Η Διεύθυνση Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης της Γενικής Γραμματείας Σύγχρονου Πολιτισμού του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα του υπουργείου τα σχετικά υγειονομικά πρωτόκολλα λειτουργίας. Η επανεκκίνηση της εν λόγω δραστηριότητας ωστόσο αποτελεί «δώρον άδωρον» για τους επαγγελματίες του κλάδου, καθώς θα γίνει σε μια σεζόν όπου οι σχολές χορού ουσιαστικά υπολειτουργούν.
Οπως είπαν στην “Ε” ιδιοκτήτες σχολών της Καλαμάτας, σίγουρα το άνοιγμα στο χώρο τους αποτελεί ευτυχές γεγονός, ωστόσο θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα και όχι στις αρχές του καλοκαιριού. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός πως και τους θερινούς μήνες του 2020 παρατηρήθηκε η ίδια μικρή κινητικότητα από πλευράς συμμετοχής των μελών τους, τότε ο σχεδιασμός τους τείνει προς το φθινόπωρο, εάν και εφόσον δεν προκύψουν πάλι περιορισμοί. Σε κάθε περίπτωση, ο χορός ήταν και είναι βαριά «ασθενής» όλης αυτής της περιπέτειας, γεγονός που πρέπει να βάλει σε σκέψεις μικρούς και μεγάλους ώστε να επιστρέψουν άμεσα σε μια αγαπημένη τους συνήθεια, δίνοντας το «φιλί της ζωής» μέσα από το ρυθμό τους.
Γιώργος Νικολακόπουλος (Baila Fuerte DC): «Επειτα από επτά μήνες, περισσότερο τα παιδιά ηλικίας από 7 έως 16 περιμένουν πώς και πώς το άνοιγμά μας. Ολη αυτή την περίοδο δεχόμασταν ερωτήσεις για το πότε θα μπορέσουν να χορέψουν εκ νέου, οπότε αναμένεται να έρθουν στο χώρο μας από τα μέσα Ιουνίου. Χαίρομαι πολύ που ανοίγουμε έστω και εν μέσω καλοκαιριού, ξέροντας πως οι πελάτες μου θα γυρίσουν σε μια αγαπημένη τους συνήθεια. Σίγουρα δεν μας ευνοεί το καλοκαίρι, δεδομένου πως η χορευτική περίοδος θεωρείται από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιούνιο, με τα παιδιά να επιλέγουν ενδεχομένως και άλλες δραστηριότητες, όπως το μπάνιο στην παραλία, ωστόσο σε κάθε περίπτωση είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε με χαμόγελο και όρεξη. Σχετικά με την επαναφορά της δραστηριότητάς μας θεωρώ πως θα έπρεπε να γίνει τουλάχιστον μετά το Πάσχα, ιδίως σε νομούς όπως η Μεσσηνία που είχαν λίγα κρούσματα».
Αννα Σαββοπούλου (The Dance Club by Kalamata): «Η κατάσταση που βιώσαμε όλους αυτούς τους μήνες ήταν πολύ δύσκολη. Με το άκουσμα πως θα επανεκκινήσουμε στα μέσα Ιουνίου υπάρχει ένας ενθουσιασμός από τον κόσμο, ωστόσο είναι η πιο ακατάλληλη εποχή για να ανοίξουμε, οπότε γι’ αυτό τον λόγο ο ενθουσιασμός δεν είναι καθολικός. Και υπό κανονικές συνθήκες προ Covid, από τον Μάιο οι πελάτες μας άρχιζαν να αραιώνουν τις επισκέψεις στη σχολή μας πηγαίνοντας στις παραλίες. Το να ανοίξουμε μέσα στον Ιούνιο και όχι κάποιους μήνες νωρίτερα ήταν ένα μέτρο ανούσιο κατά τη γνώμη μου. Ουσιαστικά οι δάσκαλοι χορού μάζεψαν υπογραφές για να δουλέψουμε νωρίτερα. Ειδάλλως, το σενάριο της κυβέρνησης ήταν να ανοίξουμε ή Σεπτέμβρη ή όποιος θέλει να ανοίξει τώρα αλλά χωρίς να είναι υποχρεωτικό, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μια διαμάχη μεταξύ των ιδιοκτητών σχολών χορού για το αν ήταν σωστό το άνοιγμα εν μέσω καλοκαιριού ή όχι».
Μαρία Λαδά (Dance Studio Maria Lada): «Μπορεί να γίνεται λόγος για επτά μήνες κλεισίματος, όμως αν συνυπολογίσουμε το γεγονός πως οι σχολές χορού δεν έχουν την τιμητική τους το καλοκαίρι, ουσιαστικά έχουμε να δουλέψουμε από τον Μάρτιο του 2020. Μόνη εξαίρεση ήταν ο περσινός Ιούνιος πρακτικά και μετά από τον Σεπτέμβρη μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου. Οι δυσκολίες που βιώσαμε ήταν πολλές σε οικονομικό επίπεδο, αλλά κυρίως θα πρέπει να τονιστεί η «καθίζηση» της πολιτιστικής εκπαίδευσης που βίωσαν τα παιδιά. Τα μέλη μας έμειναν πίσω, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί η εξέλιξή τους ως προς την προσωπικότητα, την καλλιέργεια και την παιδεία τους με τη γενικότερη έννοια. Στις σχολές χορού δεν υπάρχει συνωστισμός μιας και τα άτομα που προσέρχονται είναι συγκεκριμένα, οπότε σαφώς θα μπορούσαμε να είχαμε ανοίξει νωρίτερα. Από συζητήσεις που έχω κάνει με τα παιδιά έχουν πέσει ψυχολογικά, δεν έχουν τη διάθεση να ενταχθούν σε ένα τέτοιο πλαίσιο μαθημάτων για το καλοκαίρι, παρά μόνο ένα 10%. Ενα τέτοιο ποσοστό δεν βοηθάει ούτε τους χορευτές αλλά ούτε και το δάσκαλο, ώστε να κάνει το μάθημα που θέλει».
Δημήτρης Αναστασόπουλος (Just Dance School): «Στον δικό μας κλάδο εν μέσω πανδημίας δεν προέκυψε τόσο το θέμα της επιχείρησης και της βιωσιμότητάς της όσο το συναισθηματικό κομμάτι. Προσωπικά εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου κοντεύω να πάθω κατάθλιψη επειδή δεν χορεύω και δεν βλέπω τους μαθητές μου, χωρίς να υπάρχει εξέλιξη σε αυτό που αγαπάω. Από πλευράς οικονομικού σκέλους δεν είχαμε την κατάλληλη στήριξη από το κράτος ώστε να νιώθουμε ασφαλείς όλο αυτό τον καιρό. Πλέον και να ανοίξουμε τον Ιούνιο δεν ξέρουμε αν θα κλείσουμε εκ νέου από το φθινόπωρο, με την αβεβαιότητα έτσι να μας έχει κυριεύσει. Το γεγονός πως μας ανοίγουν τώρα δεν με χαροποιεί ιδιαίτερα, μιας και τους θερινούς μήνες οι σχολές χορού υπολειτουργούν. Πρέπει επίσης να συνυπολογίσουμε πως τα παιδιά δεν έχουν κάποιο στόχο για το επόμενο διάστημα, καθώς δεν έχουν προγραμματιστεί παραστάσεις ή διαγωνισμοί, οπότε το ποσοστό ενεργών μελών για να γίνει η επανεκκίνηση του κλάδου μας αναμένεται μικρό και μη ικανό για να μπορέσει να συντηρηθεί μια σχολή. Θέλω να πιστεύω πως ο κόσμος θα μας στηρίξει, ώστε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που έχουν προκύψει από την κρίση της πανδημίας. Στα δώδεκα χρόνια που έχω τη σχολή έχω δει παιδιά να φτιάχνουν το χαρακτήρα τους προς το καλύτερο μέσα από το χορό, γι’ αυτό και αποτελεί ανάγκη να επιστρέψει στην καθημερινότητά μας. Από τη στιγμή που άνοιξε η εστίαση ή τα κομμωτήρια είναι παράλογο που δεν δόθηκε το «πράσινο φως» και σε εμάς, ιδίως από τη μέρα που οι μαθητές πάνε στα σχολεία τους με self tests, γνωρίζοντας τα ίδια όσο και οι γονείς τους πως είναι υγιείς. Τέλος, διαδικτυακά μαθήματα εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαν να γίνουν διότι η ενέργεια της αίθουσας δεν μπορεί να συγκριθεί με την κίνηση μπροστά από μια οθόνη. Δοκιμάσαμε τη διαδικασία στην αρχή αλλά εν τέλει δεν άρεσε στον κόσμο μας ο χορός εξ αποστάσεως».
Μαρία Σκαφιδά (Vive Bailando): «Μετά από επτά μήνες οι άδειες σχολές επιτέλους θα γεμίσουν με τις φωνούλες των μαθητών μας. Ηταν μια πολύ δύσκολη χρονιά τόσο για εμάς τους επαγγελματίες, όσο και για τους μαθητές μας. Φυσικά και δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η εποχή που μας επιτρέπουν να επαναλειτουργήσουν οι σχολές μας, είναι μια νεκρή περίοδος για εμάς. Είναι αδιανόητο σε μια χώρα με τόσο πλούσιο πολιτισμό και τέχνες, σε μια πόλη όπως η δική μας που αγκαλιάζει το Φεστιβάλ Χορού, να μην έχει βρεθεί μια λύση για την επαναλειτουργία των σχολών χορού τόσους μήνες. Ο πολιτισμός έχει πληγεί βαθιά και ο πολιτισμός είναι η ανάσα των ανθρώπων. Εμείς από τη μεριά μας κοιτάμε μπροστά και ευελπιστούμε πως από Σεπτέμβριο, αν μας επιτραπεί, θα συνεχίσουμε να δίνουμε πνοή στην τοπική και εθνική κοινωνία αλλά και στον πολιτισμό».
