Το ελαιόλαδο που βγαίνει δεν έχει τα ιδανικά γευσιγνωστικά χαρακτηριστικά, αλλά παραμένει με χαμηλή οξύτητα. Η τιμή εξακολουθεί όμως να είναι επίσης πολύ χαμηλή, στα 2 με 2,20 ευρώ το πολύ, ενώ η κακή φετινή χρονιά για τους παραγωγούς εξελίσσεται ακόμα χειρότερα για τους ελαιοτριβείς, που αντιμετωπίζουν πλέον θέμα βιοπορισμού.
Τα στοιχεία αυτά ανέφερε στην “Ε” ο πρόεδρος του Παμμεσσηνιακού Συνδέσμου Ελαιοτριβέων, Γιάννης Ηλιάδης, ελαιοτριβέας στην Ανω Μεσσηνία. Ειδικότερα, μας ενημέρωσε ότι “η ελαιοσυγκομιδή συνεχίζεται στην περιοχή μας και θα ολοκληρωθεί στο τέλος Ιανουαρίου” - και παρατήρησε: “Το λάδι είναι ώριμο και δεν βγαίνει τόσο αρωματικό και φρουτώδες. Ηταν και η έλλειψη εργατών που έπαιξε ρόλο. Είναι λίγα τα εργατικά χέρια”.
Επιβεβαίωσε ότι στη φετινή παραγωγή “η ποιότητα ήταν πολύ καλή. Δεν βρήκαμε λάδι επηρεασμένο από δάκο και γλοιοσπόριο. Η οξύτητα παραμένει χαμηλή, στα 3 και 4 δέκατα”, αλλά επεσήμανε με απογοήτευση: “Η τιμή είναι από 2 έως και 2,20 ευρώ ανάλογα με τον έμπορο, την αγορά και τον τρόπο πληρωμής. Η τιμή αυτή είναι πολύ χαμηλή, καταστροφική”.
Ο κ. Ηλιάδης εξήγησε για τους ελαιοτριβείς ότι “επιπλέον για εμάς είναι καταστροφική γιατί έχει εξανεμιστεί και το έσοδο του πυρήνα. Δοκιμαζόμαστε πάρα πολύ, πολλά ελαιοτριβεία θα γράψουν ζημιές”.
Διευκρίνισε πως “στην Ανω Μεσσηνία έχουμε 4 συνεχόμενες άσχημες χρονιές. Γιατί τη χρονιά με την πολύ καλή τιμή, είχαμε μεγάλες ζημιές από τον ισχυρό αέρα που έριξε τις ελιές. Οι παραγωγοί αποζημιώθηκαν για τις ζημιές, ενώ εμείς οι ελαιοτριβείς μείναμε με τις ζημιές, δεν είχαμε τις μεγάλες αποδόσεις που είχε ο υπόλοιπος νομός”.
Για την πολύ χαμηλή τιμή του ελαιόλαδου εξέφρασε την άποψη ότι “φαίνεται να υπάρχει μεγάλο πλεόνασμα. Είναι οι χιλιάδες τόνοι απόθεμα στην Ισπανία, η μεγάλη παραγωγή στην ίδια χώρα και οι νέες φυτεύσεις σε Τυνησία και άλλες χώρες, ενώ δεν έχει αυξηθεί ανάλογα η κατανάλωση”.
Για την κατάσταση που βρίσκονται τα ελαιοτριβεία, ο πρόεδρος του Παμμεσσηνιακού Συνδέσμου Ελαιοτριβέων εκτίμησε πως “μπορεί να κλείσουν ελαιοτριβεία του χρόνου, ίσως κάποια να μην καταφέρουν να λειτουργήσουν, όχι από επιλογή, αλλά λόγω ζημιών”.
Παραδέχθηκε ότι “εξετάζουμε την περίπτωση να χρεώνουμε το δικαίωμα στους παραγωγούς ανάλογα με τις ποσότητες του ελαιόκαρπου που φέρνουν, και όχι με τις παραγόμενες ποσότητες ελαιόλαδου”. Είπε ότι “δεν θέλουμε να μεταφέρουμε το πρόβλημα του πυρήνα που αντιμετωπίζουμε, στον παραγωγό, όπως έκαναν μ’ εμάς τους ελαιοτριβείς οι πυρηνελαιουργοί” και σημείωσε: “Δεν μπορούμε όμως να δουλέψουμε άλλο με ζημιές. Είναι θέμα βιοπορισμού πλέον”.
Γ.Σ.
