Η τελευταία ορειβατική εξόρμηση (19/2/12) του ΕΟΣ Καλαμάτας είχε προορισμό το βουνό Κτενιάς (Χτενιάς), που βρίσκεται στα σύνορα Αργολίδας και Αρκαδίας. Ο Κτενιάς ενώνεται στα βόρεια με το Αρτεμίσιο, νότια με το Παρθένιο όρος και τον Πάρνωνα. Είναι τμήμα της ευρύτερης οροσειράς που ενώνει τον Κορινθιακό με τον Αργολικό Κόλπο και περιλαμβάνει τα βουνά Κυλλήνη, Ολίγυρτο, Αρτεμίσιο κ.ά.
Εχει πολλές κορυφές, η υψηλότερη είναι στα 1.634 μ., μετά ακολουθεί ο Προφήτης Ηλίας στα 1.598 μ. κ.ά. Στην αρχαιότητα ο Κτενιάς ονομαζόταν Κρείο όρος, ονομασία που σχετιζόταν με τον Τιτάνα Κρείο.
Αξίζει ακόμα να αναφερθεί ότι στη νότια οροσειρά του Κτενιά, στα 1.597 μ., υπάρχει μια συστάδα δέντρων, οι ίταμοι. Πρόκειται, σύμφωνα με τον Παυσανία, για υπολείμματα παλιού δάσους αφιερωμένου στη θεά Αρτεμη. Το δέντρο ίταμος ή αλλιώς δέντρο του θανάτου, έχει δηλητηριώδη φύλλα, τα οποία σύμφωνα με το Διοσκουρίδη αναδίδουν δηλητηριώδεις ατμούς, γι’ αυτό όποιος κοιμηθεί κάτω από τον ίταμο μπορεί να πεθάνει. Λέγεται ακόμη ότι η Αρτεμις χρησιμοποιούσε βέλη με δηλητήριο από ίταμο και μ’ αυτά σκότωνε τα παιδιά της Νιόβης. Ο ίταμος θεωρείται το μακροβιότερο δέντρο στην Ευρώπη (περίπου 2.000 ετών).
Η ανάβαση ξεκίνησε με ιδανικές καιρικές συνθήκες, 3-4 χιλ. έξω απ’ το χωριό Νεστάνη Αρκαδίας σε υψόμετρο 690 μ. περίπου. Η ομάδα απαρτιζόταν από 14 άτομα και ήμασταν όλοι πανέτοιμοι σωματικά και ψυχικά να ζήσουμε αυτά που μας επιφύλασσε το βουνό!!!
Ανηφορίσαμε σε ένα υποτυπώδες μονοπάτι, με κατεύθυνση πάντα βόρεια –ανατολικά, τραβερσάρωντας στις πλαγιές χωρίς χιόνι, μέχρι που φτάσαμε στο διάσελο του Αρτεμισίου, στη θέση "Σκάλες". Εκεί πλέον το τοπίο ήταν κατάλευκο απ’ το χιόνι. Εγινε ανασύνταξη της ομάδας για τη δύσκολη συνέχεια της πορείας, αφού απ’ το σημείο αυτό άρχιζε η έντονη ανηφόρα με παγωμένο χιόνι στο ξεκίνημα, που απαιτούσε κραμπόν στις μπότες για περισσότερη ασφάλεια. Με τη βοήθεια του χάρτη, του GPS και των πιο έμπειρων μελών της ομάδας, χαράξαμε ανηφορική πορεία και φτάσαμε στην κορυφογραμμή.
Φτάνοντας αντικρίσαμε το μεγαλοπρεπή βραχώδη όγκο της κορυφής. Εκεί ο αέρας ήταν τόσο δυνατός που ανάγκασε τη μισή ομάδα να πάρει το δρόμο της επιστροφής. Οι υπόλοιποι συνεχίσαμε κατά μήκος της κορυφογραμμής, για να ολοκληρώσουμε την πορεία μια ώρα μετά, φτάνοντας στην κορυφή, όπου αγναντέψαμε την ατελείωτη θέα: Αρτεμίσιο, κάμπος Τρίπολης, Μαίναλο, Κόλπος Αργολίδας, Ναύπλιο κ.ά.
Στη συνέχεια πήραμε κι εμείς το δρόμο της επιστροφής, ακολουθώντας πάλι την κορυφογραμμή, μέχρι που φτάσαμε σε υψόμετρο 915 μ., στον τεράστιο βράχο του Γουλά ο οποίος ορθώνεται πάνω από το χωριό Νεστάνη. Κατηφορίσαμε αριστερά και τερματίσαμε στην ξακουστή Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου, προσωνυμία η οποία δόθηκε στην Παναγία από την πίστη των Χριστιανών ότι εισακούει γοργά (αμέσως) τις προσευχές τους.
Ολη η ομάδα ενωμένη και πάλι, πήραμε το δρόμο προς την Καλαμάτα, με μια γρήγορη στάση στη Νεστάνη, το πανέμορφο χωριό με τα πέτρινα σπίτια, αλλά τους λίγους κατοίκους. Η σημερινή Νεστάνη (νόστος/νοστία) είναι ένα κεφαλοχώρι της επαρχίας Μαντίνειας και ονομάστηκε έτσι μόλις το 1927 (ως τότε λεγόταν Τσιπιανά). Στο λόφο του χωριού σώζονται τα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης και πελασγικά τείχη.
Ηταν άλλη μια ωραία εμπειρία με το ΕΟΣ Καλαμάτας που ολοκληρώθηκε αισίως.
