χιλιάδων ετών. Οφείλει να ενεργήσει, ώστε το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, σχετικά με το πρόγραμμα Natura 2000, να τροποποιηθεί σε ό,τι αφορά τον χαρακτηρισμό της νήσου από «προστατευόμενο τοπίο» σε «προστατευόμενη περιοχή». Επίσης, οφείλει να εκδηλώσει ενδιαφέρον και αίτημα προς το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, στο οποίο έχουν περιέλθει τα δύο τρίτα της νήσου, κατόπιν της ευεργετικής παρέμβασης Λαμπρόπουλου, και να ζητήσει την παραχώρηση κατά χρήση των εκτάσεων που έχουν αποδεσμευτεί από το ΥΠΕΘΑ, ώστε να εκπονήσει πρόγραμμα προστασίας - ανάδειξης και ανάπτυξης περιβαλλοντικών δραστηριοτήτων στη νήσο.
Η Περιφέρεια Πελοποννήσου πρέπει να πάψει να κωφεύει για το ζήτημα και να πιέσει το ΥΠΕΘΑ να εκπονήσει εναλλακτικά σχέδια για πεδία βολής συσχετιζόμενα με την 120 ΠΕΑ, αν θέλουν την μονάδα στη Καλαμάτα και να στηρίξει εμπράκτως την αποδέσμευση της νήσου από στρατιωτικές δραστηριότητες.
Τα πολιτικά κόμματα, οργανώσεις, βουλευτές οφείλουν να αναπτύξουν πρωτοβουλίες για την κατάργηση του πεδίου βολής Σχίζας, αποδεικνύοντας ότι η περιβαλλοντική τους ευαισθησία δεν εξαντλείται σε επίπεδο σαλονιών και σε δηλώσεις τηλεοράσεων.
Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ δε, θα μπορούσε επιτέλους να ακούσει τις εκκλήσεις των κατοίκων - πολιτών της Νότιας Μεσσηνίας αλλά και των εκπροσώπων κοινωνικών ομάδων που έχουν συναντηθεί επανειλημμένα κατά καιρούς μαζί τους και να μην αρκούνται στην εύκολη και φυγόπονη επιλογή που επιβλήθηκε πριν, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Σε πενήντα χρόνια πολλά αλλάζουν. Τη Σχίζα δεν την επηρεάζουν οι εξελίξεις στον τρόπο που σκέφτονται οι ασκούντες εξουσία; Θα καθαρίσουν από τις βόμβες επιτέλους τον βυθό εξουδετερώνοντας επιτέλους έναν διαρκή κίνδυνο στη δημόσια υγεία;”.
