ΕΠΙ πολλές δεκαετίες, θυμάμαι ότι στην Καλαμάτα σε κάθε έργο, δράση ή εκδήλωση που σχεδιαζόταν να γίνει, κυριαρχούσαν το «ναι» και το «όχι». Ανάμεσά τους δεν υπήρχε τίποτα. Αυτό το… βιολί παίζει μέχρι σήμερα.
*
ΑΣ δούμε ένα παράδειγμα. Ο δήμαρχος θέλει να επαναφέρει το πανηγύρι της Υπαπαντής αλλά δεν τολμά να αναλάβει ο ίδιος το κόστος. Βγάζει λοιπόν μπροστά την Ομοσπονδία Επαγγελματιών (της οποίας ήταν ο προηγούμενος πρόεδρος) και ανοίγει την συζήτηση υπέρ του πανηγυριού.
*
«ΟΧΙ» απαντά με την σειρά του ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος της αγοράς ο Εμπορικός Σύλλογος Καλαμάτας. Για να έλθει… καπάκι ο Σύλλογος Καταστημάτων Εστίασης και να ταχθεί υπέρ του «ναι». Ετσι όπως πάμε όμως βαδίζουμε με βεβαιότητα για διχασμό απόψεων και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.
*
ΑΣ βάλουμε στη συζήτηση δύο σημαντικά δεδομένα. Πρώτον, η Καλαμάτα δεν είχε ποτέ πανηγύρι της Υπαπαντής. Αρχισε να λειτουργεί μετά τον σεισμό του 1986, μέχρι που, όταν ομαλοποιήθηκε η αγορά, καταργήθηκε. Δεύτερον, στις περισσότερες πόλεις της Ευρώπης οργανώνονται αγορές (εκεί δεν τις λένε πανηγύρια) σε γιορτές ή επετείους.
*
ΜΕΤΑΞΥ του «ναι» και του «όχι» υπάρχει τεράστια απόσταση συγκερασμού των απόψεων. Ας πω κι εγώ την δική μου. Αφού ανακαινιστεί η Κ.Α.Κ. και αποκτήσει μορφή σύγχρονης Ευρωπαϊκής (την οποία ο δήμαρχος περιέργως δεν δρομολογεί παρά τις ιδέες που του έχουν διατυπωθεί), τότε στους χώρους της μπορεί ένα τριήμερο, της Υπαπαντής, να οργανωθεί ένα ασφαλές και όμορφο πανηγύρι ή όπως αλλιώς θα το πούμε. Και με συμμετοχή όσων Μεσσηνίων εμπόρων επιθυμούν αλλά χωρίς την κυριαρχία των Ρομά που χαρακτήριζαν την αισθητική του παλαιού.
*
ΓΙΑ να τελειώνουμε, εγώ είπα μια ιδέα. Δεκτές και μάλιστα επιθυμητές όποιες άλλες μακριά από το δίπολο «ναι» ή «όχι» και στο τέλος να γίνεται… του δημάρχου και να είμαστε… για τα πανηγύρια.
Ντ.Πλ.
