Παλιός πρωθυπουργός της χώρας μας μου έλεγε, με ικανή δόση κυνισμού, ότι αν ανατρέξεις προσεκτικά στην ιστορία μας θα διακρίνεις καθαρά κύκλους 30-50 ετών που η χώρα βυθίζεται σε κρίσεις υπαρξιακού χαρακτήρα και αφού εξαντλήσει τα όρια μπαίνει σε άλλη φάση ανοικοδόμησης. Τα γεγονότα αποτελούν αδιάψευστο τεκμήριο επιβεβαίωσης αυτής της διαπίστωσης, με την θλιβερή προσθήκη του παλιού ηγέτη ότι συνήθως οι αυτοκαταστροφικοί κύκλοι τροφοδοτούνται όχι μόνο από εξωγενή αλλά και ενδογενή αίτια.
Εχοντας βυθιστεί σε μία πολύπλευρη, μακρόχρονη κρίση με την απειλή οικονομικής κατάρρευσης επί θύραις, η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη και με εξωτερική κρίση. Προέχει αυτή τη στιγμή η οικοδόμηση αρραγούς εθνικού μετώπου, όρου εκ των ων ουκ άνευ, όχι όμως και ικανού από μόνου του για την αντιμετώπιση της ιταμής τουρκικής απειλής. Το κύριο βάρος της ευθύνης πέφτει ασφαλώς στην κυβέρνηση, οι πολιτικές της οποίας όμως έχουν δημιουργήσει βαθύ ρήγμα διχασμού, ενώ η τελευταία απροκάλυπτη στοχοποίηση των πολιτικών της αντιπάλων πυροδοτεί αβυσσαλέες αντιπαλότητες αντί να δημιουργεί τις εντελώς απαραίτητες συναιρέσεις.
Η συμπεριφορά όμως αυτή όχι μόνο αποδεικνύει ανικανότητα στοιχειώδους ενσωμάτωσης διδαγμάτων από τα παθήματα του παρελθόντος, αλλά αναδεικνύει μια ρηχότητα και οίηση σαφώς κατώτερη των περιστάσεων.
Η ώρα της επιμέτρησης ευθυνών δεν είναι τώρα. Προέχει η αντιμετώπιση της υπαρκτής απειλής που επικρέμαται για τον μητροπολιτικό και κυπριακό ελληνισμό ταυτόχρονα. Η περιοχή μας χαρακτηρίζεται από χρόνια αποσταθεροποίηση και έχει εν όψει τον επώδυνο τοκετό αναδιάταξης των συνόρων στη Μ. Ανατολή. Η χώρα μας επιβάλλεται να προβάλει ως η δύναμη σταθεροποίησης και ομαλότητας, ρόλο που είχαν καλλιεργήσει με συνέπεια και αποτελεσματικότητα προηγούμενες κυβερνήσεις, και όχι με την εικόνα ότι είναι μέρος του προβλήματος. Το πώς τα πράγματα αφέθηκαν από επιπόλαιους χειρισμούς στο πρόσφατο παρελθόν, ασυνάρτητες γραμμές και αδυναμία του επικεφαλής της κυβέρνησης να επιτύχει στοιχειώδη συντονισμό μεταξύ των πολιτικών υπευθύνων εξωτερικών και άμυνας, ασφαλώς και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας στον κατάλληλο χρόνο - και να απαντηθεί πώς πολιτικές δυνάμεις με εμφανώς ακατέργαστες και πρωτόγονες αντιλήψεις για τα διεθνή δρώμενα βρέθηκαν να ρυθμίζουν τις τύχες της χώρας.
Χρειάσθηκε η παταγώδης κατάρρευση κάθε οικονομικής προοπτικής το πρώτο εξάμηνο του 2015 για να γίνει αντιληπτή διά γυμνού οφθαλμού η τυχοδιωκτική και εντελώς ακατάλληλη διανομή των πρωταγωνιστικών ρόλων στην κυβέρνηση τότε.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειασθεί εθνική καταστροφή, όπως μου έλεγε ο παλιός πρωθυπουργός, για να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις στα εθνικά ζητήματα.
Οι καιροί ου μενετοί.
