Τα σχολεία αποτελούν ένα ουσιαστικό συστατικό μιας οργανωμένης κοινωνίας που προετοιμάζουν τις νεότερες γενιές στην διεκδίκηση ενός καλύτερου αύριο και όχι απλά για να τους εφοδιάσουν με γνώσεις που θα στηρίξουν τις εξατομικευμένες ακαδημαϊκές διεκδικήσεις τους. Επομένως σαν κοινωνία οφείλουμε να υποστηρίξουμε την λειτουργία των σχολείων δημιουργώντας ένα ασφαλές περιβάλλον για τους μαθητές, το εκπαιδευτικό αλλά και για το λοιπό προσωπικό τους.
Με τα ανοικτά σχολεία είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε δραστικά τυχόν κοινωνικά προβλήματα που αναδεικνύονται σε πανδημίες και σχετίζονται με ανάγκες επαρκούς σίτισης των μαθητών αλλά και έγκαιρης διάγνωσης ιατρικών προβλημάτων. Δεν υπάρχει αμφιβολία επίσης ότι οι εκπαιδευτικοί είναι εκείνοι που πρώτοι θα παρατηρήσουν διαταραχές συμπεριφοράς και ψυχολογικών επιβαρύνσεων που δυστυχώς έχουν αυξηθεί στην πατρίδα μας τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και ακόμη περισσότερο τελευταία με τις ποικίλες επιβαρύνσεις της πανδημίας.
Αντίθετα με τα κλειστά σχολεία δεν είναι δυνατόν να στηριχθούν τα παιδιά με όλες αυτές τις ουσιαστικές φροντίδες και το οικογενειακό τους περιβάλλον θα επιβαρυνθεί με επιπλέον οικονομικό φόρτο και ψυχολογική επιβάρυνση που συχνά οδηγούν σε εκρήξεις ενδοοικογενειακής βίας.
Τα σχολεία όμως θα πρέπει επίσης να αναλάβουν και την εκπαίδευση των παιδιών την υιοθέτηση των κανόνων ασφάλειας με πρακτικό και ευκατάληπτο τρόπο.
Η διατήρηση της κοινωνική απόστασης, η πρόληψη της μόλυνσης από την εισπνοή εισπνεόμενων μικροσταγονιδίων κατάφορτα με ιό με την εφαρμογή υφασμάτινης ασπίδας αλλά και οι κανόνες βασικής υγιεινής με το πλύσιμο χεριών θα αποτελούν τους κύριους στρατηγικούς στόχους.
Παράλληλα θα πρέπει να διερευνηθεί η δυνατότητα να αυξηθούν οι χώροι εκπαίδευσης με την αξιοποίηση ανενεργών οικημάτων δημόσιων ή ιδιωτικών για την δυνατότητα ανάπτυξης ολιγομελών τμημάτων μαθητών. Θα πρέπει να ανασταλούν, να αναβληθούν ή να τροποποιηθούν όσες δραστηριότητες οδηγούν σε συνωστισμό σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους αφού θα ακυρώνουν τις αρχές της ελάχιστης κοινωνικής απόστασης.
Η διαρκής καθαριότητα και απολύμανση των κοινόχρηστων χώρων είναι απολύτως απαραίτητη για τη μείωση της πιθανότητας έμμεσης μόλυνσης αφού ο ιός μπορεί να επιβιώσει σε επιφάνειες από πλαστικό και ανοξείδωτο ατσάλι που αποτελούν το 95% των επιφανειών γύρω μας έως και 3 ημέρες. Κάθε σχολείο οφείλει να έχει ένα σχεδιασμό διαχείρισης ενός τυχαίου κρούσματος στους χώρους του, όπως και την εξασφάλιση μια επιτυχούς ιχνηλάτησης.
Συνιστάται τουλάχιστον στα δημοτικά σχολεία να μην αλλάζει και να παραμένει σταθερά το ίδιο εκπαιδευτικό προσωπικό σε κάθε τάξη.
Αναμφισβήτητα οι γονείς οφείλουν να εκπαιδευτούν αλλά και να ευαισθητοποιηθούν για την άμεση ενημέρωση του σχολείου για την πρώιμη διάγνωση συμπτωματολογίας δυνητικής λοίμωξης από κορονοϊό. Οι σύλλογοι των διδασκόντων μαζί με τους συλλόγους των γονέων και κηδεμόνων σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση έχουν χρέος να φροντίζουν για την συνεχή βελτίωση των συνθηκών ασφάλειας, λαμβάνοντας πρωτοβουλίες εξατομικευμένα, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε σχολείου και να αιτούνται στη συνέχεια στοχευμένα την βοήθεια της πολιτείας αν απαιτηθεί. Τέλος οι αρχές οφείλουν να αναπροσαρμόζουν τα μέτρα αυστηροποιώντας τα δυναμικά ανάλογα με την τοπική εξάπλωση των κρουσμάτων.
* Ο Παναγιώτης Χαλβατσιώτης είναι επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας Ιατρικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών,
Αντιπρόεδρος Μελών ΔΕΠ Ιατρικής Σχολής Αθηνών
