Μετράει εκατομμύρια φίλους παγκοσμίως και υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γράψει ή γράφουν τη δική τους ιστορία σε αυτό, όντας επαγγελματίες παίκτες. Το παιχνίδι έχει τις ρίζες του αρκετά πίσω στην ιστορία. Η πρώτη γραπτή αναφορά σε αυτό βρίσκεται μάλιστα στο περίφημο αριστούργημα του Μιγκέλ Θερβάντες «Δον Κιχώτης». Ο Ισπανός συγγραφέας ήταν μέγας τζογαδόρος και το βιβλίο έχει αρκετές αναφορές που συσχετίζονται με τον τζόγο.
Εάν ανατρέξει κανείς πίσω στην ιστορία του μπλάκτζακ σίγουρα θα συναντήσει πολλές και ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παικτών με τον καθένα από αυτούς να κουβαλά τη δική του προσωπική ιστορία. Δεκάδες βιβλία έχουν γραφτεί για τη θεωρία του μπλάκτζακ, για τις στρατηγικές μετρήματος και για το πως μπορεί κανείς να κερδίσει αρκετά χρήματα από την ενασχόλησή του με αυτό.
Υπάρχουν όμως και αρκετοί μύθοι γύρω από το μπλάκτζακ. Ακούγονται συχνά, διατηρούν την ύπαρξή τους αφού αναπαράγονται όμως δεν ισχύουν ούτε στο ελάχιστο. Με αυτούς θα ασχοληθούμε στο συγκεκριμένο άρθρο επιχειρώντας να τους καταρρίψουμε.
Μύθος #1: Η υπόθεση του «δέκα»
Ο πρώτος μύθος αναφέρει πως ένας παίκτης έχει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει εάν παίζει με γνώμονα ότι κάθε φορά το κρυμμένο φύλλο του ντίλερ είναι δεκάρι. Ανοησία θα το χαρακτηρίζαμε.
Αν το πάρουμε σε ρεαλιστικές συνθήκες τότε θα διαπιστώσουμε το εξής: Σε ένα καζίνο συνήθως ανακατεύονται έξι έως οκτώ τράπουλες σε ένα τραπέζι μπλάκτζακ. Ήτοι 312 φύλλα συνολικά (στην περίπτωση των έξι τραπουλών). Αναλογικά αυτό μας δείχνει πως τα συνολικά φύλλα που έχουν αξία ίση με αυτή του δέκα είναι 96.
Κατανοούμε λοιπόν πως το να θεωρούμε ότι ένα τέτοιο φύλλο εμφανίζεται περισσότερες φορές στο τραπέζι απ’ όσο συμβαίνει στην πραγματικότητα αυτόματα μειώνουμε τις δικές μας πιθανότητες για να κερδίσουμε τον ντίλερ και να βγάλουμε χρήματα. Αφήστε λοιπόν τις υποθέσεις στην άκρη και πολύ απλά μείνετε συγκεντρωμένοι στη στρατηγική σας.
Μύθος #2: Στόχος πάντα το «21»
Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους μύθους στο χώρο του μπλάκτζακ. Το να προσπαθεί ένας παίκτης να απλοποιήσει τους κανόνες και απλά να στοχεύει στο να φέρνει 21 σε κάθε γύρο μόνο κερδοφόρο δεν είναι.
Ένας εξίσου απλός και πιο αποδοτικός τρόπος για να μπορέσει ένας παίκτης που κάθεται σε ένα τραπέζι μπλάκτζακ να βγάλει κέρδος είναι να στοχεύει στο να κερδίζει τον ντίλερ και όχι στο να προσπαθεί να κάνει 21 διαρκώς. Άρα ο πρωταρχικός στόχος πρέπει να είναι η νίκη αυτού που κάθεται απέναντί σου και όχι ο πολυπόθητος αριθμός 21.
Μύθος #3: Είναι παράνομο να μετράς φύλλα
Άλλος ένας τεράστιος μύθος όσον αφορά το μπλάκτζακ. Έχουν γραφτεί δεκάδες βιβλία. Έχουν γίνει αμέτρητες μελέτες και υπάρχουν παίκτες που έχουν αφιερώσει όλη τους τη ζωή στο να μάθουν και να εξελίξουν στρατηγικές μετρήματος για να μπορέσουν να βγουν νικητές.
Μπορεί τα καζίνο να απεχθάνονται αυτή την κατηγορία πελατών όμως ο νόμος δεν απαγορεύει το μέτρημα. Σίγουρα κανένα καζίνο δεν είναι ευχαριστημένο όταν εμφανίζεται ένας τύπος και σηκώνει την μπάνκα στον αέρα.
Τα καζίνο μπορεί να μην καλύπτονται από τον νόμο όσον αφορά το μέτρημα είναι όμως στη δική τους δικαιοδοσία το να διώξουν έναν παίκτη μόλις αντιληφθούν ότι πάει κόντρα στη φιλοσοφία τους.
Οπότε εάν κάποιος έχει εξελίξει το παιχνίδι του και εφαρμόζει στρατηγικές μετρήματος τότε θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός και διακριτικός. Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Το μέτρημα φύλλων δεν είναι κλέψιμο. Είναι ικανότητα!
Μύθος #4: Οι… ερασιτέχνες χαλάνε το παιχνίδι
Ένας ακόμα μεγάλος μύθος που αναπαράγεται τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο διαδίκτυο και γενικότερα στον κόσμο του μπλάκτζακ. Δεν ισχύει ούτε στο απειροελάχιστο. Ο μύθος λέει πως ένας ερασιτέχνης παίκτης δεν έχει την εμπειρία ή τη σωστή κρίση για το πότε να τραβήξει φύλλο ή πότε να πάει πάσο. Έτσι, η σειρά των φύλλων της τράπουλας ανακατεύεται όσον αφορά το μέτρημα.
Έχει αποδειχθεί όμως από μελέτες που έχουν γίνει πως η σειρά των φύλλων μίας τράπουλας δεν έχει δραστική επίδραση στις δικές σου πιθανότητες για να κερδίσεις. Σίγουρα κάποιος ερασιτέχνης σε ένα τραπέζι μπορεί να γίνει ενοχλητικός. Το να συγκεντρωθείς όμως στις δικές σου κινήσεις μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο επικερδές απ’ το να ανησυχείς το τι κάνουν οι γύρω σου. Εξάλλου την μια φορά που μπορεί να σε… κάψει, την επομένη μπορεί να καεί ο ίδιος και να σου έρθει το φύλλο που περίμενες καρτερικά προκειμένου να κερδίσεις τον dealer.
Μύθος #5: Αντέγραψε τον ντίλερ
Άλλος ένας μύθος που μπορεί να αποδειχθεί πραγματικά καταστροφικός. Πολλοί αρχάριοι παίκτες δείχνουν να πιστεύουν πως επειδή ο ντίλερ έχει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει θα πρέπει να αντιγράφουν τις κινήσεις του. Στο μπλάκτζακ, ο ντίλερ υποχρεωτικά ακολουθεί τους κανόνες του καζίνο στο οποίο εργάζεται. Αυτοί οι κανόνες αναφέρουν συνήθως πως θα πρέπει να τραβήξει μέχρι να φτάσει στο 17 ή παραπάνω.
«Όταν ένας παίκτης υιοθετεί αυτή την τακτική τότε αγνοεί εντελώς το γεγονός ότι ο ντίλερ έχει και πάλι περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει μιας και πάντα τραβάει δεύτερος. Οπότε εάν ο παίκτης «καεί» τότε ο ντίλερ κερδίζει. Τόσο απλά.
Πάντα να θυμάστε το εξής: Ο ντίλερ δεν μπορεί ούτε να διπλασιάσει ούτε να σπάσει τα φύλλα του. Άρα ακολουθώντας την προαναφερθείσα τακτική πετάτε στα σκουπίδια ουσιαστικά την πιθανότητα να κερδίσετε με τα σωστά φύλλα.
Μύθος #6: Η τύχη γυρίζει μετά από σερί ηττών
Ο τελευταίος μύθος έχει να κάνει με τον τομέα των πιθανοτήτων θεωρητικά. Πρακτικά αυτό όμως δεν ισχύει. Το ότι ένας παίκτης μπορεί να έχει χάσει 5-6 συνεχόμενους γύρους δεν σημαίνει ότι στον έβδομο θα κερδίσει και θα ρεφάρει. Χάνοντας συνεχόμενα δεν αυξάνονται οι πιθανότητες του να κερδίσεις στον επόμενο γύρο.
Μπορεί να έχεις αυτό το προαίσθημα (ότι όπου να ναι το φύλλο θα σου γυρίσει και θα κερδίσεις), αλλά τα χαρτιά δεν έχουν «μνήμη». Δεν θυμούνται τι τράβηξες τελευταίο. Μιλώντας στατιστικά, οι ήττες και οι νίκες ισορροπούν όσο περνά η ώρα σε ένα τραπέζι του μπλάκτζακ. Σε κάθε γύρο οι πιθανότητες να κερδίσει ένας παίκτης είναι ίσες και υπολογίζονται περίπου στο 48%. Αυτό αφορά ακόμα και τα καλύτερα online casino, με την πιο εξελιγμένη τεχνολογία.
