Ο Arsen Κanaci γεννήθηκε το 1994 στο χωριό Ντουάνας της Αλβανίας. Στην Ελλάδα ήρθε στα 5 του χρόνια με την οικογένεια του, όπου παραμένει και όλα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του έως σήμερα. Η ενασχόληση του με το χιπ χοπ δεν είναι τυχαία. Το χιπ χοπ δεν είναι μονάχα το κομμάτι της μουσικής αλλά ένας ολόκληρος τρόπος ζωής για εκείνον. Μιας ζωής που μπορούν να ακουστούν οι “φωνές από τα κάτω”, όπως ο ίδιος λέει. Η γέννηση του hip hop έρχεται κατευθείαν από τις φτωχογειτονιές, τα γκέτο. Αυτό κατά την άποψη του είναι και το στοιχείο που ανεξάρτητα από την «πηγή» και τη γενέτειρα αυτού του κινήματος, μπορεί όλος ο πλανήτης να συμμεριστεί.
“Οπου στον πλανήτη υπάρχει η φτώχια, η βία και η εξαθλίωση, είναι λογικό να γράφεται χιπ χοπ γιατί η εγγεγραμμένη ή προδιαγεγραμμένη ιστορία μπορεί να αλλάξει. Και αν δε μπορεί, σίγουρα μπορεί να βρει μια αντίσταση ώστε στην ροή των πραγμάτων όλοι να έχουν ίσα δικαιώματα σε αυτή. Ο κάθε ένας με τη δική του κουλτούρα, βιώματα και προβλήματα που θέλει να εξαλείψει, να φέρει στο φως ή να καταδικάσει. Οσο υπάρχει η αδικία και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα υπάρχει και το χιπ χοπ. Ετσι δε θα έχει ημερομηνία λήξης. Τα θέματα και τα προβλήματα που θίγει είναι διαχρονικά κι έτσι εξελίσσεται με τη ροή του χρόνου αλλά και του εξάπλωση του και σε άλλους τόπους”.
Για τη σημερινή εικόνα της μουσικής που σχετίζεται με το χιπ χοπ, ο ίδιος σχολιάζει: “Εκεί που ξεκινάει η παρανόηση είναι όταν εμπλέκεται ένα λαιφ σταιλ κυρίως στους στίχους των τραπ κομματιών. Εκεί εντοπίζεται πιο συχνά και η κακή πλευρά του, όπου τα τραγούδια αναφέρονται σε ναρκωτικά, σεξιστικά σχόλια και λεφτά. Αλλά υπάρχει και η ουσιαστική πλευρά όπου άλλα τραγούδια μιλάνε για την κοινωνία τα βιώματα κτλ”.
Ο Arsen πέρασε με επιτυχία στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Ε.Κ.Π.Α, σπουδές που όμως δεν ολοκλήρωσε. Η ιστορία του έδωσε έτσι στοιχεία και τη γνώση του παρελθόντος ως ένα σημείο, όμως δε θα μπορούσε να παραμένει πάνω από τα βιβλία όντας πολύ ανήσυχος και παραμένοντας «θεατής». Ετσι στην προσπάθεια δημιουργίας μιας χιπ χοπ ομάδας με άλλους δύο φίλους του προσδιόρισε τον εαυτό του με το nick name «Ενεργός Θεατής». Ξεκίνησε να γράφει στίχους και μπιτ για να εκφράσει με τον τρόπο του την αλληλεγγύη σε ομάδες που καθημερινά βασανίζονται από την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους. Υπερασπιζόμενος το αυτονόητο, την ελευθερία του και τον σεβασμό από τους γύρω του, δεν άλλαξε ποτέ το όνομα του ώστε να απαρνηθεί την ταυτότητά του, όταν ο ρατσισμός ήταν και παραμένει σε ακραίο βαθμό.
Σήμερα ο Arsen συνεχίζει σπουδές πάνω στην μουσική τεχνολογία. Του αρέσει το κομμάτι της δημιουργίας και υποστηρίζει πως το hip hop δεν είναι μόνο οι στίχοι, αλλά και τα μπιτς.
Στα πρώτα του βήματα λοιπόν, έφτιαξε τη μουσική επένδυση για ηχογραφημένες απαγγελίες ποιημάτων στο πλαίσιο των Ποιητικών Δρόμων στην Καλαμάτα, κατά την περίοδο της καραντίνας. Αυτή ήταν μία ιδέα της "Kalliergon". Επειτα από εκείνη τη συνεργασία, ακολούθησε άλλη μια πρόταση για τη δημιουργία πρωτότυπων μουσικών χαλιών, για το έργο «Καθαρά από κατσαρίδες» της Χριστίνας Τζιάλλα, σε συνεργασία με την ίδια, την σκηνοθέτιδα Ακριβή Κόλλια και το Δημοτικό Θέατρο Ιωαννίνων. Συμμετείχε επίσης στο σκριπτ της ταινίας μικρού μήκους «Συνείδηση» της Ακριβής Κόλλια.
Γ.Σαρ.
