Γεφύρι της Άρτας έχει καταλήξει να είναι το έργο του λιμανιού της Κυπαρισσίας, καθώς κοντεύουν να συμπληρωθούν 20 χρόνια από την έναρξη των εργασιών σε αυτό, αλλά ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί. Ένα λιμάνι που έχει απορροφήσει πολλά εκατομμύρια ευρώ και αντί να έχει δώσει μια προοπτική ανάπτυξης και οικονομικής ώθησης στην περιοχή, ακόμη παραμένει σε φάση εργασιών. Εργασιών που έχουν να κάνουν όχι μόνο με την κατασκευή και επέκτασή του, αλλά και με την αποκατάσταση ζημιών που έχουν προκληθεί σε εργασίες που ήδη είχαν γίνει.
Στην πρόσφατη επίσκεψη του Περιφερειάρχη Δημήτρη Πτωχού σε αυτό που συνοδευόταν από κλιμάκιο μηχανικών διαπιστώθηκαν αρκετές από αυτές τις παθογένειες, ενώ ο Δήμαρχος Τριφυλίας Γιώργος Λεβεντάκης επισήμανε τα προβλήματα που υπάρχουν, τις εργασίες που απαιτούνται αλλά και την ανάγκη να είναι λειτουργικό και αναπτυξιακό για την περιοχή. Το συμπέρασμα όμως ήταν ότι δεν υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία. Στην ίδια επίσκεψη επίσης επισημάνθηκε ότι το έργο στο λιμάνι έχει ξεκινήσει από το 2005.
Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν γίνει σε ό,τι αφορά τα έργα, αλλά παράλληλα πολλά είναι και τα προβλήματα που έχουν προκληθεί και αναδειχθεί.
Είναι οι ζημιές στον προσήνεμο μόλο που έσπασε ένα κομμάτι του στο σημείο σύνδεσης του παλιού με το νέο μόλο με αποτέλεσμα να χρειαστούν εργασίες για την αποκατάσταση και την στερέωσή του οι οποίες και έγιναν. Ενώ στη συνέχεια έγιναν νέες ζημιές και καταστροφή τμήματος της κατάληξης του προσήνεμου μόλου, όπου αυτό παραμένει ακόμη έτσι και χρήζει επισκευής καθώς υπάρχει κίνδυνος αυτές να επεκταθούν και να πολλαπλασιαστούν.
Παράλληλα αυτό που έχει διαφανεί είναι ότι όπως έχει σήμερα η κατασκευή του λιμανιού δεν παρέχει την απαραίτητη ασφάλεια στο εσωτερικό της λιμενολεκάνης, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν βυθιστεί μικρές αλιευτικές βάρκες εντός του λιμανιού, όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αρκετοί αλιείς και ερασιτέχνες αλιείς επιλέγουν να βγάζουν τις βάρκες τους εκτός λιμανιού τους χειμερινούς μήνες.
Το ζήτημα αυτό είχε διαφανεί από τις αρχές κατασκευής του έργου και μάλιστα είχε γίνει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στα εργαστήριά του, προσομοίωση του λιμανιού της Κυπαρισσίας, όπου είχε καταδειχτεί η ανάγκη για περαιτέρω επέκταση του προσήνεμου μόλου, ώστε να θωρακιστεί. Το οποίο είναι ένα μεγάλο ζητούμενο και σίγουρα απαιτεί μια πολύ γενναία χρηματοδότηση από την πλευρά της πολιτείας.
Πέρα από όλα αυτά ζητούμενα είναι ακόμη, έργα υποδομής στο χώρο του λιμανιού, αλλά και η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου που στο μεγαλύτερο μέρος του παραμένει ένα μεγάλο εργοτάξιο.
Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε πως αν και το έργο έχει προχωρήσει με τα όποια προβλήματα και τις όποιες αστοχίες προέκυψαν στην πορεία, δεν θα πρέπει να μείνει σε αυτή την κατάσταση, δηλαδή μη λειτουργικό. Θα πρέπει να ολοκληρωθεί και να αποτελέσει ένα όπλο ανάπτυξης για την περιοχή της Τριφυλίας και όχι μόνο αφού αφορά ένα μεγάλο μέρος της δυτικής και νοτιοδυτικής Πελοποννήσου. Δύναται να αποτελέσει μια ακόμη πύλη εισόδου για την Πελοπόννησο, τουριστική και εμπορική. Πρέπει όμως κάποια πράγματα να κινηθούν με πιο γρήγορους ρυθμούς, πιο προγραμματισμένα και πιο καλά μελετημένα.
