-   Τι σφραγίδα βάζεις στα όνειρα;

"Τα όνειρα δεν παίρνουν σφραγίδα. Είναι ελεύθερα και αδέσμευτα να πάνε όσα ταξίδια θέλουν! Βέβαια εύλογη η ερώτηση, που φαντάζομαι προκύπτει από τον τίτλο της καινούριας μου δισκογραφικής δουλειάς  και το ομότιτλο κομμάτι «Όνειρα σφραγίζω», αλλά σ’ αυτό το τραγούδι μιλάω για τη μετάβαση του ονειρικού πεδίου στο υπαρκτό, στην πράξη. Καιρός να γίνουν τα όνειρά μας πράξη! Το συγκεκριμμένο τραγούδι είναι πολύ αισιόδοξο και ίσως πιστεύω δίνει το κίνητρο να ασχοληθούμε και να αξιοποιήσουμε περισσότερο το παρόν. «Όνειρα σφραγίζω παύω να ελπίζω, τώρα όλα είναι παρόν. Όρια κανόνες και σφιγμένες ζώνες, γίναν κιόλας παρελθόν». Κατά βάση είμαι άνθρπωπος που ξοδεύω πολύ χρόνο στο να ονειρεύομαι. Μ’ αρέσει να χάνομαι μέσα στις δημιουργίες του μυαλού και πολλές φορές αυτό το βρίσκω πιο συναρπαστικό από την πραγματικότητα. Αισθάνομαι όμως πως κάπου υπάρχει ένας μυστικός τρόπος που μπορεί να μεταμορφώσει τα όνειρα και να τους δώσει πραγματική υπόσταση. Να τα κάνει αλήθεια. Αν λοιπόν απαντούσα κυριολεκτικά στην ερώτηση, μάλλον θα έλεγα πως η σφραγίδα που βάζω στα όνειρα ονομάζεται πίστη σ’ αυτά."

 -   Γράφεις μουσική, στίχους, ερμηνεύεις. Από την αρχή είχες όλα αυτά τα χαρίσματα ή καλλιεργήθηκαν με το χρόνο;

"Από τη μέρα που θυμάμαι τον εαυτό μου έφτιαχνα τραγούδια και τα τραγουδούσα. Φυσικά η καλλιέργεια ήρθε με το χρόνο αφού προέκυψαν σπουδές και πρακτική, αλλά σαν δραστηριότητα ήταν κάτι που πάντα έκανα και πάντα θα κάνω, αυθόρμητα και απ’ την καρδιά μου! Η αλήθεια όμως είναι πως αυτές οι τρεις ιδιότητες είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους και κρύβει η κάθε μία τη δική της μαγεία. Η σειρά προτεραιότητας για μένα είναι ακριβώς όπως τη διατύπωσες. Συνθέτοντας μουσική αφήνομαι να ταξιδέψω όπου ο νους μπορεί να με βγάλει, χωρίς περιορισμούς και φράγματα. Μετά έρχεται ο στίχος για να συντομεύσει λίγο τη διαδρομή και να τη βάλει σε πιο βατά μονοπάτια ώστε, όταν πάρει τη σειρά της η ερμηνεία, να ξέρει πού να πατήσει και τί να αισθανθεί. Η διαδικασία σύνθεσης μουσικής όμως απέχει κατά πολύ μέσα μου από τα άλλα δύο, μόνο και μόνο γι’ αυτό που είπα και πριν. Δεν έχει περιορισμούς!"

 -   Σε ποιο μουσικό είδος θα κατέτασες τη δουλειά σου;

"Αυτή είναι μια ερώτηση που πάντα με έφερνε σε αμηχανία. Δεν ξέρω. Αγαπώ το tango και η δουλειά μου έχει αυτό το ύφος. Αλλά όχι μόνο. Υπάρχουν στοιχεία αρμονικά δεμένα μεταξύ τους από διάφορα είδη μουσικής, αλλά αδυνατώ να καταταχτώ σε αποκλειστικά ένα απ’ όλα. Βλέπεις κατά τη γνώμη μου, η μουσική είναι κάτι τόσο ελεύθερο και αδέσμευτο που δε μου είναι εύκολο να την ορίσω. Ούτε και θέλω. Επειδή όμως εμείς οι άνθρωποι είμαστε μαθημένοι να ταξινομούμε τα πάντα και να τα κατατάσσουμε σε κατηγορίες, φτιάξαμε και τα είδη της μουσικής. Αν λοιπόν το tango είναι ένα μουσικό είδος, νομίζω πως προς τα εκεί κλείνω. Διαφοροποιώντας το κάθε φορά ανάλογα με την ψυχολογική διάθεση που θα βρίσκομαι όταν γράφω, νοιώθω πως τις περισσότερες φορές καταλήγω να εστιάζομαι στο αργεντίνικο tango και σ’ αυτούς τους μουσικούς δρόμους."

- Στην εποχή του διαδικτύου είναι πιο εύκολο για έναν νέο δημιουργό να κυκλοφορήσει τη δουλειά του;

"Ναι, όσον αφορά στην κυκλοφορία της δουλειάς. Όμως, από τη στιγμή που το διαδίκτυο είναι τόσο ευρύ και ανοιχτό, δύσκολα μπορεί κάποιος καλλιτέχνης να ξεχωρίσει και να φτάσει κοντά στον κόσμο. Είναι τόσες πολλές οι πληροφορίες στο διαδίκτυο που ξεπερνούν τη χωρητικότητα του ανθρώπινου νου. Βλέπεις ζούμε και σε μια κορεσμένη πια εποχή και δύσκολη για την τέχνη ταυτόχρονα και το να ξεπεταχτεί ένας νέος καλλιτέχνης χωρίς τους απαραίτητους μηχανισμούς στήριξης, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα.  Σίγουρα χρειάζονται κι άλλα μέσα προκειμένου να γνωριστεί με τον κόσμο και βασική προϋπόθεση είναι οι ζωντανές εμφανίσεις."

 -    Για τα live είναι δύσκολη εποχή;

"Δε θα το ‘λεγα. Όμως επειδή εδώ στην Ελλάδα συνηθίζουμε να τραβάμε στα άκρα το οποιοδήποτε νέο ρεύμα ή μόδα έτσι και με τα lives - όπου και να πας, σε όποιο μπαράκι, καφέ, club, θα συναντήσεις και ένα live. Νομίζω ότι είμαστε στα όρια οι μουσικές παραστάσεις να είναι περισσότερες από τον κόσμο που μπορεί να τις παρακολουθήσει. Ωστόσο δεν παύει να είναι το πιο δυνατό μέσο για να επικοινωνήσει ένας καλλιτέχνης τη δουλειά του και να έρθει σε άμεση επαφή με τον κόσμο που τον παρακολουθεί. Απλά πιστεύω πως οι καλλιτέχνες, όπως και οι άνθρωποι που διαθέτουν έναν χώρο που μπορεί να φιλοξενήσει ζωντανές εμφανίσεις, έχουν μεγάλη ευθύνη ως προς τον δρόμο που δημιουργούν. Δε μπορεί για παράδειγμα κάποιος που απλά γρατσουνάει μια κιθάρα και αρθρώνει δυο-τρεις νότες να μπορεί να παίρνει βήμα και να κατευθύνει έτσι τη ροή της μουσικής. Η μουσική είναι η κουλτούρα των λαών και θα έλεγα πως θα έπρεπε και οι καλλιτέχνες να είναι πιο συνειδητοποιημένοι ως προς το τί «σπόρο σπέρνουν» και οι ακροατές στο τι επιλέγουν να αφήσουν να εισβάλλει στην ψυχή τους."

 -    Πώς σκέφτεσαι το καλλιτεχνικό σου μέλλον;

"Θα συνεχίσω να γράφω. Σίγουρα κάθε φορά θα προσπαθώ να προτείνω κάτι καινούργιο σε όλους τους τομείς, αλλά η βάση θα είναι πάντα η δημιουργία. Καινούριες συνεργασίες ίσως, ούτε πολλές αλλά ούτε και λίγες ζωντανές εμφανίσεις, νέες δισκογραφικές δουλειές και γενικά ένα ταξίδι μέσα στη γη της μουσικής. Αυτό ήμουν πάντα κι έτσι θα παραμείνω. Καλλιτεχνικό μέλλον για μένα σημαίνει να είμαι ικανή να επηρεάσω θετικά με την τέχνη μου έστω κι έναν άνθρωπο!".