“Προχωράμε σε νέο συλλαλητήριο, απαιτώντας να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες σε όλους τους υπαίτιους, με βάση και την έως και σήμερα ασκούμενη πολιτική τους, να σταματήσουν οι θυσίες στο βωμό του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων”, αναφέρεται σε ανακοίνωση και προστίθεται: “Οι ζωές των εργαζομένων, των φοιτητών δεν είναι ένα «βαρίδι» στη ζυγαριά του κόστους- οφέλους για να κερδίζουν περισσότερα κέρδη οι επιχειρηματικοί όμιλοι, με τις πλάτες των κυβερνήσεων που αυτά τα «ματωμένα» κέρδη προσκυνούν. Το «ποτέ ξανά» που ακούσαμε πάλι, όπως μετά από κάθε εγκληματική καταστροφή που μετράμε τις πληγές μας, το λέμε εμείς. Ποτέ ξανά σιωπή, ποτέ ξανά συμβιβασμός με κάτι λιγότερο από αυτό που μας αξίζει με βάση τις δυνατότητες που προκύπτουν από την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, των εφαρμογών τους για ασφάλεια στην εργασία, στη μετακίνηση, στην κατοικία”.
Τα σωματεία δηλώνουν ότι παλεύουν, μεταξύ άλλων, για: “Σύγχρονες, ασφαλείς, φτηνές μαζικές μεταφορές. Την ενίσχυση του δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας. Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας στους χώρους δουλειάς του κλάδου”.
Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας αναφέρει ότι “το ποτάμι οργής που καθημερινά φουσκώνει. Γιατί ενώ οι διαδηλώσεις συνεχίζονται σε όλη τη χώρα για το έγκλημα στα Τέμπη, οι «θάνατοι» δημοσίων αγαθών εξελίσσονται, της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού, των μεταφορών, της ασφάλισης, του ρεύματος, του νερού… Οι μάχες ενάντια στο ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών πρέπει να συνεχιστούν. Το οφείλουμε στα νεκρά παιδιά και στους γονείς τους. Το οφείλουμε στις ίδιες τις ζωές μας. Δεν είμαστε αναλώσιμες/οι στο βωμό των κερδών τους”.
Σε επιστολή του προς τους γονείς, παρατηρεί πως “σχεδόν τρεις δεκαετίες τώρα και ιδιαίτερα στα χρόνια των μνημονίων, η δημόσια εκπαίδευση έχει μπει στο στόχαστρο. Προωθείται ένα σχολείο πολύ φτωχό σε υποδομές και περιεχόμενο, εμπορευματοποιημένο, ένα σχολείο ανισοτήτων. Γιατί απέναντι σε αυτό, εμείς αντιτάσσουμε το σχολείο που πραγματικά όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές, έχουμε ανάγκη. Ένα σχολείο, προσανατολισμένο στην ολόπλευρη μορφωτική, ψυχοσυναισθηματική, πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών”.
