Την ανάγκη αξιοποίησης χρηματοδοτικών προγραμμάτων της Ε.Ε. για την ανάπτυξη της Πελοποννήσου επισημαίνει ο Δημήτρης Τσιόδρας μιλώντας στην «Ε», τονίζοντας, ότι αν εκλέγει ευρωβουλευτής θα συνεργαστεί με τους τοπικούς παράγοντες για την χρησιμοποίησή τους. Ο Δημητρής Τσιόδρας μιλά για τα κρίσιμα υπαρξιακά ζητήματα που θα αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια η Ε.Ε. Μιλάει για την εμπειρία του στο Μέγαρο Μαξίμου, ως διευθυντής Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, και θεωρεί ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα όπως υποστηρίζει το γνωστό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου.
Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο αφήνετε την «ασφάλεια» και την «εξουσία» του Μεγάρου Μαξίμου για να διεκδικήσετε μια θέση στο ευρωκοινοβούλιο;
Πριν απ’ όλα, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω με τους χαρακτηρισμούς για τη θητεία μου στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου υπηρέτησα τα πέντε τελευταία χρόνια, ως διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού: ούτε «ασφάλεια», ούτε καμιά «εξουσία» υπήρχε στη θέση αυτή. Αντιθέτως, ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη ανάθεση ευθύνης, ένα πόστο τιμής και, ταυτόχρονα, μια πολύτιμη εμπειρία διαχείρισης πολλαπλών κρίσεων, που διαδέχονταν η μία την άλλη: η μεταναστευτική εισβολή στον Έβρο, η ένταση με την Τουρκία, η πανδημία, ο πόλεμος στην Ουκρανία και το πληθωριστικό κύμα μετά. Όλα αυτά στάθηκαν, για μένα, ένα σχολείο εφαρμοσμένης πολιτικής, πολύ υψηλού επιπέδου. Ήταν ένας κύκλος πολύτιμης εμπειρίας, εξαιρετικά πυκνός και διδακτικός. Γι’ αυτό και θέλησα να κάνω το επόμενο βήμα: να εκτεθώ στην κρίση των πολιτών και να διεκδικήσω την ψήφο τους, για να τους εκπροσωπήσω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι σπουδές μου στις διεθνείς σχέσεις, η διαδρομή μου στη δημοσιογραφία, η συγγραφική μου ενασχόληση με τα ευρωπαϊκά θέματα και κυρίως η δουλειά μου δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ως διευθυντής του Γραφείου Τύπου, μου έδωσαν τη γνώση του θέματος. Η επιλογή της κάλπης θα μου δώσει τη δύναμη να υπηρετήσω τα εθνικά συμφέροντα, αλλά και την καθημερινότητα των Ελλήνων, στα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών.
Η Ε.Ε. βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή –πολλοί τη θεωρούν υπαρξιακή. Σε τι πιστεύετε ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα τα επόμενα χρόνια;
Το πράγματι υπαρξιακό ερώτημα, που οφείλει να απαντήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα, είναι ποιά θέση και ποιόν ρόλο επιφυλάσσει για τον εαυτό της στον σύγχρονο κόσμο. Πώς θα αποκτήσει στρατηγική αυτονομία στη μεγάλη παγκόσμια σκακιέρα, πώς θα γίνει παίκτης με γεωπολιτικό βάρος και διπλωματική οντότητα. Η Ένωση βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με έναν κόσμο που δεν μοιάζει καθόλου με εκείνον της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας. Κοντά μας πόλεμοι εξελίσσονται (Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Σαχέλ) και η διάχυσή τους δεν έχει αποκλειστεί. Στον λεγόμενο Παγκόσμιο Νότο διευρύνεται η επιρροή νέων συσσωματώσεων, όπως οι BRICS, και εμφανίζονται ισχυρές αντιδυτικές ροπές. Στην Ανατολή αναδύονται δύο οικονομικές υπερδυνάμεις (η Κίνα και η Ινδία) και ενισχύεται ο άτυπος σινορωσικός ευρασιατικός πόλος. Οι πόλεμοι, η φτώχεια και η κλιματική κρίση γεννούν νέες μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη. Η γήρανση του πληθυσμού και η δημογραφική αποδυνάμωση της ηπείρου μας, δείχνουν μη αναστρέψιμες. Την εικόνα συμπληρώνουν οι απειλές κυβερνοασφάλειας, οι οποίες μπορεί να φθάνουν στο επίπεδο ακήρυκτων υβριδικών πολέμων. Σε τούτη τη συγκυρία, η Ένωση εκκινεί από αφετηρία χαμηλών επιδόσεων: από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα, λειτουργεί κυρίως ως καταναλωτής ασφάλειας, βασιζόμενη στην αμερικανική αμυντική ομπρέλα και αφήνοντας στο ΝΑΤΟ την κάλυψη όλων των αναγκών της. Άρα, είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν –είναι μακρύς ο δρόμος που πρέπει να διανύσουμε. Η ισχυρή πολιτική βούληση για περισσότερη και καλύτερη Ευρώπη είναι η αναγκαία πυξίδα στον δρόμο αυτόν.
Το ευρωπαϊκό οικονομικό κεκτημένο με το ισχυρό κοινωνικό κράτος μπορεί να διατηρηθεί;
Πρέπει οπωσδήποτε να διατηρηθεί! Γιατί αυτή ακριβώς είναι η ταυτότητά μας: ελεύθερη οικονομία της αγοράς, με κατοχυρωμένα δικαιώματα στους εργαζόμενους, με κοινωνικές υπηρεσίες προσβάσιμες σε όλους, με ειδική στήριξη στους αδύναμους. Μαζί με τη φιλελεύθερη δημοκρατία, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του ευρωπαϊκού μοντέλου –του μοντέλου, δηλαδή, που διαφοροποιεί την Ένωσή μας από όλες τις άλλες περιοχές του πλανήτη. Παρά τις δυσκολίες που συνεπάγεται η ανάγκη για δημοσιονομική πειθαρχία, η ισορροπία μπορεί και πρέπει να βρεθεί, σε σημείο που θα σέβεται και θα υπηρετεί με ευαισθησία το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο.
Το Ευρωκοινοβούλιο με το γνωστό ψήφισμά του εξέφρασε την ανησυχία του για μια σειρά ζητημάτων της Ελλάδας μεταξύ των οποίων και τη λειτουργία των Μέσων Ενημέρωσης. Πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει κάτι σε σχέση με τις παρατηρήσεις της πλειοψηφίας των ευρωβουλευτών; Πώς σκοπεύετε να μεταβάλετε την άποψη που διαμορφώθηκε στις Βρυξέλες για τη λειτουργία του κράτους δικαίου στη χώρα μας;
Η ερώτησή σας αναφέρεται στο διαβόητο ψήφισμα, που ασφαλώς δεν αντανακλά κάποιες... αθώες απόψεις μελών του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά τις προεκλογικές σκοπιμότητες πολιτικών ομάδων: θέλουν να πλήξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία, για να τραυματιστεί στις κάλπες το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, το μεγαλύτερο στην Ευρωβουλή. Και δυστυχώς, σ’ αυτή την άθλια επιχείρηση, πρωτοστάτησαν ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που ζήτησαν να διακοπεί η χρηματοδότηση της πατρίδας από τα ευρωπαϊκά ταμεία! Χωρίς να ντρέπονται! Την αλήθεια για το κράτος δικαίου και την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, τη γνωρίζουν όλοι όσοι ζουν εδώ και βλέπουν κάθε πρωί, στα περίπτερα, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων: μετρήστε πόσα από αυτά αντιπολιτεύονται ανηλεώς την κυβέρνηση, πόσα την υβρίζουν χυδαία και τη συκοφαντούν. Κάντε την ίδια καταμέτρηση και στις ειδησεογραφικές εκπομπές των τηλεοπτικών καναλιών. Η Ελλάδα είναι ώριμη Δημοκρατία, με ισχυρούς θεσμούς, με ανεξάρτητη Δικαιοσύνη που εγγυάται τη λειτουργία τους. Ο Τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, κάνει τη δουλειά του δίχως απαγορεύσεις ή άλλες παρεμβάσεις. Αυτές τις αλήθειες θα πω και στις Βρυξέλλες, αν οι πολίτες με τιμήσουν με την ψήφο τους.
Γεννηθήκατε στο Μάναρη και έχετε ισχυρούς δεσμούς με την Αρκαδία και την Πελοπόννησο η οποία βρίσκεται συνολικά σε οικονομική και δημογραφική κρίση που κάθε χρόνο επιδεινώνεται. Τι θεωρείτε ότι χρειάζεται και πώς θα συμβάλετε προσωπικά για την αναστροφή της σημερινής κατάστασης;
Το Μάναρη, την Αρκαδία και την Πελοπόννησο, είναι αδύνατον να τα ξεχάσω γιατί εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα. Εκεί πήγα δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο. Αποτελούν το πρώτο και σημαντικότερο κομμάτι της ζωής μου. Οι δεσμοί μου μαζί τους και πολύ ισχυροί είναι και ολοζώντανοι –και στην καρδιά και στο μυαλό μου. Ξέρω τα προβλήματα που αναφέρετε. Όπως ξέρω και τα σημαντικά βήματα που γίνονται τα τελευταία χρόνια, ειδικά στο πεδίο της οικονομικής ανάπτυξης, με επενδύσεις στις υποδομές, στον τουρισμό και στη μεταποίηση, με νέες δουλειές, με τις αυξήσεις μισθών. Το δημογραφικό παραμένει μεγάλο πρόβλημα, παρότι γίνονται σοβαρές προσπάθειες –με το νέο υπουργείο Οικογένειας, με μέτρα για τη στέγαση, με αύξηση στα επιδόματα μητρότητας και διεύρυνση των δικαιούχων. Άρα τα προβλήματα λύθηκαν; Κάθε άλλο! Χρειάζεται να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, με συνέπεια και επιμονή. Με νέες πολιτικές, αξιοποιώντας όλα τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία, που μας παρέχει η Ευρώπη. Σ’ αυτό ακριβώς, πιστεύω ότι μπορώ να συμβάλω –και θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις, τις γνώσεις και τις εμπειρίες για να το πράξω αποτελεσματικά. Μένοντας πάντα σε ανοιχτή γραμμή με τους τοπικούς φορείς, με την Αυτοδιοίκηση, με τους συμπατριώτες μου και με τους εκπροσώπους τους.
Ποιος είναι
O Δημήτρης Τσιόδρας γεννήθηκε στο Μάναρη Αρκαδίας, το 1959. Τελείωσε το Α΄ Λύκειο Τρίπολης, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθήνας και έκανε μεταπτυχιακά (ΜΑ) στις Διεθνείς Σχέσεις στο Fletcher School of Law and Diplomacy, Tufts University, στις ΗΠΑ.
Παρακολούθησε μεταπτυχιακό course με θέμα «Sociology of Mass Media and Popular Culture» στο Πανεπιστήμιο Columbia. Εργάστηκε επί 27 χρόνια ως δημοσιογράφος στα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας και ασχολείται συστηματικά με ζητήματα πολιτικής, διεθνών σχέσεων και ευρωπαϊκών εξελίξεων.
Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας της κρίσης, έδωσε μάχες ενάντια στο λαϊκισμό και στο πλευρό των δυνάμεων που κράτησαν τη χώρα σε ευρωπαϊκή τροχιά.
Με την ιδιότητα του διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη από το 2019 μέχρι σήμερα, έχει παρακολουθήσει από κοντά τις διεργασίες στην Ε.Ε., ενώ ως δημοσιογράφος έχει κάνει συνεντεύξεις με σημαντικούς Ευρωπαίους παράγοντες. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή ΜΜΕ, όπως Le Monde Diplomatique, Courrier International, International Relations.
Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων για την Ευρώπη. Το τελευταίο του, που κυκλοφόρησε το 2024 με τίτλο "Ευρωπαϊκή Ενοποίηση: Οι περιπέτειες ενός οράματος", καταγράφει τους σημαντικότερους σταθμούς αλλά και τους εθνικούς ανταγωνισμούς στην πορεία εξέλιξης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση των «27».
