Μικρές ιστορίες, θα ταξιδέψουν τον αναγνώστη στη σύνθετη σκέψη του και θα τον βάλουν για τα καλά μέσα στο δικό του, μοναδικά ιδωμένο κόσμο. Στη συνέντευξη που παραχώρησε ο ίδιος στην “Ε” εξηγεί πολλά περισσότερα για τα όσα τον ωθούν να γράψει, για τα όσα γράφει και κρατάει σε χαρτάκια, για τα όσα θέλει να πει, πάνω στο επίκαιρο θέμα της εποχής, που δεν είναι άλλο, από τον αποχωρισμό…

- Το τελευταίο σας βιβλίο είναι … σκέψεις και αποτέλεσμα της καραντίνας;
“Παρά το γεγονός ότι το σύνολο σχεδόν των διηγημάτων εξελίσσεται σε εξωστρεφή διαστήματα από κάθε άποψη, η κεντρική γραμμή του βιβλίου είναι ο αποχαιρετισμός. Οι πρωταγωνιστές αποχαιρετούν πατρίδες, ανθρώπους, καταστάσεις, συναισθήματα, πιθανότητες, επιθυμίες, παρελθόν κλπ. Αυτή είναι, συμπτωματικά πάντως, η σχέση του βιβλίου με την καραντίνα, μετά την επιβολή της οποίας έπρεπε και πρέπει να προσαρμοστούμε σε μια εντελώς νέα κατάσταση. Αποχαιρετήσαμε δηλαδή, ποιος ξέρει για πόσο, πολλά από τα μέχρι τότε δεδομένα”.

- Τα προηγούμενα σας βιβλία είχαν έντονη φιλοσοφική διάθεση. Πώς επιλέξατε το είδος αυτό, τα μικρά διηγήματα για αυτό το έργο;
“Τα διηγήματα είναι η μεγάλη μου αγάπη. Ο πυκνός και σφιχτός αφηγηματικός λόγος του διηγήματος είναι που απαιτεί από την κάθε ιστορία να δυσκολευτεί για να κερδίσει το ταξίδι με επιβάτη της τον αναγνώστη. Να είναι γεμάτη νόημα σε κάθε λέξη και κάθε πρόταση της να οδηγεί ικανοποιημένη την ανάγνωση στο επόμενο βήμα και βλέμμα. Να είναι επαρκής. Ελπίζω κάθε ιστορία του “Δεκατρία και μισό” να τα καταφέρνει”.

- Ποιες είναι οι προκλήσεις που έχει αντιμετωπίσει ένας νέος συγγραφέας στο σύγχρονο εκδοτικό τοπίο;
“Δεν ξέρω αν η σωστή λέξη είναι προκλήσεις, κίνδυνοι, δυσκολίες ή ό,τι άλλο. Επειδή, κατά τη γνώμη μου, η λογοτεχνία οφείλει να είναι άρτια. Το μεγαλύτερο βάσανο, του οποίου τη φθορά πρέπει να αντιμετωπίσει κάθε νέος λογοτέχνης, είναι ο εγκλωβισμός στην προχειρότητα που έρχεται απ’ την ανάγκη της αγοράς αντί απ’ την ανάγκη της καθαρής έκφρασης”.

- Οι ήρωες των διηγημάτων σας έχουν στοιχεία από τους ανθρώπους που συναναστρέφεστε καθημερινά - με αφορμή το επαγγελμά σας;
“Σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι ήρωες στο βιβλίο. Η τελική μορφοποίηση, όμως, των ηρώων του “Δεκατρία και μισό” και εν γένει της κάθε ιστορίας, είναι άθροισμα εμπειρίας, βιωμάτων, φαντασίας και πολλών ακόμα παραγόντων. Αυτό εξάλλου συμβαίνει και στα δυο προηγούμενα βιβλία μου”.

- Η ολοκλήρωση ενός βιβλίου έρχεται μετά από προσωπική ανάγκη για έκφραση ή από την πίεση της ολοκλήρωσης της νέας συγγραφικής δουλειάς;
“Τη στιγμή που θα αισθανθώ πως μου συμβαίνει το δεύτερο, θα πετάξω το αποτελεσμά μου στα σκουπίδια, αφού σίγουρα η θάλασσα της λογοτεχνίας που σήμερα απολαμβάνω, θα είναι κάτι το ανώνυμο και σίγουρα όχι … θάλασσα, αλλά γκρεμός”.

- Μιλήστε μας λίγο περισσότερο για τον τίτλο του βιβλίου. Το “μισό”;
“Ο τίτλος του βιβλίου έχει μια καταβολή σύνθετη και δύσκολη ν’ αναλυθεί σε λίγες μόνο γραμμές. Για το «μισό» ωστόσο θα σας πω ότι είναι ένα διήγημα αντί αφιέρωσης στη ρίζα μου και ειδικότερα στον πατέρα μου. Περαιτέρω, η ανάγνωσή του ξεκαθαρίζει και δικαιολογεί τον τίτλο νομίζω.

- Σε αρκετά σημεία των διηγημάτων ο λόγος γίνεται ποιητικός. Εχετε στο συρτάρι ανέκδοτα κείμενα - ποιήματα ίσως;
“Είναι αλήθεια γεμάτα τα συρτάρια, οι βιβλιοθήκες, τα τραπέζια, ως και οι τσέπες μου με χειρόγραφα. Διηγήματα κυρίως και μικροιστορίες που είναι στο στάδιο των σχεδίων ή της απόφασης και ίσως παίξουν στην … αυλή της λογοτεχνίας ή ίσως μείνουν σπίτι”.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις “Κοράλι”.
Γ.Σαρ.