Χαρακτηρίζει, παράλληλα, «ιστορικά και πολιτικά λανθασμένη κάθε σύγκριση μεταξύ ΠΑΣΟΚ, παλιού και νέου, με τον ΣΥΡΙΖΑ» και την ίδια στιγμή σημειώνει ότι «κάθε σοβαρή κυβέρνηση θα πρέπει, έτσι και αλλιώς, να είναι προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει έντονα κρισιακά φαινόμενα, αλλά και να εφαρμόσει ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα, ακόμα και στην περίπτωση που είτε βρεθεί εκτός ευρωζώνης, είτε η ίδια η ευρωζώνη δεν υφίσταται, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε».
Ερωτώμενος δε για το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών στη χώρα μας -για το οποίο ο ίδιος έχει αναπτύξει ιδιαίτερη δραστηριότητα στο Ευρωκοινοβούλιο- τονίζει με έμφαση τον σχεδιασμό της Περιφέρειας Πελοποννήσου, έργο, όπως λέει, «που σχεδιάστηκε, όπως τελικά αποδείχτηκε, όχι για να εξυπηρετήσει τους πολίτες αλλά για να συνδράμει το εργολαβικό σχήμα που επιχείρησε να τον αναλάβει. Βάζοντας όρο εγγυημένης παραγόμενης ποσότητας απορριμμάτων για 27 χρόνια, όχι μόνο δεν υπολόγισε τον πολίτη, αλλά παραβίασε ουσιώδη ευρωπαϊκή νομοθεσία και τελικά έχασε τη χρηματοδότησή του» σημειώνει ο Ν. Χουντής.
Συνέντευξη στον Βασίλη Μπακόπουλο
- «Ζούμε, τελικά, σε μια χώρα που περισσεύουν τα λογιστικά πλεονάσματα, τα πλεονάσματα της φτώχειας και της δυστυχίας, τα πλεονάσματα της υποκρισίας» σχολιάσατε μετά την επιβεβαίωση της Eurostat για τα στοιχεία του πρωτογενούς πλεονάσματος. Αμφισβητείτε τα στοιχεία ή -όπως υποστηρίζουν οι πολιτικοί σας αντίπαλοι- η επιβεβαίωση του πλεονάσματος φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε δύσκολη θέση, εν όψει των εκλογών, για το Ευρωκοινοβούλιο και την αυτοδιοίκηση;
«Η κ. Μέρκελ στις ευρωεκλογές θέλει να δείξει στους ψηφοφόρους της και σε όλη την Ευρώπη, ότι το πείραμα Ελλάδα πέτυχε. Το ίδιο θέλει να δείξει και ο κ. Σαμαράς, ο οποίος προσπαθεί να πείσει ότι οι δοκιμασίες του ελληνικού λαού έλαβαν τέλος.
Εβγαλαν, λοιπόν, με πολιτικά μέσα, την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές, προσπαθώντας να δείξουν ως “επιτυχία”, ως success story, τα προγράμματα της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της υποτίμησης της εργασίας και της κοινωνικής καταστροφής.
Χρειάστηκε, ωστόσο, και η "δημιουργική λογιστική" της ελληνικής κυβέρνησης και της τρόικα για να μπορέσουν τα μνημονιακά μέσα ενημέρωσης, σε Ελλάδα και Ευρώπη, να παρουσιάσουν τη δεύτερη πράξη της κωμωδίας του success story.
Αλλά ακόμα κι αν αποδεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερβάλλει και ψέγει την ελληνική κυβέρνηση, ορμώμενος, δήθεν, από μικροπολιτικό συμφέρον, δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο που να αμφισβητεί ότι η ελληνική οικονομία και κοινωνία είναι ουσιαστικά κατεστραμμένες από τις πολιτικές των μνημονίων.
Κάθε πανηγυρισμός για "πλεονάσματα" και "διεθνή δανεισμό" αποτελεί γελοιότητα, τη στιγμή που έχουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους και 175% δημοσίου χρέους, ενώ είχαμε ξεκινήσει το 2009 με 127% του ΑΕΠ.
Επομένως, αυτοί που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, είναι η ίδια η κυβέρνηση, το ίδιο το σύστημα εξουσίας, που βλέπει ότι με επικοινωνιακά τρικ αδυνατεί να βάλει φρένο στη θέληση του ελληνικού λαού για αλλαγή σελίδας».
- Η περίπτωση της Σαμπιχά Σουλεϊμάν αποτελεί πλέον ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το “φάουλ” που είχε προκύψει με τον Θόδωρο Καρυπίδη στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Πώς προέκυψαν αυτοί οι χειρισμοί από την πλευρά του κόμματος, σε αυτή την κρίσιμη χρονικά περίοδο;
«Είναι προφανές ότι υπήρξαν ατυχείς χειρισμοί εκ μέρους του κόμματος, κυρίως σε θέματα υποψηφιοτήτων, που αξιοποιήθηκαν με ακραίο τρόπο από την κυβέρνηση και το μιντιακό σύστημα.
Ο νέος τρόπος κατάρτισης του ευρωψηφοδελτίου, θα πρέπει να μας είχε κάνει πιο προσεκτικούς στις διαδικασίες συγκρότησής του και στις επιλογές μας.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε την ωριμότητα να αφήνουμε πίσω μας τις κακές στιγμές, να διορθώνουμε τα λάθη μας και να γινόμαστε σοφότεροι απέναντι στα αυριανά προβλήματα του λαού μας, και κυρίως, μένοντας σταθεροί στον στόχο της ανατροπής αυτής της πολιτικής, για την Ελλάδα και την Ευρώπη».
- Με έντονο τρόπο προβάλλεται από τα πανελλαδικής εμβέλειας μέσα ενημέρωσης ότι, λίγο-πολύ, στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει έντονη εσωκομματική γκρίνια, ως προς τις θέσεις του κόμματος σχετικά με την παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη, ενδεχομένως και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εσείς πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ενιαία θέση σε αυτά τα ζητήματα;
«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφή θέση ως προς το θέμα αυτό, που είναι προϊόν συλλογικών διαδικασιών και συνεδριακών πλειοψηφικών αποφάσεων. Την οικονομική κρίση θα προσπαθήσουμε να την αντιμετωπίσουμε, κατ’ αρχήν, εντός της ευρωζώνης, με προτεραιότητα το ξεπέρασμα της ανθρωπιστικής κρίσης και την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού και του τόπου μας.
Ταυτόχρονα, όμως, η κρίση ανέδειξε τα δομικά προβλήματα της ΟΝΕ κι έφερε στην επιφάνεια τη συζήτηση σχετικά με τη βιωσιμότητα και την μακροημέρευση της ευρωζώνης, σε όλους τους πολιτικούς χώρους και όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Επομένως, κάθε πολιτική δύναμη και κάθε σοβαρή κυβέρνηση θα πρέπει, έτσι και αλλιώς, να είναι προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει έντονα κρισιακά φαινόμενα, αλλά και να εφαρμόσει ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα, ακόμα και στην περίπτωση που είτε βρεθεί εκτός ευρωζώνης, είτε η ίδια η ευρωζώνη δεν υφίσταται, τουλάχιστον, όπως τη γνωρίζουμε».
- Γιατί, ακόμα και τώρα, παραμονές των ευρωεκλογών, επικρατεί η άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα και σχέδιο διεξόδου από την κρίση, αρκούμενος αποκλειστικά σε εύκολο καταγγελτικό λόγο και επικρίσεις των όποιων χειρισμών της κυβέρνησης;
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μοναδικό ελληνικό κόμμα που έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα και σχέδιο διεξόδου από την κρίση. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, το μόνο σχέδιο που έχουν είναι η τυφλή εφαρμογή, φανερών και κρυφών, μνημονίων που επιβάλλει η κ. Μέρκελ και η τρόικα.
Το γεγονός, όμως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και σχέδιο και συγκεκριμένο πρόγραμμα, ενοχλεί. Ενοχλεί, πρώτα και κύρια, τα κόμματα του μνημονίου, που επί 4 χρόνια εκβιάζουν τον ελληνικό λαό ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στα μέτρα της εξαθλίωσης και της φτώχειας. Ενοχλεί, επίσης, τα ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα, που για δεκαετίες "παρασιτούν" στις πλάτες του ελληνικού λαού, του κρατικού προϋπολογισμού και της δημόσιας περιουσίας. Ενοχλεί, τέλος, και το πανευρωπαϊκό σύστημα των τραπεζών και των κερδοσκόπων, που απαιτούν συνεχώς περισσότερες διευκολύνσεις, περισσότερα δισ. ευρώ, περισσότερη εξουσία, σε μια νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ενωση που δοκιμάζει τις αντοχές των λαών της Ευρώπης, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο».
- Υπάρχουν ήδη φωνές στην Ελλάδα που κάνουν λόγο για ένα νέο δίπολο Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ (με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως λένε, να εμφανίζεται ως “νέο ΠΑΣΟΚ”), προσθέτοντας ότι πλέον έχουν παρέλθει οι εποχές των μονοκομματικών κυβερνήσεων. Ποια είναι η δική σας άποψη;
«Κατά τη γνώμη μου το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα έχει ήδη καταρρεύσει. Κάθε σύγκριση μεταξύ ΠΑΣΟΚ, παλιού και νέου, με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ιστορικά και πολιτικά λανθασμένη.
Το νέο δίπολο που διαμορφώνεται στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, είναι πλέον οι δυνάμεις των μνημονίων, της υποταγής και της φτώχειας, από τη μια, και των δυνάμεων της εργασίας, των δημιουργικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, της νεολαίας, της Αριστεράς από την άλλη».
- Τι θεωρείτε ότι διακυβεύεται στις επικείμενες ευρωεκλογές -για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη;
«Στις ευρωεκλογές του Μαΐου διακυβεύεται αν θα συνεχιστούν, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη, οι πολιτικές της καταστροφικής λιτότητας, οι πολιτικές που επιβάλλουν η κ. Μέρκελ και οι ευρωτράπεζες.
Για μας, για την Ευρωπαϊκή Αριστερά και για τον ΣΥΡΙΖΑ, η απάντηση είναι ο εναλλακτικός δρόμος των δυνάμεων της εργασίας, είναι η προοδευτική έξοδος από την οικονομική και πολιτική κρίση στην Ευρώπη».
- Σε πρόσφατη συνέντευξή σας χαρακτηρίσατε τις ευρωεκλογές ως «δημοψήφισμα κατά της πολιτικής της λιτότητας». Δεν περιορίζετε, έτσι, τη σημασία των ευρωεκλογών σε μια απλή έκφραση καταγγελτικής ψήφου;
«Οι ευρωεκλογές πρέπει να είναι και ο προάγγελος μιας γενικότερης πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα. Αλλωστε, οι πολιτικές λιτότητας, όπως τις έχουμε βιώσει στην Ελλάδα μέσω του μνημονίου, δεν είναι κάποια απλά οικονομικά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση για να περιορίσει τα δημοσιονομικά της ελλείμματα, αλλά είναι η επιβολή, μέσω τρίτων (ΔΝΤ-ΕΕ), αντιλαϊκών πολιτικών σε όφελος του μεγάλου χρηματιστηριακού κεφαλαίου.
Είναι σαφές, λοιπόν, ότι στις ευρωεκλογές αυτές πρέπει να δοθεί το στίγμα της βούλησης του ελληνικού λαού, να σταματήσει η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε τρίτους».
- Θεωρείτε την πρόσφατη επιτυχία της Ακροδεξιάς στις αυτοδιοικητικές εκλογές της Γαλλίας -η οποία δεν έχει υποστεί μνημονιακές πολιτικές, όπως οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου- ως συνέπεια της γενικότερης πολιτικής που ακολουθείται στην Ευρώπη;
«Ασφαλώς ναι. Αλλά είναι η μεγάλη πρόκληση και το καθήκον της Αριστεράς και των δημοκρατικών πολιτών να δώσουμε ένα αριστερό και προοδευτικό πρόσημο στη δικαιολογημένη αγανάκτηση των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στις πολιτικές της λιτότητας και της εξαθλίωσης».
- Με ερωτήσεις σας στο Ευρωκοινοβούλιο έχετε αναδείξει το σοβαρό πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Ελλάδα. Γιατί πιστεύετε ότι η χώρα μας στο θέμα αυτό έχει σημειώσει τόσο μικρή πρόοδο σε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;
«Διότι όλα αυτά τα χρόνια, από τη δεκαετία του ’90 και μέχρι σήμερα, ο προσανατολισμός του κράτους δεν ήταν να λύσει το πρόβλημα αυτό, αλλά να συνδράμει ώστε συγκεκριμένα εργολαβικά σχήματα να αναλάβουν τα έργα. Αναλώθηκαν δυσθεώρητα ποσά σε μελέτες έργων και σχεδιασμούς διαχείρισης απορριμμάτων, νομαρχιακούς, περιφερειακούς, εθνικούς, ροκανίζοντας την ευρωπαϊκή οικονομική συνδρομή στα έργα αυτά και εγγράφοντας καθυστερήσεις.
Τις ίδιες δυο δεκαετίες, τα συγκεκριμένα εργολαβικά σχήματα ήταν απασχολημένα με άλλα κατασκευαστικά αντικείμενα και από το 2007 και μετά με έργα παραχώρησης. Οταν περιορίστηκαν σημαντικά τα έργα που κατασκευάζονται στην Ελλάδα, ο ίδιος κλάδος στράφηκε στη διαχείριση απορριμμάτων. Χωρίς τεχνογνωσία και κυρίως χωρίς ουσιαστική επιθυμία να λυθεί το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων προς όφελος των πολιτών. Γι’ αυτό σήμερα δεν υπάρχει στην Ελλάδα ούτε ένας ΧΥΤΑ που να λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης και τις περιβαλλοντικές προδιαγραφές.
Αλλά ας δούμε και το διαγωνισμό ΣΔΙΤ απορριμμάτων της Πελοποννήσου. Ενα έργο που σχεδιάστηκε, όπως τελικά αποδείχτηκε, όχι για να εξυπηρετήσει τους πολίτες αλλά για να συνδράμει το εργολαβικό σχήμα που επιχείρησε να τον αναλάβει.
Βάζοντας όρο εγγυημένης παραγόμενης ποσότητας απορριμμάτων για 27 χρόνια, όχι μόνο δεν υπολόγισε τον πολίτη, αλλά παραβίασε ουσιώδη ευρωπαϊκή νομοθεσία και τελικά έχασε τη χρηματοδότησή του. Και καθυστέρησε την Πελοπόννησο τρία ολόκληρα χρόνια από την επίλυση του προβλήματος.
Να πώς και γιατί αναλώνεται ο χρόνος χωρίς να υπάρχει αποτέλεσμα για τη διαχείριση του σοβαρού θέματος των απορριμμάτων προς όφελος των πολιτών».
- Ανάμεσα σε αυτά που ενέκρινε η Κομισιόν για την Ολυμπία Οδό και σε όσα ψηφίστηκαν από τη Βουλή για την αναθεώρηση της σύμβασης παραχώρησης του εν λόγω οδικού άξονα προκύπτουν ασυνέπειες -μεταξύ των οποίων και στον προϋπολογισμό δημοπράτησης των τμημάτων Πάτρα-Πύργος και Καλό Νερό-Τσακώνα, που ως δημόσιο έργο θα έχει προϋπολογισμό 470 εκατομμύρια ευρώ, όταν στη σύμβαση που υπεγράφη από το ελληνικό Κοινοβούλιο το κόστος κατασκευής από τον παραχωρησιούχο εκτιμάται σε 881.466.405 ευρώ. Υπάρχει απάντηση στη σχετική σας ερώτηση προς την Κομισιόν;
«Το βασικό σημείο που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι η Ολυμπια Οδός, η οποία ταλαιπωρεί τους πολίτες για τρία χρόνια, έχει επιχορηγηθεί και με το παραπάνω από το Δημόσιο.
Στο όνομα της "άρσης της ταλαιπωρίας" των πολιτών το Δημόσιο, εκχώρησε τα δικαιώματά του από τα διόδια για τα επόμενα 30 χρόνια, προσέφερε στον παραχωρησιούχο τα διόδια που εισέπραττε όλα τα χρόνια που δεν κατασκεύαζε, ανέλαβε τα ρίσκα των υφιστάμενων δανείων, έλαβε το κράτος πρόσθετο δάνειο 200.000.000 ευρώ για να το προσφέρει στον παραχωρησιούχο.
Και δεν έφταναν μόνο αυτά. Μείωσε το τεχνικό αντικείμενο δηλαδή την κατασκευή των τμημάτων Πάτρα-Πύργος και Καλό Νερό-Τσακώνα, κι ανέλαβε να τα κατασκευάσει με χρήματα από το νέο ΕΣΠΑ (ΣΕΣ 2014-2020).
Ομως "ξέχασε" να μειώσει τη χρηματοδοτική συμβολή του στο αρχικό έργο της Ολυμπίας Οδού. Και έτσι το τμήμα Κόρινθος-Πάτρα κοστίζει στο δημόσιο σήμερα 608.000.000 ευρώ, όσα κόστιζε το τμήμα Κόρινθος -Τσακώνα».
