Εφόσον η έφεση κρίθηκε μη παραδεκτή, η πρωτόδικη απόφαση δεν αναιρείται για κανέναν από τους κατηγορουμένους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο τότε δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας, αντιδήμαρχοι Καλαμάτας και Οιχαλίας, ο τότε πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ και του ΓΟΕΒ Παμίσου, αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες και ο γενικός διευθυντής του “Μορέα”.
Η ομόφωνη αθωωτική απόφαση, που έλαβε πέρυσι στις 9 Φεβρουαρίου το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Καλαμάτας, θυμίζουμε ότι ήρθε παρά την αντίθετη εισήγηση του εισαγγελέα της έδρας -ο οποίος άσκησε έφεση εκτιμώντας ότι επρόκειτο περί λανθασμένης απόφασης του δικαστηρίου. Αν η εισαγγελική έφεση γινόταν παραδεκτή όπως πρότεινε στο ακροατήριο χθες ο εισαγγελέας της έδρας, τότε η υπόθεση θα εξεταζόταν εκ νέου από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο εισαγγελέας Πρωτοδικών -όπως και στην αγόρευσή του πέρυσι το Φεβρουάριο- επισημαίνει στην έφεση που άσκησε κατά της αθωωτικής απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου ότι η Μεσσηνία είχε συμπεριληφθεί από το 2015 στους νομούς υψηλού πλημμυρικού κινδύνου. Κι αυτό, σύμφωνα με το σκεπτικό της έφεσης, θα έπρεπε να χτυπήσει το καμπανάκι στους αρμόδιους ώστε να προβούν σε ενέργειες οι οποίες θα μετρίαζαν τις καταστροφές που προκάλεσε το έντονο σε διάρκεια και έκταση καιρικό φαινόμενο, καθώς ο εισαγγελέας θεωρεί πως οι κατηγορούμενοι είχαν το χρόνο να μεριμνήσουν για τη θωράκιση της περιοχής και έτσι να είχε αποφευχθεί ο θάνατος από πνιγμό των δύο γυναικών στο Πήδημα και στην Καλαμάτα.
ΕΝΣΤΑΣΗ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥ ΤΗΣ ΕΦΕΣΗΣ
Ωστόσο χθες οι συνήγοροι υπεράσπισης κατέθεσαν ένσταση απαραδέκτου της έφεσης του εισαγγελέα Πρωτοδικών θέτοντας ζήτημα σχετικά με την αιτιολόγηση του σκεπτικού αναίρεσης της πρωτόδικης απόφασης. Σύμφωνα με την κρίση των συνηγόρων, ο εισαγγελέας βάσισε την έφεση στο αρχικό κατηγορητήριο, και παραθέτει σε αυτή τις δικές του σκέψεις αφού απομονώνει μαρτυρικές καταθέσεις και παραλείπει αποδεικτικά μέσα όπως τις εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης.
Θυμίζουμε ότι σύμφωνα με το αρχικό κατηγορητήριο “άπαντες οι κατηγορούμενοι από συγκλίνουσα αμέλεια ήτοι από έλλειψη της προσοχής που όφειλαν κατά τις περιστάσεις και μπορούσαν να καταβάλουν και ενώ είχαν την ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για την αποτροπή πλημμύρας, δεν παρεμπόδισαν την επέλευση του αποτελέσματος αυτού και προξένησαν πλημμύρα, από την οποία προέκυψε κίνδυνος για ανθρώπους και για ξένα πράγματα χωρίς να προβλέψουν το αξιόποινο αποτέλεσμα που παράχθηκε από τη συμπεριφορά τους”.
Ν.Κ.
