Δύο τυχεροί θα κερδίσουν τα παιδικά βιβλία «Ο παππούς και η γιαγιά θέλουνε μια αγκαλιά» και «Η Νεράιδα Ευγενία και το Τζίνι Βοηθεία» προσφορά της συγγραφέως.
Ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε
Νικητές είναι:
* Σωτήρης Ζιάκας - Καρπενήσι
* Τούλα Δράμπαλη - Καλαμάτα
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ
Ο παππούς και η γιαγιά θέλουνε μια αγκαλιά
Εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ ~ προτεινόμενες ηλικίες 3-6 ετών
Ο παππούς και η γιαγιά είναι ΑΓΑΠΗ και ΛΑΤΡΕΙΑ για τα παιδιά. Αλλά και τα εγγόνια είναι ΔΥΝΑΜΗ και ΖΩΗ για εκείνους. Η σοφία της λαϊκής ρήσης «Του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου» εκφράζει εύστοχα τη δυναμικότητα αυτού του δεσμού, που είναι θεμελιώδης για την υγιή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών.
Τι γίνεται όμως όταν η σχέση αυτή κλονίζεται από τα γηρατειά ή κάποια ασθένεια και πώς μπορούμε να είμαστε ενσυναισθητικοί απέναντι στους ηλικιωμένους;
Μια συγκινητική ιστορία ενός παιδιού που βιώνει την ασθένεια του παππού και της γιαγιάς με τρυφερότητα και μεγαλείο ψυχής...
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η Νεράιδα Ευγενία και το Τζίνι Βοηθεία
Εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ ~ Προτεινόμενες ηλικίες 3-6 ετών
Φίλοι μου αγαπητοί, η ιστορία μας αυτή έχει τόσα να σου πει: για την αγάπη στην καρδιά, της καλοσύνης τη ματιά που όλα τα κακά σκορπά.
Την ευγένεια μες στην ψυχή, την θέληση τη δυνατή και τα καλά που προκαλεί.
Τους φίλους μας να έχουμε, μα πάντα να προσέχουμε.
Γιατί μαθαίνουμε πολλά αν έχουμε τα μάτια μας συνέχεια ανοιχτά!
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Αγγελική Μάνου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Άρτα αλλά ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Είναι Νηπιαγωγός, Διδάκτωρ & Διπλωματούχος Πανεπιστημίου Αιγαίου, του Τμήματος Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού. Μέσα από την αλληλεπίδραση με παιδιά προσχολικής ηλικίας έμαθε να δημιουργεί παραμυθοϊστορίες, να τις ζωντανεύει με εικόνες και να τις δραματοποιεί με τους μαθητές στην τάξη, ξεδιπλώνοντας συναισθήματα και καλλιεργώντας θετικές συμπεριφορές.
Πιστεύει πως «η ζωή, όχι μόνο των παιδιών αλλά και η δικιά μας, είναι γεμάτη ιστορίες και εικόνες σαν αυτές των παραμυθιών, που ζωντανεύουν, κι άλλοτε είναι πιο ξέθωρες ενώ άλλοτε ζωηρεύουν, ανάλογα με τα βιώματα και τα συναισθήματά μας».
