Ανήκει στη γενιά των νέων αυτών ανθρώπων που επιχείρησε να κάνει τα πρώτα βήματα στον επαγγελματικό στίβο την περίοδο που έκανε την εμφάνισή της η κρίση στην Ελλάδα, με πολλά «χαστούκια» και απογοητεύσεις.

Πλέον, ο καθημερινός μόχθος, παράλληλα με τη μεγάλη ευθύνη της διαχείρισης ενός στάβλου με ικανό αριθμό ζώων, του δίνουν το δικαίωμα να ονειρεύεται τη δικιά του success story, με έναν υπερσύγχρονο στάβλο, με παραγωγή 2 τουλάχιστον τόνων γάλακτος την ημέρα, σε μια κάθετη μονάδα παραγωγής και προώθησης γαλακτοκομικών προϊόντων και κρέατος. Ενα όνειρο που θα ήθελε κάνει σύντομα πραγματικότητα, αλλά «φρενάρεται» από τις δυσκολίες του καιρού. Επιμένει όμως να προσπαθεί για την επέκταση του στάβλου και του κοπαδιού του, έχοντας καταφέρει αρκετά στα δύο χρόνια που φέρει την ιδιότητα του νέου αγρότη, σε ένα οικογενειακό εγχείρημα, που μπορεί να στοχεύει στην επιβίωση, όμως αντιμετωπίζεται συλλογικά ως επένδυση, παρά τα εμπόδια, τις αγωνίες και την απουσία της Πολιτείας.

Τον συναντήσαμε τυχαία στο βοσκότοπο, να ακούει μουσική από το κινητό του, τηρώντας όμως πιστά το ημερήσιο πρόγραμμα της δουλειάς του, επιτηρώντας το κοπάδι. Μαζί του το άλλοτε αδέσποτο παιχνιδιάρικο σκυλάκι, που έχει αποκτήσει πλέον το ρόλο του φύλακα και δε χάνει ευκαιρία για παιχνίδια με τον ίδιο και τα ζώα.

Μια καθημερινότητα δύσκολη, απαιτητική, σίγουρα διαφορετική από εκείνη που φανταζόταν για τον εαυτό του ως φοιτητής. Με στόχους όμως προσαρμοσμένους στα όσα μπορεί να υλοποιήσει και να ονειρευτεί.