Αφού τα φώτα της σκηνής έχουν εδώ και μέρες πέσει, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε αναπολώντας τα τριάντα χρόνια της Θεατρικής Διαδρομής που μας χάρισε ισάριθμα θεατρικά έργα στην όχι και μικρή αυτή πορεία που διανύσαμε μαζί της ως θεατές στην Καλαμάτα.
Η Θεατρική Διαδρομή γεννήθηκε το 1994 από εραστές της θεατρικής τέχνης, ερασιτέχνες με συνεχή και διακαή διάθεση αυτοβελτίωσης, και έκτοτε με συνέπεια και ολοένα αυξανόμενο επαγγελματισμό πρόσφερε στην πόλη μας παραστάσεις που σε τίποτα δεν είχαν να ζηλέψουν από τις ανάλογες της πρωτεύουσας. Με μεράκι, μαγεία, προσήλωση στο κοινωνικά αναγκαίο κατά εποχή, έφερνε πάντα φως στις δύσκολες μέρες που έχουμε περάσει. Οι «ερασιτέχνες» της Θεατρικής Διαδρομής απέδειξαν ότι «κάνουν θέατρο για την ψυχή τους» και το κοινώνησαν αυτό με ζήλο σε εμάς τους θεατές.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, στην ακάματη προσπάθεια τόσων ανθρώπων της, που πέρασαν από τα παρασκήνια μέχρι και το σανίδι, καθοδηγητής για την τελική έκφρασή τους επί σκηνής ήταν ο Κώστας Χαλκιάς, ένας σκηνοθέτης με βαθιά και πολυεπίπεδη παιδεία. Δεν θα αναφερθώ στις παρελθούσες και επιτυχημένες σκηνοθετικές δουλειές του με τη Θεατρική Διαδρομή, γιατί οι γνώσεις και ο λόγος μου είναι φτωχά για να αποδώσουν όλα εκείνα που έχουν μείνει αξέχαστα από τις παραστάσεις του. Θα αρκεστώ μόνο στο φετεινό του εγχείρημα να ανεβάσει δύο έργα ­­-πιστεύω, για να αναδείξει την αντοχή στον χρόνο του σχήματος, το οποίο διευθύνει, και να δώσει στο καλαματιανό κοινό, και όχι μόνο, μια και τις παραστάσεις απόλαυσαν και επισκέπτες, μηνύματα ελπίδας και προσδοκίας για ολοένα και καλύτερο θέατρο στην πόλη μας αλλά και για ένα καλύτερο αύριο, με τον άνθρωπο καλύτερο, στον τόπο μας.
Ως μια συνέχεια της ενασχόλησής του με τον κορυφαίο δραματουργό Άρθουρ Μίλερ παρουσίασε στον «Θάνατο του εμποράκου» το δράμα των απλών ανθρώπων της καθημερινότητας που συντρίβονται στο κυνήγι των αληθινών ή των ψεύτικων ονείρων τους. Με σκευή του το αρχαίο δράμα, δίδαξε τον Χρήστο Καράμπελα και τη Μαρία Τούμπουρου στους βασικούς ρόλους αλλά και τους λοιπούς συντελεστές φέρνοντας τον θεατή αντιμέτωπο με όσα εισχωρούν συνειδητά ή υποσυνείδητα στην ψυχή του.
Το δεύτερο εγχείρημα του Κώστα Χαλκιά ήταν η αναμέτρηση με τη σπαρακτική κωμωδία του Εντουάρντο ντε Φίλιππο «Ο εκατομμυριούχος της Νάπολης». Χάρη στη σκηνοθετική του εμπειρία, ο Ηλίας Παρθένιος κατέστη εξαιρετικός και μαζί με την εκφραστική Ελένη Αναγνωστοπούλου και με άλλους είκοσι περίπου ηθοποιούς απέδωσαν με μαεστρία καταστάσεις, όπου διαπλέκονταν άρρηκτα το κωμικό με το τραγικό και παρέσυραν τον θεατή στον προβληματισμό για όλα τα κακώς κείμενα στη συγχρονία του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου και στον τρόπο που αυτά διαπερνούν τη διαχρονία και αγγίζουν τις μέρες μας.
Πέρα από συγχαρητήρια στον Κώστα Χαλκιά, στις διοικήσεις της Θεατρικής Διαδρομής αλλά και σε όλους όσοι από κάθε μετερίζι υπηρέτησαν την τριαντάχρονη πορεία της, ευχόμαστε να συνεχίσει να φωτίζει το πολιτιστικό τοπίο στην πόλη μας επιμένοντας με επαγγελματικό ερασιτεχνισμό και όραμα στη μαγεία του θεάτρου!