Ένα από τα σημαντικά προβλήματα στη λειτουργία του κράτους είναι οι διάσπαρτες δομές σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο της επικράτειας. Όλοι βλέπουμε πως σε διάφορες περιοχές υπάρχουν υπηρεσίες, οι οποίες δεν δικαιολογούν την ύπαρξή τους. Οι δομές δημιουργήθηκαν σε μια άλλη εποχή, όπου οι μετακινήσεις ήταν δύσκολες αλλά και η δημογραφική διάρθρωση του πληθυσμού εντελώς διαφορετική. Ακόμα και τότε βέβαια δεν δημιουργήθηκαν με ορθολογικό τρόπο αλλά «κατόπιν ενεργειών» πολιτευτών και ισχυρών παραγόντων. Έχουμε έτσι μια κληρονομιά ανορθολογισμού, αποτέλεσμα του διαχρονικού παλαιοκομματισμού.
Στη θεωρία όλοι συμφωνούν ότι χρειάζεται νέος σχεδιασμός σε διάφορους τομείς. Όλοι ομολογούν ότι χρειάζεται συμμάζεμα δομών με συγχωνεύσεις και καταργήσεις, έτσι ώστε να υπάρξει αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών αλλά και εξοικονόμηση πόρων. Ξεκινούν έτσι φιλόδοξες συζητήσεις για τον νέο υγειονομικό χάρτη, για τη νέα διάρθρωση στη δικαιοσύνη, το στρατό και την εκπαίδευση, οι οποίες καταλήγουν σε μεγαλοπρεπείς τρύπες στο νερό. Κανένας δεν θέλει να καταργηθεί τίποτα αναλαμβάνοντας το κόστος που του αναλογεί. Δεν υπάρχει δηλαδή διάθεση να ληφθούν αποφάσεις με πολιτικό κόστος, που θα αποδειχθούν επωφελείς για την κοινωνία και την οικονομία. Αντίθετα, παραμένουν δομές που υπολειτουργούν, προκειμένου να μην διαταραχθεί η υπάρχουσα κατάσταση.
Η νέα διάρθρωση των υπηρεσιών του κράτους είναι πολύ σημαντικό ζήτημα, το οποίο προφανώς και δεν επιλύεται με την ψηφιοποίηση της γραφειοκρατίας. Οι συζητήσεις που έχουν ξεκινήσει για αναδιάρθρωση κρίσιμων τομέων του κράτους δεν μπορούν να εξαντλούνται σε διευθετήσεις μεταξύ παραγόντων και εσωκομματικών νταραβεριών. Η εποχή χρειάζεται διαφορετικές επιλογές και άλλους ρυθμούς. Πραγματικές και όχι επικοινωνιακές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και τη δομή του. Δεν τρέφουμε αυταπάτες, γνωρίζουμε ότι το ελληνικό κράτος είναι δημιούργημα παλαιοκομματικών διαδικασιών και συντεχνιακών διευθετήσεων. Έτσι πορευόμαστε και έτσι θα συνεχίσουμε, γιατί κανείς δεν θέλει ουσιαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Αυτό είναι τελικά και το ουσιαστικό πρόβλημα. Οι πολίτες δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα και επιβραβεύουν εκλογικά αυτούς που υπόσχονται αλλαγές, αλλά δεν κάνουν καμία. Αυτό το έργο ζούμε εδώ και χρόνια και θα συνεχίσουμε μέχρι να διαπιστώσουμε ότι αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος.
panagopg@gmail.com
