Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά στην διάλυση του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, συνεχίζει την βρώμικη δουλειά των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Με αυτό το νέο έκτρωμα νομοσχέδιο που φέρνουν, υπηρετούν το συμφέρον του ΣΕΒ και των μονοπωλιακών ομίλων, δηλαδή την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά τους, την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από το «βάρος» της κοινωνικής ασφάλισης.
Για άλλη μια φορά θα πληρώσουν οι φτωχοί για να αυγατίζουν τα κέρδη τους, οι καπιταλιστές. Στηρίζει την μεγαλοεργοδοσία, δηλαδή αυτούς που ευθύνονται σήμερα για την κρίση, που έχουν καταληστεύσει τα ταμεία, αυτούς που σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία έχουν αφήσει απλήρωτους πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζόμενους, που έχουν μαύρη ανασφάλιστη εργασία πάνω από 25%, που έχουν τσακίσει τους μισθούς και τους έχουν καθηλωμένους στα άθλια επίπεδα των 300 και των 400 ευρώ, αυτούς που ακονίζουν τα νύχια τους πάνω στα αποκαΐδια του ασφαλιστικού.
Η νέα επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση έρχεται να προστεθεί στα σκληρά μέτρα όλων των προηγούμενων αντιασφαλιστικών επιθέσεων των κυβερνήσεων Ν∆ και ΠΑΣΟΚ, που πλέον μονιμοποιούνται.
Η σύνταξη μετατρέπεται σε ατομική υπόθεση του κάθε εργαζόμενου, που θα πρέπει να χτίζει ένα συνταξιοδοτικό πακέτο βασιζόμενος κυρίως στις δικές του εισφορές. Πιο συγκεκριμένα, η σύνταξη θα διαμορφώνεται ως άθροισα ενός συνεχώς συρρικνούμενου επιδόματος πτωχοκομείου (που καλείται «βασική σύνταξη» και σήμερα ανέρχεται σε 12 ευρώ την ημέρα... το ύψος του οποίου θα αναπροσαρμόζεται κάθε φορά ανάλογα με τα γενικά δημοσιονομικά δεδομένα) και σε ένα ανταποδοτικό κομμάτι που θα υπολογίζεται με βάση το σύνολο των καταβεβλημένων εισφορών.
Φέρνουν «γρήγορο θάνατο» για το ασφαλιστικό, χτυπούν συνολικά τις κύριες και επικουρικές συντάξεις με μειώσεις ως 30% για τους νυν και μελλοντικούς συνταξιούχους, τσακίζουν το ΕΚΑΣ μέχρι την οριστική κατάργησή του το 2019, εκμηδενίζουν τις επικουρικές συντάξεις, φέρνουν νέες μειώσεις στις αναπηρικές συντάξεις, τσακίζουν τα προνοιακά επιδόματα.
Το νέο ν/σ δεν είναι προϊόν «παρθενογένεσης». Είναι ένας ακόμα κρίκος σε μια αλυσίδα αντιασφαλιστικών νομοθετημάτων που στόχο έχουν την ανταποδοτική λειτουργία της κοινωνικής ασφάλισης, δηλαδή την πλήρη μεταφορά του κόστους της ασφάλισης στις πλάτες των εργαζομένων. Οι τελευταίες αλλαγές είναι τελικά συνέπεια της ανταποδοτικότητας στην κοινωνική ασφάλιση που μεταφράζεται σε μετατόπιση των ασφαλιστικών βαρών απ’ το κράτος και την εργοδοσία στους εργαζόμενους. Η ανταποδοτικότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη, σε τελευταία ανάλυση, με την αυτοχρηματοδότηση των ταμείων απ’ τους εργαζόμενους που με τις αναλογιστικές μελέτες, μεταφράζεται σε συνεχείς μειώσεις των συντάξεων και σε συνεχείς αυξήσεις των εισφορών για να «βγαίνει» το ταμείο.
Αυτή η πολιτική της ανταποδοτικότητας προωθείται απ’ την ΕΕ και απ’ όλες τις κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Στόχος αυτής της πολιτικής είναι να απαλλαγεί η εργοδοσία απ’ τις ασφαλιστικές εισφορές και να ελαττωθεί το «βάρος» συμμετοχής του κράτους στην κοινωνική ασφάλιση, ώστε να βρεθούν νέοι πόροι χρηματοδότησης των μονοπωλιακών ομίλων. Γι’ αυτό και το νέο ν/σ έχει την ενεργό στήριξη του ΣΕΒ, των υπόλοιπων εργοδοτικών φορέων και της ΕΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί στην πραγματικότητα να ρίξει τη «χαριστική βολή» στην κοινωνική ασφάλιση όπως την ξέραμε, σ’ αυτή τη σπουδαία κατάκτηση του εργατικού κινήματος των προηγούμενων γενιών, που ήρθε μέσα από τους σκληρούς ταξικούς αγώνες στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Οι εργαζόμενοι να μη σκύψουν το κεφάλι, να μη συμβιβαστούν με τα ελάχιστα, να απαντήσουν αγωνιστικά στα κυβερνητικά ψέματα και στην άθλια προπαγάνδα της κυβέρνησης και των παπαγάλων της. Να δυναμώσουν οι αγώνες σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.
Η αντιασφαλιστική επίθεση κυβέρνησης-ΕΕ-άρχουσας τάξης αφορά το σύνολο του λαού, μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους, άνεργους και συνταξιούχους.
Δεν αφορά τον έναν ή τον άλλο κλάδο, τη μια ή την άλλη κατηγορία. Πρόκειται για βάναυση επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Γι’ αυτό και η απάντηση των εργαζόμενων πρέπει να είναι κοινή, ενιαία και αποφασιστική.
Οι εργαζόμενοι, να γυρίσουν τη πλάτη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, πού βάζουν πλάτη στα συμφέροντα των εργοδοτών και του μεγάλου κεφαλαίου. Εχουν τεράστιες ευθύνες όλα αυτά τα χρόνια για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος όλα αυτά τα χρόνια. Οι όποιες αντιδράσεις που αναγκάζονται να κάνουν τώρα, κάτω από την λαϊκή κατακραυγή πέρα από το δεν μπορούν να ξεπλύνουν τις αμαρτίες χρόνων, είναι άσφαιρες και ακίνδυνες για την κυβερνητική πολιτική.
Είναι χαρακτηριστικό ότι προμετωπίδα στις αντιδράσεις της πλειοψηφίας του ΕΚ Καλαμάτας, της ΓΣΣΕ και άλλων συμβιβασμένων είναι «ότι η κυβέρνηση δεν τους ρώτησε, ότι το νομοσχέδιο δεν είναι προϊόν διαλόγου». Είναι χαρακτηριστική η απόφαση της πλειοψηφίας του ΕΚ Καλαμάτας που ψήφισαν από κοινού οι δυνάμεις της ΝΔ και του Γραμματέα της Διοίκησης του ΕΚ (ΛΑΕ). Αναφέρουν χαρακτηριστικά στην απόφασή τους:
«Το ασφαλιστικό δεν λύνεται με συνεχείς περικοπές και με επικοινωνιακό τρόπο αλλά με συνεχή, ουσιαστικό διάλογο με τους κοινωνικούς φορείς γιατί είναι πολύ σοβαρό θέμα που απασχολεί ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και η αντιμετώπισή του θα πρέπει να γίνεται με δίκαιο υπεύθυνο τρόπο διαφορετικά τα αποτελέσματα θα είναι οδυνηρά. Είναι πρωτοφανές στην συνάντηση του πρωθυπουργού με τις εργοδοτικές οργανώσεις να συμφωνούν να αυξήσουν τις δικές μας εισφορές δηλ. τις εισφορές εργαζομένων απουσία της ΓΣΕΕ. Το ασφαλιστικό λύνεται με ανάπτυξη και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας».
Δεν είναι ο κοινωνικός διάλογος που μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση όλα αυτά τα χρόνια;
Δεν ξέρανε όλα αυτά τα χρόνια για το πού πάει το πράγμα;
Δεν είναι αυτή η πολιτική που προτείνει ως λύση η πλειοψηφία του ΕΚ Καλαμάτας, που έφερε σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα;
Σήμερα από κάθε εργαζόμενο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή πρέπει να βγουν και τα απαραίτητα συμπεράσματα. Να αντιδράσει με ακόμα πιο μαζικό και αποφασιστικό τρόπο, να έχουν συνέχεια οι αγώνες αυτοί, να μην είναι τουφεκιές στον αέρα. Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αλλά και τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους να βρίσκονται κάθε μέρα στους δρόμους,
Η κοινωνική ασφάλιση δε μας χαρίστηκε, δε μας παραχωρήθηκε. Το ασφαλιστικό για εμάς δεν είναι πράξεις, δεν είναι πίνακες εσόδων-εξόδων σε λογιστικά βιβλία. Είναι η ζωή μας και γι' αυτό δεν παζαρεύεται! Τα εκατομμύρια των εργαζομένων σε όλον το κόσμο κατέκτησαν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα διά πυρός και σιδήρου, με αιματηρούς πολύχρονους αγώνες για να μην πεθαίνουν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, για να έχουν ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη, για να έχουν προστασία στον επαγγελματικό κίνδυνο, στις σκαλωσιές, στα ορυχεία, στις μηχανές αλλά και προστασία απ’ τις επαγγελματικές ασθένειες ιδιαίτερα σε ανερχόμενους κλάδους. Διεκδίκησαν και κατέκτησαν με τους αγώνες τους το ασφαλιστικό σύστημα να διευρύνει το πλέγμα προστασίας τους ώστε μετά τον εργάσιμο βίο να υπάρχει προστασία και αξιοπρεπής ζωή μέσω των συντάξεων, να υπάρχει συνολική κάλυψη και φροντίδα της εργατικής-λαϊκής οικογένειας, το δικαίωμα και η προστασία της μητρότητας, η ασφάλιση των παιδιών, τα προνοιακά επιδόματα για πιο ευπαθείς ομάδες.
Παράλληλα όμως με τα αιτήματα που βάζουν στο επίκεντρο την κάλυψη των απωλειών, (που για εμάς είναι ζήτημα πρώτης γραμμής), θεωρούμε πως οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει να υιοθετήσουν χωρίς ταλαντεύσεις, τις εξής πλευρές όσον αφορά το ασφαλιστικό:
1) Την φροντίδα για την Υγεία, την Πρόνοια, τις συντάξεις και την προστασία του εργαζόμενου στο χώρο δουλειάς. 2) Την δυνατότητα παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις, με κριτήριο την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων λαϊκών αναγκών. 3) Η πρόληψη, η προστασία της υγείας και η περίθαλψη, να είναι υπόθεση ενός αποκλειστικά δημόσιου - δωρεάν συστήματος Υγείας, με κατάργηση του κλάδου Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, που θα χρηματοδοτείται πλήρως από το κράτος και θα παρέχει ισότιμα, χωρίς διακρίσεις, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε όλους, στους μισθωτούς, στους αυτοαπασχολούμενους, στους αγρότες, στους ξένους εργάτες, στα προστατευόμενα μέλη της λαϊκής οικογένειας. 4) Την πρόληψη, την προστασία και αποκατάσταση της υγείας, την φροντίδα για τη μητέρα και το παιδί, την φροντίδα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους ηλικιωμένους, τους χρόνια πάσχοντες. 5) Για να μην είναι οι κοινωνικές παροχές, πεδίο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας του κεφαλαίου, απαιτείται η κατάργηση της ιδιωτικής και κρατικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Για τους παραπάνω λόγους, βγαίνουμε στον δρόμο και απαιτούμε το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό να μην έρθει στην Βουλή.
