Μια από τις πλέον σύγχρονες μονάδες κτηνοτροφίας και από τις μεγαλύτερες -αν όχι η μεγαλύτερη- στη Μεσσηνία σε παραγωγή πρόβειου γάλακτος λειτουργεί στο Κάκαβα Τριφυλίας από τον κτηνοτρόφο Κώστα Ματζούνη. Μια μονάδα που έχει βάλει την κτηνοτροφία στα νέα σύγχρονα δεδομένα, με αρκετά αυτοματοποιημένα συστήματα αλλά και με πολύ μεράκι, καθώς, όπως λέει και ο ίδιος, το να ασχοληθείς με την κτηνοτροφία είναι απόφαση ζωής, αφού σε θέλει εκεί 365 μέρες το χρόνο και να αγαπάς αυτό που κάνεις.
Ο ίδιος, πάντως, διαθέτοντας αυτά τα χαρακτηριστικά και με αρκετή προσωπική δουλειά έχει καταφέρει από το 2004 να δημιουργήσει αυτή την μονάδα με σταβλισμένα ζώα, τα οποία προέρχονται από την Γερμανία αφού στόχος του είναι η παραγωγή γάλακτος και όχι κρέατος. Από εκεί και πέρα με σύγχρονα μηχανήματα μαζεύει χορτάρι από τους αγρούς, κάνει μείξη των τροφών, τα δίνει στα ζώα, τα αρμέγει με την πρώτη αρμεκτική μηχανή στο νομό, ενώ και τα μικρά αρνάκια που θα επιλεγούν για να αναπτυχθούν τρέφονται με γάλα μέσα από ειδικό σύστημα αφού απογαλακτιστούν από τις μητέρες τους.
Η νέα αυτή μονάδα μπορεί να ξεκίνησε το 2004, ωστόσο πάντα η οικογένειά του όπως μας εξηγεί και ο ίδιος, ασχολείτο με την κτηνοτροφία όχι όμως τόσο οργανωμένα. Από τότε αρχίζει να ασχολείται εντατικά και σε πλήρως επαγγελματικό επίπεδο πλέον, ξεφεύγοντας όμως από τον παραδοσιακό τρόπο, καθώς όπως λέει: «Οι εποχές αλλάζουν και σε κάθε δουλειά που κάνουμε πρέπει να ακολουθούμε τα νέα δεδομένα. Η κτηνοτροφία όμως έχει και μια ιδιομορφία, επιλέγεις τρόπο ζωής, 365 μέρες το χρόνο, 5 η ώρα το πρωί είμαι στο στάβλο, πρέπει να αγαπάς το ζώο για να κάνεις αυτή τη δουλειά. Αποφάσισα να επενδύσω στην κτηνοτροφία, αναγκαζόμενος από τον παγετό που έκαψε τις ελιές. Τότε έβγαζα 24 τόνους λάδι και φέτος πάλι πήγα να ξαναραβδίσω, έτσι κάτι έπρεπε να κάνω και ασχολήθηκα με την κτηνοτροφία. Ξεκινώντας προσπάθησα να βάλω ζώα υψηλής παραγωγής, έφερα ζώα από την Γερμανία, καθώς δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα το γενετικό κομμάτι ποτέ δεν το πρόσεξε κανείς. Ράτσες ζώων που είχαμε στην Ελλάδα και ήταν πολύ καλές δεν προσέχθηκαν, τα πήραν ξένες χώρες και τα λειτουργούν σήμερα αλλά εδώ δεν αξιοποιήθηκαν. Η επιλογή έγινε με γνώμονα την υψηλή παραγωγή γάλακτος, καθώς στόχος μου είναι η παραγωγή γάλακτος, αφού είναι ασύμφορο να ασχοληθείς με το αρνί και την κρεατοπαραγωγή. Οι νότιες χώρες της Ευρώπης είναι χώρες γαλακτοπαραγωγής, ενώ την κρεατοπαραγωγή την έχουν πάρει οι βόρειες χώρες που λειτουργούν με διαφορετικά κοστολόγια.
Η μονάδα αυτή ξεκίνησε με ζώα που φτάνουν σε παραγωγή 325 κιλά γάλακτος ανά ζώο, αλλά αυτό είναι και ένα θέμα που εξαρτάται από τη διατροφή τους την οποία προσπαθούμε να προσέχουμε: τροφές φυσικές, δημητριακά κατά βάση, χωρίς φυράματα, με μείξεις που κάνω μόνος μου. Ο μεγαλύτερος αριθμός ζώων που είχα ήταν 600 αλλά τώρα είναι λίγο πιο κάτω».
Μιλώντας για την διαχείριση του προϊόντος ο κ. Ματζούνης επισήμανε: «Το γάλα είναι ένα προϊόν που έχει μέλλον, έχει ζήτηση στην αγορά, αλλά δυστυχώς ό,τι κάνουμε προσπαθούμε και το κάνουμε πάντα μόνοι μας χωρίς να υπάρχει προστασία από την Πολιτεία. Και δεν θέλω να έρθει το κράτος να πει αυτή θα είναι η τιμή, αλλά να πει ότι αυτό που βγάζω είναι ελληνικό, να έχει την ταυτότητά του, να ξέρουμε ότι αυτό παράγεται εδώ και το άλλο εκεί. Εδώ έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε ΠΟΠ φέτας και αν κάτσουμε να το δούμε αναλογικά αυτή δεν φτάνει ούτε για την Ελλάδα και την Ιταλία που παράγεται, πώς είναι δυνατόν λοιπόν να έχουμε τόση πληθώρα φέτας».
Η παραγωγή όπως μας είπε σε μια καλή χρονιά φτάνει τους 130 τόνους γάλακτος, το οποίο κατευθύνεται στην τοπική αγορά, κυρίως στην επιχείρηση του κ. Αποστόλου που παράγει το τυρί ταλαγάνι. Για να προσθέσει πως το γάλα είναι προϊόν που πουλιέται αλλά σε σχέση με το κοστολόγιό του όχι όσο θα έπρεπε.
Οσον αφορά την διασφάλιση των τροφών όσο παράξενο κι αν ακούγεται, αυτή γίνεται από άλλες περιοχές της χώρας και όχι από το νομό μας, καθώς το κόστος είναι πολύ χαμηλότερο. Ο κ. Ματζούνης μας εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό: «Περιοχές όπως είναι η Λάρισα έχουν διαφορετικά κοστολόγια στην καλλιέργεια από ό,τι περιοχές σαν τις δικές μας. Εγώ ο ίδιος έσπερνα καλαμπόκι και είδα ότι με συνέφερε να το αγοράσω παρά να το καλλιεργήσω, έτσι έχουμε στραφεί προς την Κεντρική Ελλάδα».
Γενικά πάντως η κτηνοτροφία έχει ακριβό κοστολόγιο όπως μας εξήγησε: «Το κοστολόγιο δυστυχώς είναι ακριβό και είναι ακριβά προϊόντα που έρχονται μέσα από την μάνα γη. Και εκεί δεν προστατεύτηκαν αυτά τα προϊόντα καθώς το ΟΣΔΕ με την κτηνοτροφία είναι αδέρφια».
Περιγράφοντας τον τρόπο λειτουργίας της μονάδας μας έδειξε πώς είναι κατανεμημένα τα ζώα μέσα σε αυτή, ανάλογα με το στάδιο της παραγωγής στο οποίο βρίσκονται, επισημαίνοντας ότι αν και γεννιούνται περίπου 1.200 αρνιά, στον κρεοπώλη δεν πάει κανένα καθώς το κοστολόγιο για να αναπτυχθούν είναι μεγάλο και οι τιμές αγοράς τους μικρές. Ετσι επιλέγοντας την μη εκτροφή τους εξασφαλίζεται μεγαλύτερη ποσότητα γάλακτος και μειώνεται ο χρόνος μέχρι την επόμενη κύηση του ζώου.
Το τάισμα των ζώων γίνεται μέσα από ταινίες που μεταφέρουν την τροφή μπροστά τους, αφού προηγουμένως ένα ειδικό μηχάνημα κάνει μείξη των τροφών που θα επιλεγούν από τον ίδιο. Κάθε μέρα γίνεται το άρμεγμα των ζώων με αρμεκτική μηχανή που βρίσκεται σε ξεχωριστό χώρο όπου οδηγούνται τα ζώα. Το γάλα αυτομάτως φιλτράρεται και πηγαίνει στην παγολεκάνη μέχρι να το πάρει ο έμπορος. Ανάλογα με τον αριθμό των αρνιών ένα μέρος του γάλακτος διατίθεται για την ανάπτυξή τους, μέσω αυτοματοποιημένου μηχανήματος που ζεσταίνει το γάλα στην θερμοκρασία της μητέρας τους και έχει την δυνατότητα να ταΐζει πολλά αρνιά ταυτόχρονα.