Ο Γιάννης Χουβαρδάς με μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών και καλλιτεχνικών συντελεστών δημιουργεί μια παράσταση για τις απαρχές και το μέλλον της ανθρώπινης βίας. Πρόκειται για την μοναδική σωζόμενη αρχαία τριλογία. Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες. Ο στυγερός και αιματηρός κύκλος των Ατρειδών στα 3 κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, μέσα από μια σπουδαία θεατρική συνάντηση. Μια συμπαραγωγή της «Λυκόφως» του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου με το Ελληνικό Φεστιβάλ. Αθηνών και Επιδαύρου.
Μια σφιχτή ομάδα 12 εκλεκτών ηθοποιών μοιράζεται όλους τους ρόλους της τριλογίας του Αισχύλου «Ορέστεια» -συμπεριλαμβανομένου του Χορού - και στα 3 έργα. Με όλες τις δυναμικές της ατομικής, οικογενειακής, πολιτικής και κοινωνικής βίας, αφηγούνται τον κύκλο αίματος μιας οικογένειας ως τον ιστορικό κύκλο ενός έθνους που πρέπει να θυσιάσει τα παιδιά του προκειμένου να ξαναγεννηθεί. Ομως η αναγέννηση που βασίζεται σε πολιτικοκοινωνικά οράματα χωρίς την γονιμοποιητική ευλογία της οικογενειακής αγάπης δεν φέρνει απαραίτητα την λύτρωση.
Η υπόθεση του έργου: Η "Ορέστεια" του Αισχύλου (458 π.Χ.) είναι η μοναδική συνεχόμενη τριλογία που σώζεται. Τα τρία δράματα της "Ορέστειας" - Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες - περιπλέκονται γύρω από το μύθο του οίκου των Ατρειδών και τον χρονικό κύκλο που εκκινεί από την άλωση της Τροίας και καταλήγει στην ίδρυση του Αρείου Πάγου. Στην έναρξη του Αγαμέμνονα, ο φύλακας των ανακτόρων θρηνεί για τους κόπους της φρουράς και τις συμφορές που πλήττουν τον οίκο των Ατρειδών, όσον καιρό διαρκεί η πολιορκία της Τροίας. Αμέσως, φτάνει το μήνυμα της φλόγας - εκείνο που περίμενε 10 χρόνια - που αναγγέλλει πως η Τροία αλώθηκε. Σε λίγο, ο Αγαμέμνων επιστρέφει στις Μυκήνες, νικητής, κατακτητής της Τροίας. Φέρνει μαζί του τη μάντισσα Κασσάνδρα, λάφυρο του στρατού. Τον υποδέχεται με πολυτέλεια η σύζυγός του, Κλυταιμνήστρα, μητέρα της Ιφιγένειας που έχει θυσιαστεί από τον πατέρα της για να ευοδωθεί η εκστρατεία των Αχαιών, του Ορέστη και της Ηλέκτρας. Επειτα, με δόλο, οδηγεί τον Αγαμέμνονα στο λουτρό και τον δολοφονεί μαζί με την Κασσάνδρα. Τις λεπτομέρειες του φόνου προλέγει η Κασσάνδρα σε μια στιγμή εκστατικής διαύγειας λίγο πριν μπει στο παλάτι ακολουθώντας τη μοίρα της. Σύντομα, η πύλη ανοίγει και εμφανίζεται η Κλυταιμνήστρα πάνω από τα πτώματα του συζύγου της και της ερωμένης του, που τα έχει τυλίξει με δίχτυ. Η ανδρόβουλη γυναίκα θριαμβολογεί για την εκδίκηση που πήρε για το θάνατο της Ιφιγένειας, όταν εμφανίζεται ο ομόκλινός της Αίγισθος και συναυτουργός του φόνου. Το έργο κλείνει με την δυσοίωνη προειδοποίηση του Χορού για επόμενα δεινά.
Στο ξεκίνημα των Χοηφόρων, η Ηλέκτρα επιχειρεί να προσφέρει χοές στον τάφο του αδικαίωτου πατέρα της, σταλμένη από τη μητέρα της, Κλυταιμνήστρα, που τώρα ξαγρυπνά μέσα σε δυσοίωνα όνειρα, κυριευμένη από άσχημα προαισθήματα. Την ώρα εκείνη επιστρέφει, ύστερα από χρόνια, ο εξόριστος από τη μητέρα του Ορέστης, συνοδευόμενος από τον πιστό του φίλο Πυλάδη και επανενώνεται με την αδελφή του, Ηλέκτρα, σε μια από τις πιο εμβληματικές σκηνές αναγνώρισης του αρχαίου δράματος. Με την παρότρυνση και του Χορού ο Ορέστης μηχανεύεται τον κατάλληλο τρόπο για να εισέλθει στο παλάτι, όπου δολοφονεί τον Αίγισθο. Υστερα, είναι η σειρά της Κλυταιμνήστρας, στην οποία αποκαλύπτει την ταυτότητά του κι έπειτα από βασανιστικούς δισταγμούς και την αναμέτρησή του μαζί της την δολοφονεί παίρνοντας εκδίκηση για τον άδικο φόνο του πατέρα. Η πύλη του οίκου των Ατρειδών ανοίγει και πάλι και εμφανίζεται πάνω από τα πτώματα του Αιγίσθου και της Κλυταιμνήστρας ο Ορέστης, κρατώντας το δίχτυ που τα τυλίγει και επιδεικνύοντας το θέαμα της εκδίκησής του. Πολύ γρήγορα αρχίζει να κυριεύεται από τις Ερινύες και γι’ αυτό τρέπεται σε φυγή.
Στις Ευμενίδες, ο Ορέστης βρίσκεται πια στους Δελφούς και εξαγνίζεται από τον Απόλλωνα για το φόνο της μητέρας του. Παρ’ όλ’ αυτά, οι Ερινύες συνεχίζουν να τον κυνηγούν μέχρι την Αθήνα. Εκεί, η Αθηνά παρεμβαίνει ιδρύοντας τον Αρειο Πάγο, όπου παραπέμπει τον Ορέστη για να εκδικαστεί η υπόθεση της μητροκτονίας. Οι Ερινύες αναλαμβάνουν τον ρόλο της πολιτικής αγωγής, ο Απόλλων εκείνον του συνηγόρου υπεράσπισης. Μολονότι προκύπτει ισοψηφία μεταξύ των ενόρκων, ο Ορέστης απαλλάσσεται από την κατηγορία, χάρη στην ψήφο της Αθηνάς, η οποία προεδρεύει του δικαστηρίου. Τέλος, και μετά την αποχώρηση του Ορέστη για το Αργος, οι Ερινύες κατευνάζονται από την επιχειρηματολογία της Παλλάδος και δέχονται τη συμφιλίωση, μετατρεπόμενες σε Ευμενίδες και αποκτώντας χώρο λατρείας στους πρόποδες της Ακρόπολης.
Η μετάφραση είναι του Δημήτρη Δημητριάδη, η διασκευή, σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά, τα σκηνικά της Εύας Μανιδάκη, τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη, η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου, η κίνηση της Σταυρούλας Σιάμου, οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου. Φωτογραφίες έβγαλε η Εφη Γούση, βοηθοί σκηνοθέτη ήταν οι Σύλβια Λιούλιου, Νικολέτα Φιλόσογλου, βοηθός σκηνογράφου η Θάλεια Μέλισσα, βοηθός παραγωγής η Αλεξάνδρα Μουζακίτη. Παίζουν οι: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Νίκος Κουρής, Στεφανία Γουλιώτη, Νίκος Ψαρράς, Αλκηστις Πουλοπούλου, Δημήτρης Παπανικολάου, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Σύρμω Κεκέ, Χριστίνα Μαξούρη, Πολύδωρος Βογιατζής.
Προπώληση: viva.gr (17 ευρώ).
