Η φοβερή υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης και οι μισθοί εξαθλίωσης των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα των πρωτοδιόριστων, είναι τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχολούν την εκπαιδευτική κοινότητα, σημειώνει στην "Ε" ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας, Χρήστος Μπένος. Χαρακτηρίζει ντροπή τα 585 ευρώ για τον πρωτοδιόριστο εκπαιδευτικό και επιρρίπτει ευθύνες στα μνημόνια και τον ενδοτισμό των τελευταίων κυβερνήσεων. Επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για φωτοτυπίες, και περιμένει από τους συναδέλφους του να μη σκύψουν το κεφάλι, να δίνουν καθημερινά με αξιοπρέπεια τον αγώνα για τη μόρφωση των παιδιών μας.
1 Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τα συνδικαλιστικά;
«Η πρόθεση να βοηθήσω στην επίλυση των σημαντικών προβλημάτων του κλάδου, με τη βοήθεια όλων των συναδέλφων. Η συμμετοχή στα κοινά είναι ευχάριστος προβληματισμός».
2 Ποιες είναι οι πρώτες σας εντυπώσεις από τη λειτουργία του Δ.Σ.;
«Η διαφορετικότητα των απόψεων είναι χαρακτηριστικό της δημοκρατίας. Μέσα από αυτή προσπαθούμε να πετύχουμε τη σύνθεση και να λύσουμε τα προβλήματα. Η εποχή όμως είναι δύσκολη για όλους τους κλάδους».
3 Ποια είναι τα σημαντικότερα ζητήματα που σας απασχολούν;
«Η φοβερή υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης που επηρεάζει τη λειτουργία των σχολείων. Και οι μισθοί εξαθλίωσης με τους οποίους αμείβονται οι εκπαιδευτικοί, και ιδιαίτερα οι πρωτοδιόριστοι».
4 Είναι τα μνημόνια η κυριότερη αιτία αυτής της κατάστασης;
«Βέβαια, τα μνημόνια και ο ενδοτισμός των τελευταίων κυβερνήσεων σε κάθε απαίτηση των δανειστών έχουν γονατίσει την ελληνική κοινωνία, το σχολείο και την εκπαίδευση της χώρας».
5 Μιλάμε πλέον για μισθούς πείνας των εκπαιδευτικών;
«Θεωρείται προνομιούχος ένας εργαζόμενος πρωτοδιόριστος με 585 ευρώ. Αυτό είναι ντροπή για έναν άνθρωπο που μεταδίδει με αγάπη και πάθος γνώσεις στα παιδιά μας».
6 Υπάρχουν χρήματα για πετρέλαιο στα σχολεία;
«Εδώ δεν υπάρχουν χρήματα για φωτοτυπίες. Ευτυχώς που ζούμε στην όμορφη και ζεστή Καλαμάτα. Γιατί στη Βόρεια Ελλάδα πέρσι εκτυλίχθηκαν σκηνές απείρου κάλλους. Και φέτος θα είναι ακόμα χειρότερα».
7 Αποτυπώνεται στην καθημερινότητα του σχολείου η φτωχοποίηση της κοινωνίας;
«Και στη Μεσσηνία υπάρχει πρόβλημα, ίσως λιγότερο έντονο από άλλες περιοχές της χώρας. Είναι όμως καιρός για αλληλεγγύη και βοήθεια, με αγάπη και σεβασμό στην αξιοπρέπεια του συνανθρώπου, όσο ποτέ άλλοτε».
8 Ποια είναι η διαφορά του σημερινού σχολείου σε σχέση με το σχολείο της εποχής μας;
«Εχει ανέβει πολύ το επίπεδο, έχουν δυσκολέψει περισσότερο τα πράγματα. Τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη πίεση - και με την κρίση δυσκολεύει όλο και περισσότερο η ζωή τους. Το παιδί έχει χάσει την έννοια και τη χαρά του παιχνιδιού».
9 Τι σας οδήγησε στην επιλογή να γίνετε γυμναστής;
«Υπήρχε αθλητική παράδοση στην οικογένεια, αγάπη στον αθλητισμό. Εξάλλου και τα αδέλφια μου και ο αείμνηστος πατέρας μου ασχολούνταν ενεργά με τον αθλητισμό».
10 Ποια είναι η γνώμη σας για τις συγχωνεύσεις των σχολείων;
«Οι συγχωνεύσεις είναι θετικές όταν πρόκειται για ολιγοθέσια σχολεία. Ομως, έγιναν συγχωνεύσεις με υποκειμενικά κριτήρια και συμφέροντα ρουσφετολογικά, που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που πρεσβεύει η εκπαίδευση».
11 Συμφωνείτε με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών;
«Πρώτα από όλους, εμείς ζητάμε να αξιολογηθούμε. Το ζητούμενο όμως είναι να υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια και αξιοκρατία στην αξιολόγηση».
12 Ελπίζετε ότι θα δοθεί τέλος στο πελατειακό κράτος και στο ρουσφέτι;
«Εσείς το ελπίζετε; Γιατί από τότε που μπήκε η τρόικα στη ζωή μας κάθε άλλο παρά έχει σταματήσει αυτό. Και τα παραδείγματα είναι πολλά δίπλα μας».
13 Ο κόσμος ζητεί δίκαιο και φορολογικό σύστημα. Δικαιολογημένα;
«Γίνεται σφαγή επί δικαίων και αδίκων τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις. Ο κόσμος δε βλέπει ελπίδα, κάτι να αλλάζει. Τα βάρη πρέπει να κατανεμηθούν με δικαιοσύνη, όχι μόνο στους χαμηλόμισθους. Και επιτέλους πρέπει να γίνει δήμευση των περιουσιών που αποκτήθηκαν με παράνομο τρόπο».
14 Τι περιμένετε από τους συναδέλφους σας:
«Να μη σκύψουν το κεφάλι, να μην απογοητευτούν από τη λαίλαπα των μέτρων και να δίνουν καθημερινά με αξιοπρέπεια και αγάπη τον αγώνα τους για τη μόρφωση των παιδιών μας».
15 Τι θα θέλατε να αλλάξει στον αθλητισμό της χώρας;
«Ο αθλητισμός βαδίζει όπως και η κοινωνία. Μόνο λίγες φωτεινές εξαιρέσεις υπάρχουν. Και στον αθλητισμό, όπως και στην πολιτική και την κοινωνία, πρέπει να εφαρμοστούν οι νόμοι και να υπάρχει ένα αίσθημα αξιοκρατίας και δικαιοσύνης, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια απουσιάζει».
16 Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
«Οχι, δεν πρέπει να είναι έτσι. Ομως τα τελευταία χρόνια έχει κυριαρχήσει αυτό, γιατί υπάρχει ανομία, αδιαφάνεια, αναξιοκρατία σε όλους τους τομείς της κοινωνίας - όχι μόνο στον αθλητισμό».
17 Τι θα ζητούσατε από το δήμαρχο;
«Περισσότερο πράσινο, να είναι πιο καθαρή η πόλη και μεγαλύτερη φροντίδα στους χώρους άθλησης».
18 Ο κόσμος αντιδρά. Βλέπετε να αλλάζει κάτι με τις απεργίες και την αντίσταση των εργαζομένων;
«Εχω την αίσθηση ότι πρέπει να υπάρξει μια άλλη μορφή κινητοποιήσεων, που να ταρακουνήσει την κυβέρνηση. Γιατί η οικονομική αιμορραγία που υφίσταται κάθε νοικοκυριό δεν επιτρέπει τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή και την επιτυχία της κινητοποίησης».
19 Ποια θα μπορούσε να είναι η λύση;
«Ισως να ήταν λύση μια γενική πανελλαδική απεργία, που θα παρέλυε τη χώρα, με την προϋπόθεση τα συνδικάτα να τα έβρισκαν μεταξύ τους».
20 Πώς κρίνετε τις χωριστές συγκεντρώσεις;
«Είναι μια απορία που με βασάνιζε από όταν ήμουν φοιτητής. Τα μέτρα είναι ισοπεδωτικά για όλους μας. Εχουμε να χωρίσουμε τίποτα; Γι’ αυτό έχει απαξιωθεί ο συνδικαλισμός στα μάτια όλων. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να στείλουμε μήνυμα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό».
Συνέντευξη στον Γιάννη Σινάπη
Ο Χρήστος Μπένος είναι γυμναστής και υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Σπούδασε στο ΤΕΦΑΑ Αθήνας. Είναι παντρεμένος με τη Βάνα Παναγιωτοπούλου, καθηγήτρια Γαλλικών, και έχουν 3 παιδιά: το Σταύρο, τη Βαρβάρα και την Αφροδίτη.
