Οι τσάντες που θα κερδίσουν τις εντυπώσεις είναι πανάλαφρες, χειροποίητες και με μεγάλη ιστορία, όπως την κουβαλάει ο δημιουργός τους, ο 88χρονος Γιώργος Θεοχάρης.
Ολα ξεκίνησαν λίγα χρόνια αφότου ο κ. Γιώργος με τη σύζυγό του Χριστίνα αποφάσισαν τα δύσκολα χρόνια της νεότητάς τους, να μετακομίσουν στην Αυστραλία. Τα όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον τους οδήγησαν εκεί, όπως και τόσους άλλους Ελληνες. Η ζωή τους κυλούσε όπως και των περισσότερων μεταναστών, όταν η ατυχία μιας σοβαρής ασθένειας χτύπησε την πόρτα του ζευγαριού. Η φυματίωση, ασθένεια με διαστάσεις πολύ μεγάλες εκείνη την εποχή, άφησε τον κ. Γιώργο εκτός δουλειάς για 6 μήνες. Το δύσκολο αυτό διάστημα, το 1969, το πέρασε απομονωμένος σε σανατόριο. Εκεί έτυχε να μάθει την τέχνη της πλεκτικής για τσάντες, σε ένα πρόγραμμα απασχόλησης του νοσοκομείου. Σε αυτό συμμετείχαν ασθενείς, αλλά και νοσηλευτές.
Ο ίδιος θυμάται ότι, όταν δεν είχαν υλικά για τις δοκιμές τους, έκοβε σε μικρά κομματάκια τα σωληνάκια από τους παλιούς ορούς. Κρατούσε έτσι απασχολημένα τα χέρια του, αλλά και το μυαλό του, μέχρι να περάσει η μπόρα.
Το “μάθε τέχνη κι άσ’τηνε” έγινε πραγματικότητα. Πέρασαν πολλά χρόνια από την ξενιτιά στην Αυστραλία και ο κ. Θεοχάρης σήμερα είναι ήρεμος και πάλι στο πανέμορφο χωριό του, την Ανδρούσα. Ούτε ο ίδιος δεν φανταζόταν ότι θα χρειαστεί να περάσει ακόμη μία τόσο μεγάλη περίοδο απομόνωσης, μετά από αυτή της φυματίωσης. Ο κορονοϊός και ο μεγάλος φόβος που αυτός προκάλεσε, τον έκανε ίδιο να ανασύρει από τη μνήμη την παλιά τέχνη του. Ξεκίνησε να ξαναφτιάχνει τσάντες για να του περνάει η ώρα κι έφτασε να φτιάξει τόσες που δε χωρούσαν πια στο σπίτι! Κάποιες δόθηκαν στις εγγονές του και σε αγαπημένα συγγενικά πρόσωπα, όμως έμειναν κι άλλες. Ετσι τα εγγόνια του αποφάσισαν, με την έγκρισή του, να φτιάξουν σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να τις προωθήσουν.
Οι τσάντες είναι χρήσιμες για τη λαϊκή, για την παραλία, για την καθημερινή βόλτα. Γίνονται με διάφορους συνδυασμούς χρωμάτων, ενώ ο κ. Γιώργος ψάχνει και για νέα υλικά σε έξτρα χρώματα. Οι τιμές τους είναι πολύ προσιτές. Η πρώτη ύλη προέρχεται από υλικά έργων ύδρευσης και τα παίρνει από γεωπόνους!
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ίδιος έχει ακόμα κρατήσει την πρώτη πρώτη τσάντα που έφτιαξε στο σανατόριο… Η όλη διαδικασία κρατάει περίπου μία ημέρα για την κάθε τσάντα – και είναι πραγματικά θαυμαστό το πώς καταφέρνει ο κ. Γιώργος και χειρίζεται το νήμα και τις χάντρες, παρότι δε βλέπει πλέον πολύ καλά. Οπως λέει στην “Ε” η εγγονή του η Τίνα, είναι σαν τα χέρια του να πηγαίνουν μόνα τους.
“FlexiBag” λοιπόν για αυτό το καλοκαίρι και όχι μόνο, για βόλτες με στιλ και πολλή παππουδίστικη αγάπη!
Για περισσότερα στοιχεία: “FlexiBag” στο Facebook και στο Instagram.
