Από τους δεκαπέντε  συνολικά διαλόγους του Κοραή περιέλαβα στον τόµο επτά, οι οποίοι χρονικά καλύπτουν µια περίοδο είκοσι πέντε ετών (1805-1830). Η περίοδος αυτή σηµαδεύτηκε από τους Ναπολεόντειους Πολέµους και από την Ελληνική Επανάσταση και τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων. Ο Κοραής βίωσε µέρα µε τη µέρα τα σηµαντικά γεγονότα της εποχής αυτής και η αγωνία του έχει αποτυπωθεί και στα κείµενα των διαλόγων του. Οι διάλογοι του Κοραή, χωρίς δεύτερη σκέψη, παραπέµπουν στον µακρινό πρόγονο αυτού του είδους λόγου,  στους  φιλοσοφικούς διαλόγους του Πλάτωνα, µε τους οποίους ο Αθηναίος φιλόσοφος διέδωσε και διέσωσε τη φιλοσοφία του. Η βαθιά αρχαιογνωσία και αρχαιογλωσσία του Κοραή και οι στενές σχέσεις του µε τον Πλάτωνα και το σύνολο του έργου του είναι βέβαιο ότι οδήγησαν τον Χίο λόγιο να επιλέξει τον διάλογο ως µέσο διδασκαλίας και διάδοσης των δικών του ιδεών, όπως ακριβώς είχε κάνει αιώνες πριν ο Πλάτων. Ο διάλογος στην ανθρώπινη επικοινωνία, επιτρέποντας τον αντίλογο, ελέγχει τον µονόλογο, ανοίγει και άλλον δρόµο στην αναζήτηση της αλήθειας, λειτουργεί συνεπώς ως αµφισβήτηση του µονόδροµου δογµατισµού, που  µπορεί να γοητεύει, να συγκινεί αλλά και να εξαπατά.

Ο Νίκος Δ. Βαρµάζης κατάγεται από τον Μοσχοπόταµο Πιερίας. Αποφοίτησε από το Γυµνάσιο Κατερίνης και από το κλασικό τµήµα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Έκανε µε­ταπτυχιακές σπουδές στο Τµήµα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ, στο οποίο αναγορεύτηκε και διδάκτωρ. Υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση επί 38 συναπτά έτη (1961-1999). Εργάστηκε στο Αµερικανικό Kολλέγιο Aρρένων Ανατόλια, στη Σκο­τούσα Σερρών, στο Πειραµατικό Σχολείο του Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης και ως Σχολικός Σύµ­βουλος φιλολόγων στους νοµούς Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης (1984-1999). Από το 1999 ως το 2004 διετέλεσε επίκουρος καθηγητής του Τµήµατος Φιλο­σοφίας και Παιδα­γωγικής του ΑΠΘ µε γνωστικό αντικείµενο τη διδακτική των αρχαίων ελληνικών.