Τετάρτη, 10 Απριλίου 2024 21:54

Μέτρα προστασίας της ζωής από τα ετοιμόρροπα κτήρια

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Του Γιάννη Σινάπη

Έγραφα στις 30 Ιανουαρίου σε αυτήν εδώ τη στήλη με τίτλο “Μέτρα για τα διατηρητέα και την προστασία της ζωής” πως το δημόσιο συμφέρον επιβάλλει τη διάσωση των διατηρητέων με στόχο την προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Την αφορμή για εκείνο το σημείωμα την είχε δώσει σχετική ερώτηση - παρέμβαση του συμβούλου της μείζονος μειοψηφίας Κώστα Τσαπόγα στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας και η απάντηση του αρμόδιου αντιδημάρχου Βασίλη Κουτραφούρη πως “χρειάζεται μια γενναία απόφαση της Πολιτείας, γιατί όντως υπάρχει επικινδυνότητα” για τα επικίνδυνα ιδιωτικά διατηρητέα κτήρια που έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Τόνιζα ότι το πρόβλημα είναι σοβαρό, διαχρονικό και πανελλαδικό, δεν αφορά μόνο την πόλη της Καλαμάτας, αλλά είναι πολύ πιο σοβαρό για τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, γιατί η κατάσταση έρχεται από μακριά, από τους σεισμούς του 1986.

Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας Βασίλης Τζαμουράνης, με αφορμή τον πρόσφατο ισχυρό σεισμό, στάθηκε στο μεγάλο πρόβλημα των ετοιμόρροπων κτηρίων, που παραμένουν εγκαταλελειμμένα από τους σεισμούς του 1986. Μίλησε για υπαρκτό και μεγάλο κίνδυνο κι εκτίμησε ότι “μέσα στις προτεραιότητες θα έπρεπε να είναι και η μέριμνα γι’ αυτά τα κτήρια. Δεν χρωστούν τίποτα οι περίοικοι και οι περαστικοί να θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο”.

Προτρέποντας τη δημοτική αρχή “να απευθυνθεί σε ιδιώτες, να αναλάβει ένα κτήριο ο καθένας, τουλάχιστον να στερεωθούν” έκανε και προτάσεις αγοράς από δημοτικές επιχειρήσεις ή νομικά πρόσωπα του δήμου και σύναψης δανείου για επισκευή τέτοιων κτηρίων.

Την ίδια ώρα επανέλεγχο επικίνδυνων κτισμάτων πραγματοποιεί ο Δήμος Καλαμάτας μετά από σχετικό έγγραφο της διευθύντριας Πολεοδομίας Σταυρούλας Αγρίου.

Το θέμα αυτό πρέπει να παραμείνει ζεστό, να μην ξεχαστεί και να ληφθεί όποιο μέτρο κρίνεται απαραίτητο για την αποσόβηση κινδύνου κατάρρευσης τμημάτων και την ασφάλεια των περίοικων και των διερχομένων. Είναι υποχρέωση του Δημοτικού Συμβουλίου και του δήμου να μην αδιαφορήσουν, αλλά να αναλάβουν πρωτοβουλία, να αναδείξουν το πρόβλημα και να απαιτήσουν λύσεις, που θα μπορούν να εφαρμοστούν πανελλαδικά.