Τρίτη, 27 Οκτωβρίου 2015 22:37

Είναι ο «Αστακός» του Γιώργου Λάνθιμου ένας «Κυνόδοντας Νο 2» ή το ελληνικό weird cinema έφτασε στο τέλος του; 

Γράφτηκε από τον

Οι ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου μπορούν να χαρακτηριστούν με πολλά και διαφορετικά επίθετα, από περίεργες, αλληγορικές, μελλοντολογικές, κοινωνιολογικές έως και φανταστικές.

Με τον «Κυνόδοντα» ο Γιώργος Λάνθιμος μας παρουσίασε μια ιστορία βγαλμένη από τα αστυνομικά ρεπορτάζ της επικαιρότητας, και μας έδειξε πως ακόμα και το πιο εξωπραγματικό πράγμα μπορεί να γίνει κατανοητή πραγματικότητα μέσω της πλύσης εγκεφάλου και της αμάθειας, ενώ στις «Άλπεις» παρακολουθήσαμε την οδύνη της έλλειψης και το πόσο μάταιη είναι η προσπάθεια να αντικαταστήσουμε αυτό που έχει πλέον χαθεί.

Η υπόθεση του «Αστακού» διαδραματίζεται σε μια δυστοπική κοινωνία του μέλλοντος, όπου άνθρωποι μόνοι -χωρίς έτερον ήμισυ- αναγκάζονται(;) από την πολιτεία να μένουν σε ένα ξενοδοχείο μέχρι ή να βρουν ένα νέο σύντροφο και να επιστρέψουν στην πόλη, είτε να μεταμορφωθούν σε ένα ζώο της επιλογής τους ύστερα από το πέρας συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος.

Ναι, η ταινία μπαίνει στα χωράφια της επιστημονικής φαντασίας χωρίς όμως αυτό να εξηγείται επαρκώς αλλά να αφήνεται στη φαντασία του θεατή. Η διαμονή στο ξενοδοχείο είναι ένα κράμα σχολείου και αθλοπαιδιών, καθώς οι ένοικοι καλούνται να συνευρίσκονται αναμεταξύ τους, να τηρούν αυστηρούς κανόνες με στόχο την εύρεση συντρόφου αλλά και ταυτόχρονα να επιμηκύνουν τη διαμονή τους κυνηγώντας όσους έχουν ξεφύγει το μοναχο-μάζωμα και ζουν ως απόκληροι της κοινωνίας στο δάσος.

Δεν έχει νόημα η περαιτέρω εξιστόρηση της υπόθεσης μιας και θα κατέστρεφε την εμπειρία της προβολής. Ο Λάνθιμος είναι εξαιρετικός σκηνοθέτης, ο συνήθης ύποπτος κινηματογραφιστής Θύμιος Μπακατάκης κάνει και πάλι μια απίστευτη δουλεία ενώ πολλά μπορούν να ειπωθούν και για την all-star διανομή. Colin Farrell, Rachel Weisz, John C. Reilly, Léa Seydoux αλλά και η μούσα του σκηνοθέτη Αγγελική Παπούλια ενσαρκώνουν αποτελεσματικά τους κυρίως ψυχρούς, με εκρήξεις συναισθήματος, ρόλους που ανακατεύουν την παιδική συμπεριφορά με τα ζωώδη ένστικτα και την απελπισία της μοναξιάς. Η ταινία περιέχει πολλές κωμικές σκηνές που προκαλούν δυνατά γέλια ενώ παράλληλα παρουσιάζει και σκηνές δυνατής βιαιότητας και συγκινησιακής φόρτισης.

Όπως και οι υπόλοιπες ταινίες του Λάνθιμο, ο «Αστακός» δεν είναι για όλους, είναι όμως μια ταινία που αξίζει να τη δεις βάζοντας τον εαυτό σου το ερώτημα: Εσύ ποιο ζώο θα ήθελες να είσαι;